Dat een carrièreswitch op latere leeftijd meestal succesvol is. Dat de mensen die de knop hebben omgedraaid daar doorgaans heel blij mee zijn. Dat ze minder stress voelen en meer werkplezier. Dat ze dus positiever zijn. Dat ze misschien wel minder gaan verdienen. Het zijn maar enkele bevindingen uit een recent Amerikaans onderzoek bij 2000 werknemers boven de 47.
Toegegeven, voor deze burn-outer klinkt zo’n carrièreswitch als Abba-muziek in de oren. De vertrouwde knop definitief omdraaien, je stoute schoenen aantrekken en iets gaan doen dat beter bij je past. Een soort nieuw begin. Iets magisch. The magic of beginnings. Gewoon hocus pocus zeggen en dan … pats!
In onze buurt – een mooie streek, maar dat wist je al uit een vorige post – zijn er recent zo’n paar knoppen omgedraaid. Switches die zelfs de media haalden.
De eerste stond vorige week nog in de Libelle.
Het beeld: een man gaat op de foto door de knieën en duwt zijn echtgenote voor moederdag een boeket in de armen. Een mooi boeket. Met elegante rozen in pasteltinten. De echtgenote neemt het boeket, schijnbaar verrast, met de glimlach in ontvangst.
Het verhaal bij de foto: een man zet z’n vrouw met de hulp van Libelle in de bloemetjes. Omdat ze zo’n supermama is voor hun zes kinderen – vier eigen, twee pleeg – en alles georganiseerd krijgt. Hem zelfs nog helpt in zijn nieuwe ijsjeszaak in het dorp. Hij was IT’er maar wilde wat anders. Herschoolde zich en leerde hoe je ambachtelijk ijs kan draaien. Opende een ijsjesbar met veel sloophout aan de muur, sprak een hocus pocus uit … en pats. Het werkte. Nog geen jaar later wordt er aan de overkant van de straat al een hagelnieuwe ijsbar gebouwd.
Als ik dat lees, ben ik een beetje jaloers. Op het mooie boeket natuurlijk, maar vooral op het lef van de man. Van het koppel eigenlijk, want ik vermoed dat ze de dingen toch hebben doorgepraat. Ik vind dat dapper, zo’n switch. En zelf ijs draaien, lijkt me nog leuk ook. En lekker bovendien. Creatief zijn met room en fruit en chocolade en iets scheppen. Schepijs. Maar ik ben een schrikkepiet. Een angsthaas met een hazenhart. Die nooit zo’n financieel risico zou durven lopen. Bovendien wil ik helemaal geen commerciële switch.
De tweede switch ligt voorbij de S-bocht uit de Brabantse Pijl en dan richting station … dat er eigenlijk niet meer is. Daar ligt Poppeia, een droom van een zaak met Italiaanse delicatessen. De droom van uitbaatster Sophie Dutordoir die dertig jaar heeft gewacht om haar droom te realiseren. Tot ze haar vertrekpremie kreeg als CEO van Electrabel? Wat er ook van zij, ze bedient je met de glimlach. Trekt handschoentjes aan als ze ham gaat snijden. Ik heb het met mijn eigen ogen gezien. Toen ik eens binnenliep voor een lekkere latte macchiato met zelfgemaakte limoncellocake. Voor handgesneden ham uit Parma en verse Pecorino Pepato uit Sicilië.
Qua switch kan het verhaal van Sophie tellen. Het klinkt als een sprookje eigenlijk. Een Alice in Wonderland-ervaring. Een Dorothy-uit-de-Tovenaar-van-Oz-belevenis. Magie bestaat dus echt. Als je maar wil en wat geld hebt.
En toch ben ik er nog niet uit. Of ik ooit zo’n switch zal maken. Of ik nog het lef ga hebben om iets totaal anders te gaan doen. Want, zegt datzelfde Amerikaanse onderzoek, een switch geeft vooral voldoening als je je competenties en ervaring van vroeger op een andere manier kan inzetten. Anders, vrijer, autonomer, creatiever, rustiger, …
Thuiswerken met woord en beeld bijvoorbeeld. En dan hocus pocus zeggen en er – pats – een kleine boterham mee verdienen.
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Ik kan het je alleen maar aanbevelen! 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ik merk aan je blog dat het de juiste switch was, Yves.
LikeLike
Ik ben hier ook heel erg mee bezig. Ik sta eigenlijk nog maar aan het begin van mijn carrière, maar voel nu al dat dit niet is wat ik voor de rest van mijn leven wil doen. Maar wat dan wel? Ik kijk altijd vol bewondering naar mensen die risico’s durven nemen en hun dromen waarmaken. Ik moet eerst uitzoeken wat die dromen precies zijn. En dan nog, risico’s nemen, dat is mijn sterkste punt niet. Net als jij bent ik een te grote angsthaas om bijvoorbeeld financieel een stap in het onzekere te zetten.
LikeGeliked door 1 persoon
Stof om over na te denken… zelf heb ik al diverse extra getuigschriften via avondschool op zak, en volgde ook begeleiding bij Unizo, maar de angsthaas wil ook hier niet vertrekken. Het goede nieuws is dat wat niet is, nog kan komen. Ook voor jou!
LikeGeliked door 2 people
Ik maakte zo’n carrière switch op mijn 48ste en ik heb het me nooit beklaagd. Fantastisch om van je hobby je beroep te kunnen maken. Maar ik had wel als voordeel, dat ik niet enorm hoefde te investeren. Want eerlijk? Ik ben ook een angsthaas op dat gebied.
LikeGeliked door 1 persoon
Een berekend risico is veiliger. Men moet niet alles op alles zetten. Ik stopte in 2008 met full-time lesgeven. De burn-out wou ik voor zijn… Ik startte een B&B met 1 gastenkamer naast mijn deeltijds werk op school. Gezien de ligging, pal aan de kust, was het meteen een schot in de roos. Ondertussen verbouwden we het tot een kleine gîte. Het is iets wat ik met veel zorg en liefde doe. Ons privégedeelte hebben we wel steeds strikt afgescheiden gehouden, anders is het niet vol te houden. Uit de beginnersfouten leerde ik. Het is best arbeidsintensief, maar ik ben vaker uitgeput van het lesgeven en alles daaromheen dan van mijn baantje thuis. Financieel is het niet zo winstgevend, gezien de hoge onkosten, belastingen, enz., maar we komen rond en hebben voldoende. Meer moet dat niet zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
O Zalig. 😊
LikeGeliked door 1 persoon
Ik wou hetzelfde zeggen. Ik heb een bijberoep (mijn speeltuin) en wil dat graag een beetje uitbouwen en op termijn mijn vaste aanstelling wat terugschroeven. Zeker als je iets met woord en beeld wil doen, hoef je volgens mij geen enorme bedragen te investeren en kan je dus een klein risiscootje nemen :).
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel, prinses.
LikeLike
Oh Anna, dat is precies hetzelfde vraagstuk als waar ik mee worstel. Ik zie mezelf absoluut niet terug gaan naar marketing & reclame. MAAR WAT DAN WEL!!!??? Ik wou dat ik met passie een hobby uitoefende om daar dan professioneel in te groeien maar ik vind van mezelf dat ik zomaar van alles een beetje doe.
Die ijsjes zijn blijkbaar iets voor carrière-switchende mannen … onze vorige HR manager runt nu al lang het mega succesvolle Gelato Factory in Antwerpen (moet je echt zijn joh!) …
Overigens vind ik het najagen van je ijs-droom, daar andere mensen nog mee gelukkig maken ook niet echt een commerciële switch. Mooi dat ze er geld mee maken, maar ik geloof dat ze het vooral uit passie begonnen zijn …
Eigenlijk zal ik al lang blij zijn als ik iets kan gaan doen waarin ik me relevant voel. En als dat bv. is mensen aan het onthaal van het ziekenhuis wegwijs maken, zal het ook goed zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Je schrijft heel sterk. Een bericht dat alles zegt. Ik denk dat je ergens wel weet welke richting je uit wil en eens alle vraagtekens als mist zijn opgetrokken je ervoor kan gaan met een gerust hart. Duimen hoog!
LikeGeliked door 1 persoon