Middenin de burn-out, toen de eerste maanden van ik-zou-wel-willen-lezen-maar-ik-kan-het-niet voorbij waren en ik me mondjesmaat weer kon concentreren, kocht ik het boek Liefde. Een onmogelijk verlangen? van psychiater Dirk De Wachter. Het is zo’n klein, dun boek om van te proeven. Zo’n boekje waarin je een paragraaf leest en dan weer stopt. Het zet je aan het denken, de woorden moeten de tijd krijgen om te bezinken. Om het dan dagen of weken later weer op te pakken voor een vervolgstukje. Hij noemt het zijn “persoonlijke meandering door een onmogelijk thema”. Losse stukjes rond een eeuwenoud thema: overpeinzingen, afgewisseld met songteksten, poëzie en afbeeldingen van kunst, met een onderliggend pleidooi voor gewoon doen en meer alledaagsheid in onze relaties als rode draad.

Ik hou wel van de taal en stijl van De Wachter. Hij vertaalt en vertolkt vaak wat ik denk, in woorden en beelden die hem eigen zijn.

En nu trekt hij, samen met zangeres Eva De Roovere, op tournee door Vlaanderen. Met een “muzikale consultatie”, zoals dat heet. Hij vertelt, zij zingt, nog iemand anders begeleidt. Het initiatief kadert in de vele Te Gek!?-projecten, die meer aandacht vragen voor de geestelijke gezondheid(szorg) bij jongeren. Om meer zorg te bieden aan hen die gekwetst door het leven gaan, met littekens als gevolg van confrontaties met dood, pesterijen, (v)echtscheidingen, enz.

In de Standaard staat vandaag een dubbelinterview met de psychiater en de zangeres. Met een mooi stukje over een visser voor zoon drie en met quotes die tot nadenken stemmen. Voor zonen, dochters en hun ouders.

“Littekens in stijl dragen, dat is levenskunst.”

” … jongeren leren om mooi los te laten want liefde plakt aan je huid en als ze weggaat, komt er een stuk van dat vel mee.”

“Dat wat voorbij is betekenisvol laten zijn, als een handschoen die je omdraait.”

“Laat de liefde maar gewoon zijn. Ze toont zich niet in een bubbelbad.”

“Leven met littekens is veel wijzer dan te doen alsof ze niet bestaan”

“Probeer je persoonlijke pilletje tegen het verdriet te vinden…”

Voor De Wachter is dat pilletje “thuis komen. In liefde.”