Vanmorgen moest ik voor mijn jaarlijkse controle ‘vrouwenzaken’ nog eens naar “het dorp in de stad”, aka het UZ Gasthuisberg in Leuven. Nu ja, een dorp kan je dit niet meer noemen. De nieuwe gebouwen rijzen er als paddenstoelen uit de grond, bussen rijden aan een hels tempo af en aan, er werken duizenden mensen en er loopt nog eens een veelvoud daarvan dagelijks in en uit, schat ik. In de 21 jaar dat we er bij momenten hele trouwe klant zijn, hebben we de paddenstoelen één voor één zien groeien. Hebben we al met heel wat kleurpijlen (pijlkleuren?) kennisgemaakt in dat grote ziekenhuisbos.

Voor ik me in de – gezien het vroege uur gelukkig nog lege – wachtzaal neervlijde, nam ik het nieuwe UZ-magazine uit het rekje en enkele woorden op de kaft gingen meteen aan het knipperen. “Burn-out? Blijf niet binnen.” stond er links onderaan.  Ik brandde van nieuwsgierigheid om te weten welke primeur de medische wereld daarover te vertellen had en toen werd ik binnengeroepen.

Na de Chrysostomosshopping voor zoon vijf las ik het artikel deze namiddag dan toch. Uiteraard was er eerst een beschrijving van wat burn-out is, wat de symptomen en/of voortekenen zijn, enz. Maar psychiater Philippe Persoons voegde er nog enkele interessante dingen aan toe, uiteraard in medisch jargon.

“Burn-out zit ook in het hoofd”, zegt hij. Dat dacht ik ook, maar toch las ik verder.

“Uit recent neurobiologisch onderzoek blijkt dat de functionele connectiviteit in de hersenen beïnvloed wordt door chronische werkstress.” De laatste jaren proberen onderzoekers de verschillende telefoonlijnen (neuronale verbindingen) tussen de verschillende hersenzones in kaart te brengen. En die verschillende zones zijn verantwoordelijk voor verschillende dingen in ons functioneren als mens. Normaal gezien heeft die mens een vrij goede controle over zijn emoties en zijn reactie op stress. Maar nu blijkt dat mensen bij wie burn-out is vastgesteld, “meer vanuit een stressrespons reageren en dat hun emotieregulatie beïnvloed is”. …

Om een lang verhaal kort te maken: chronische werkstress heeft wel degelijk een impact op de hersenfunctie en ja, burn-out heeft dus een neurobiologische basis.

Voorts geeft de psychiater nog wat tips voor het herstel. Altijd maar slapen of overdreven rusten is geen goed idee, want dan gaat je conditie er te veel op achteruit. Buitenkomen dus, wandelen, bewegen en werk maken van een goed begeleide reïntegratie als je snel terug aan het werk wil (stel dat je dat wil … en stel dat er op je werkplek zoiets bestaat als een reïntegratiebeleid …). Hij beveelt ook relaxatietherapie en cognitieve gedragstherapie aan om je algemene stressniveau te verlagen en de angst die met een burn-out gepaard gaat te lijf te gaan.

Goed om weten ook: dé beschermende factor tegen burn-out is je goed in je vel voelen. Het positief affect, noemt de dokter het. In gewone mensentaal: je moet je positief gevoel terugvinden en het is de kunst te achterhalen wat en wie je dat positief gevoel geeft.

“Ik maak soms voorschriften met ‘naar de kapper gaan’ of ‘naar een wellness-centrum gaan'” besluit hij. Toch ook een beetje een grapjas, die professor.

Maar iets verder is het weer bittere ernst: als je vreest in een burn-out terecht te komen (of er middenin zit), kan je terecht op de consultatie ‘angst en depressie’.

http://www.upckuleuven.be

Welke kleurpijl je daarvoor moet volgen, kan ik je helaas niet vertellen.