Soms wil je na een film of boek op reis. Naar het Griekse eiland Cephalonia uit Captain Corelli’s Mandolin bijvoorbeeld, naar het Verona en Toscane  van Letters to Juliet, het Skopelos van Mamma Mia, of de ruïnes van Stonehenge uit Tess (of the d’Urbervilles). Onlangs was het de beschrijving van de Cinque Terre in het boek Schitterende ruïnes (Beautiful ruins) van Jess Walter die me betoverde.

Het fictieve Porto Vergogna waar het boek begint, lijkt in de woorden van Jess Walter een prachtige, idyllische setting voor een film. Mooier zelfs dan de foto’s van de echte Cinque Terre op Google Afbeeldingen. De Cinque Terre … – hoe mooi kan Italiaans klinken! Vijf dorpjes langs de kust van Ligurië die prijken op de Unesco-Werelderfgoedlijst. Door de steile kustlijn is het met de auto quasi ondoenbaar, maar vanop zee zie je de terrassenteelt en de veelkleurige huisjes die tegen de rotswanden geplakt lijken des te beter. Een droomdecor voor een steengoed boek, dat heen en weer slingert tussen mijn geboortejaar en het eerste decennium van deze eeuw.

Je waant je, ondanks de Italiaanse primavera, in een zomers romannetje als de dromerige hoteluitbater Pasquale anno 1962 de wondermooie Amerikaanse actrice Dee per boot ziet aankomen. Ze is weggestuurd van de filmset van Cleopatra, de legendarische film met Richard Burton en Elizabeth Taylor, met de boodschap dat ze ongeneeslijk ziek is. In realiteit is ze gewoon zwanger van Richard en dus een probleem voor zijn toch al problematische relatie met Liz. Haar doortocht in zijn hotel duurt maar even, maar toch raakt Pasquale levenslang betoverd en gefascineerd.

Zo zeer zelfs dat hij ongeveer vijftig  jaar later naar Hollywood trekt om haar te zoeken. Daar ontmoet hij de regisseur Michael Deane die haar destijds heeft weggestuurd en wel iets goed te maken heeft, zijn assistente Claire Silver en de schrijver Shane Wheeler die zijn prachtidee voor een film wil pitchen. Samen gaan ze op zoek naar Dee.

Tussendoor worden stukjes uit de liefdesverhalen van de personages verteld. We lezen hoe Pasquale en de andere personages hun dromen najagen, maar fouten maken die hen hun hele leven blijven achtervolgen. Kleine en grote liefdesverhalen van gewone stervelingen en grote filmsterren zijn het, in Rome, Hollywood, Idaho of elders. Woelige levens met ups en downs. Schitterende ruïnes dus. Hun levens als oxymoron.

De plot is origineel en knap geconstrueerd, ondanks het feit dat de bron van eeuwenoude thema’s als liefde, lot, schuld en boete nog maar eens wordt aangeboord. De excentrieke personages schipperen tussen het echte leven en de valse schittering van Hollywood, tussen droom en werkelijkheid, tussen feit en fictie. Zo is het boek niet alleen een complex net van liefdesverhalen, maar ook een bitter en soms gewoon grappig stuk sociale satire. En dat alles in een lyrische, schilderachtige en rustig kabbelende stijl.

Hoe het afloopt, verklap ik hier liever niet. Kwestie van de lezer te prikkelen.

Wat ik wel nog kwijt wil, is dit: het was een interview met Birgit Van Mol van het VTM-nieuws dat me op het idee bracht om dit boek te lezen. Ik blijf haar eeuwig dankbaar.

Voor reisinfo Cinque Terre zie ook http://www.worldofwanderlust.com.

afbeelding http://www.bing.com/images/search?q=cinque+terre&view=detailv2&&id=84FF315BE988D309F186A3F516C50C1E33E9D36B&selectedIndex=1&ccid=J40nqnfz&simid=608014902826828458&thid=OIP.M278d27aa77f34ebe69ff7da7df33b9c5H0&ajaxhist=0