het burn-out beestje ontlurkt

Auteur anna b.

De voorbije week las ik her en der stukjes over lurkers en lurking. Elke online community, elke blogger heeft ze: lezers die zich schuil houden. Lurkers dus , of het nu gewoon free-riders of newbies zijn. Die wel komen piepen, nieuwsgierigen, applaudisseren in stilte, misschien iets opsteken, ideetjes pikken, misschien zelfs meelachen of meehuilen, whatever …, anoniem, zonder kleur te bekennen. Zonder ooit een teken van leven te geven. Zonder te liken of te reageren. Terwijl ze er wel degelijk zijn. De meerderheid van je lezers uitmaken eigenlijk. Je merkt het aan het verschil tussen je statistieken en je likes/reacties.

Sommige bloggers vinden dat frustrerend en vervelend. Een narcistisch trekje, zeg maar. Het is nemen zonder te geven. En uiteraard weet je niet hoeveel ze van je nemen. Moeilijk als je een relatie gezond wil houden. In het echte leven lig ik daar wakker van, maar hier in blogland doorgaans niet.

Van één lurker – mijn burn-out beestje – ben ik zeker en eerlijk, die moet ik niet. Ik hou niet van dieren. Maar hij leest mee, de lurker! Lacht in zijn vuistje als het goed gaat en wacht op een uitgelezen moment om zijn vleugels uit te slaan.

Zoals gisterenavond. Toen kwam hij zijn nest weer uit. Kwam plots weer van achter zijn bocht vandaan. Door een samenloop van dingetjes eigenlijk. Door een kaartje en wat iemand zei, wat een ander weer niet vertelde, door afspraken die een paar keer veranderden. Ik kan daar niet goed tegen en dan gaat de bal aan het rollen. Het beestje klappert eens met zijn wieken en het spel zit op de wagen. Huilbui die een paar uur aanhoudt, slapeloze nacht, opstaan als een zombie met nul komma nul energie. Niks fut.

Voormiddag. De rit naar de school van zoon vijf verloopt in ware zombiestijl. Het koude water op mijn polsen en ogen houdt me nauwelijks wakker. Heb moeite om de ogen minstens zo ver open te sperren dat ik iets zie. De armen omhoog houden om het stuur vast te houden is een kwelling, gas geven en ontkoppelen een pijnlijke zaak. En dan zit er maar één ding op. De boel de boel laten en rusten, rusten, rusten. Weer in bed kruipen. Met een half slaappilletje voor 4 uurtjes slaapgarantie.

Namiddag. Omdat mijn benen nog vol lood zitten, heb ik het geplande fietstochtje maar geschrapt. Ik weet niet of ik de pedalen zou kunnen laten draaien. Laat staan zou kunnen remmen. Dan maar mezelf verplicht om een wandeling te maken. Om de tien minuten de wekker van mijn slimme foon gezet. Kwestie van niet te slapen, niet te verdwalen in mijn hoofd. De geest der mindfulness oproepen helpt ook niet echt. Het begint nochtans goed: ik luister naar het koor der brulkikkers, kijk naar de dans der muggen over het water, speur naar nieuwe bloemen in het struikgewas. Het is er allemaal, maar mijn gedachten zitten elders.

Op een slechte dag lijkt niets te helpen. Kan je alleen maar wat zijn, wat hangen, wat niksen. En wachten tot het overgaat. Tot het burn-out beestje weer gaat liggen in zijn nest achter de bocht.

We schrijven 18,5 maand na de crash.

29 gedachtes over “het burn-out beestje ontlurkt”

  2. Ik doe niet aan lurken, dus laat ik je eerlijk weten dat ik echt en oprecht met je meeleef. Wat een gemeen beest…
    Gelukkig werkt het niet verlammend op je schrijfkunst. Weeral zo mooi geschreven. Ook de foto is prachtig met die symboliek die achter de overgang van kleur naar zwart-wit zit.
    Draag goed zorg voor jezelf.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  3. Oei Anna … Ik lees je blog (al dan niet in stilte hehe) en word er altijd van opgepept. Maar nu klinkt je slechte dag maar al te herkenbaar … 😦
    Meestal lukt het bij mij wel om die dagen dan ook als slechte dagen te herkennen en probeer er dan ook niet tegen in te gaan … En meestal helpen bij mij de wandelingen wel.
    Pfieeuw 18,5 maanden na de crash … ik ben nog maar 6 maanden ver … dat belooft!
    Veel moed! En energie natuurlijk!

    PS ik had nog nooit van het woord lurken gehoord 😉

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  4. Zo mooi geschreven, jammer wel dat er zo’n ervaring bij komt kijken.
    Ik heb gelukkig geen ervaring met een burn-out, maar ik kan me voorstellen dat het soms drie passen vooruit is, om er dan weer twee achteruit te gaan.
    Ik vind dat je er mooi en verstandig mee omgaat. Veel moed nog gewenst! x

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  6. Soms… Dan lurk ik… Dan heb ik iets gelezen en wanneer het een moeilijk onderwerp is, dan vind ik het soms moeilijk om een like achter te laten. Dan mis ik het nieuwe Facebook systeem, waar je ook een traantje kan achterlaten wanneer het je geraakt heeft… Wanneer ik geen woorden er voor kan vinden… Het is moeilijk om dan iets zinnigs achter te laten…
    Ik heb nu ook, ondanks het mooie weer en leuke bezigheden, een donker wolkje op de loer… De onzekerheid slaat meer toe… Ik herken zeker dingen in jouw stukje. Ik hoop dat je met een vliegenmepper dat lastige beestje van je af kan houden! Ik wens je veel succes en sterkte. En soms… Dan zal ik weer lurken… Maar voor nu: 🍀

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  7. Wat een woord Lurker. Ik geef vaak snel een like weg maar reageren wat minder. Ondanks je slechte dag is het een mooi blog geworden. Heel herkenbaar en heel eerlijk. Ik hoop dat het niet te lang duurt voordat je er deze keer bovenop bent. Het is een vreselijk beest het burn-out beest. Sterkte en snel de zon weer zien.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  8. Geduld en dingen doen die je leuk vindt. En jezelf ook wat ‘beter voelen’ betreft, geen druk opleggen. Een pilletje nemen zou makkelijker zijn, hè.
    Er is tijd nodig om het bobijntje terug op te winden. (Vaak evenveel als er opging aan het afwinden 😦 ) Maar ondertussen leer je dingen die je de rest van je leven van pas komen. Goede moed!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Moedig geschreven. Ik wens je rust, ik wens je ook dat je jezelf de rust gunt, dat is soms ook een lastig kantje vind ik. Zelf heb ik geen burn-out maar dat hamertje dat zomaar toeslaat door een opmerking of samenloop van omstandigheden ken ik maar al te goed… Dagen zonder bloggen zijn daar het gevolg van, moedig van je om het toch weg te schrijven.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  12. Aangrijpend om te lezen hoe je zo te maken krijgt met ups en downs, ook een hele tijd na de diagnose. Ik vind dat je heel boeiend kan verwoorden wat er in je omgaat. Veel goede moed gewenst!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  13. O’ wat erg voor je. ‘k Hoop, dat ‘het beestje’ snel terug mag vertrekken.
    Het doet me wel wat.. prachtig geschreven (weerom) en zo herkenbaar.
    Steeds terug die stap achteruit.. maar gelukkig lukt het ons toch ook weer om stapjes vooruit te zetten. ‘k Wens je veel moed en sterkte toe.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  14. Ik kom hier terecht door een reactie die jij achterliet bij Falderie (over statistieken en zo). Hopelijk vind je snel terug de moed en de kracht om dat rotbeest eens een lesje te leren. Schrijven helpt, goed dat je het van je af kan schrijven zo. Erg mooi verwoord en in beeld gebracht. Graag komen lezen hier.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  16. Ups en downs zo gaat dat in het leven, ook bij mij maar ik probeer het glas altijd halfvol te houden.
    Trek je op aan de goeie dingen en omring je zoveel mogelijk met positiviteit en schrijf het van je af én praat erover ! Lurkers vreselijk ras : vooral op Smoelenboek bah !

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.