Het regent coaches allerhande. Met bakken vallen ze uit de lucht. Om zich dan te nestelen op enkele onontgonnen vierkante meters van het therapeutisch landschap. Meer en meer zijn het ervaringsdeskundigen die hun probleem of crash of wat dan ook hebben omgebogen in iets nieuws. Er een positief verhaal van hebben gemaakt en nu anderen proberen te helpen. Als ik hun verhalen hoor of lees, vraag ik me telkens af of al die mensen ook echt de kwaliteiten hebben om mensen van hun angsten en fobieën, posttraumatisch stresssyndroom, hyperventilatie of burn/bore-outs te verlossen. Of er ten minste beter mee leren omgaan. Ik vraag het me echt af. Want het is niet omdat je het zelf hebt doorgemaakt, dat je ook in staat bent andere mensen op een professionele en verantwoorde manier effectief verder te helpen. Niet iedereen kan coachen, lijkt me. En er wordt dezer dagen al genoeg gebakken lucht verkocht. Met soms hele mooie en aantrekkelijke verpakkingen en dankzij clevere merchandising.

Ik vroeg het me gisteren opnieuw af, toen ik na het paasontbijt in de Steps een artikel zag over hartcoherentiecoach Katrien Geeraerts. Hartcoherentie dus. Heartfulness. Mindfulness kende ik al, maar hier dook weer een nieuwe term vol volheid op. Die van het hart. En wie wil er nu geen vol hart of een hart dat vol is van …? En dus las ik verder. Want de kop van het artikel prikkelde mijn aandacht. Beloofde me een verlossing van mijn stress. Van een paascadeau gesproken. Coach Katrien kreeg een burn-out en beweert op haar website dat hartcoherentie-oefeningen haar ‘leven en de pijn verlicht’ hebben. Dat ze beter leerde omgaan met haar verdrietjes en negatieve gevoelens. Dat de dagelijkse oefeningen haar opnieuw veerkracht en energie gaven na een periode van vermoeidheid en totale uitputting.

Op haar website http://www.biofeedbacktraining.be definieert ze hartcoherentie als “een wetenschappelijke methode waarbij we met een eenvoudige ademhalingstechniek het hart in een zodanige staat brengen dat het hart en het brein in balans zijn”. Er wordt gezwaaid met hartspecialisten, hartritmemetingen en bio-feedback, wat dat ook moge betekenen. Het uitgangspunt van de therapie is dat je hartritme bepalend is voor je hele functioneren. Dat hartcoherentie iets zegt over je emotioneel welzijn.

De kunst bestaat erin – ondanks stress en tegenslagen en het leven zoals het is – je hartritme coherent te houden, d.w.z. dat er wel een kleine variatie mag zitten tussen je hartslagen, maar dat je hartritmegrafiek ‘een mooie slang’ moet zijn. Bij iemand die chronisch gestresseerd is of burn-out, is de grafiek grillig en chaotisch, met veel puntige uitschieters naar boven en beneden. Wat we dus willen is ‘een mooie slang’. Het symbool van hart en lichaam in balans. En daarom leert Katrien mensen ademhalingstechnieken aan waarmee je je hartritme kan beïnvloeden. Klinkt logisch en acceptabel. Klinkt zelfs wetenschappelijk onderbouwd.

Maar ik blijf sceptisch en vraag me aan het eind nog altijd af waarin deze methode verschilt van de ademhalingstechnieken die ik leerde bij mijn stresstherapeute. Misschien in de hippere naam. ‘Hartcoherente oefeningen’ klinken wat eufemistischer en positiever dan ‘stresstherapie’.

Misschien in de prijs? Vier individuele sessies heartfulness kosten je 225 euro. Niet terugbetaald. Per twee of in groep krijg je zelfs korting. Het verschil met de stresstherapie die ik volgde is miniem.

Misschien inhoudelijk?

Wat er ook van zij, ik denk dat er weer een lucratief coachingsegmentje op de therapiemarkt is bijgekomen. Heartfulness dus. Gegeven door een hartcoherente coach.