Shoppen in de stad is niet mijn favoriete bezigheid, maar soms heeft een mens geen keuze. Zoals vandaag. Want er is weer een baby geboren en daar hoort een cadeautje bij. Als ik de mogelijkheden overloop, besef ik dat ik de wereld van de babyspullen stevig ontgroeid ben. Onze laatste ‘baby’ is ‘going on 18’ en het is ondertussen ook al jaren geleden dat ik nog eens kruippakjes en aanverwanten mocht weggeven. Ik realiseer me dat ik zelfs niet meer weet waar je in Leuven city momenteel nog babywinkels vindt. Gelukkig is er de smartphone en Google en zo leer je nog iets bij.

Doekjes en broekjes, ‘ekologisch‘. Een winkeltje vol spulletjes voor de kleintjes, achteraan in de Diestsestraat. Met draagdoeken en stoffen luiers incluis. De deur staat gastvrij open en drie vriendelijke dames met bril staan er behulpzaam te wezen. Het aanbod is groot. Maar veel prints doen pijn aan mijn ogen. Dit is duidelijk niet Petit Bateau. Toch zijn er hele leuke dingen voor de mini’s: houten diertjes, t-shirts met lachende aapjes, kruippakjes met toeterende olifanten, en zelfs mini-zwembroekjes met spuitende walvissen. Leuk voor wie vandaag baby is, bedenk ik, maar net iets te gewaagd voor mijn klassieke smaak en ik trek naar de rustiger ogende slaaphoek. Daar vind ik wat ik dacht te vinden: een slaappakje en -zakje in één. Van biokatoen. Ik vind het mooi en hoop dat de jonge, eco-bewuste ouders het zullen appreciëren. En de kleine spruit, die kan er ongestoord in slapen en groeien terwijl zijn voetjes warm blijven.

Tien minuten laten sta ik weer buiten. Mission accomplished, maar ik wil natuurlijk ook mijn stappen halen vandaag. Ik moet voor niemand thuis zijn, dus waarom niet? De zon schijnt en het is bovendien niet druk. Net wat ik graag heb. Ik loop naar aloude gewoonte de Inno binnen. Word zoals altijd naar de parfumstand gezogen. Om nieuwe geuren op te snuiven. Ik laat de Sì en Anaïs van Cacharel met pijn in het hart links liggen en besluit voor Miss Dior te gaan vandaag. Die ruikt lekker. En duur. Lekker duur. Ik loop snel door.

De stand van Rituals is nog zo’n magneet. Ik laat me verleiden door de Karma Limited Edition. 30daysofgoodkarma. Wie kan daaraan weerstaan? Ik sluit me aan bij de cirkel van positiviteit en koop een douchegel in een pastel-groene fles. ‘Ekologisch’ qua kleur. Do good and good will come your way staat er op het reclamebord.

Tot slot loop ik nog even langs de schoenen. Want eigenlijk heb ik geen sandalen voor de zomer. Schandalig! Ik wil er die comfortabel zitten, niet te hoog zijn, zonder glitters of bloemen én niet te duur. Misschien niet het meest makkelijke eisenpakket in het licht van de huidige modetrends, maar ik vind toch een paar dat aan alle criteria voldoet.

Als ik weer naar buiten stap, het zonlicht tegemoet, bengelen er drie tassen aan mijn rechterhand. Eén ecologisch verantwoorde, twee minder. Ik loop voorbij de rode lopers die de Hugo Boss winkels voor hun klanten hebben uitgerold. Binnen is nochtans geen kat te zien. Hoe ondankbaar kunnen klanten zijn! Uit het Punto Caffè drijven heerlijke geuren naar buiten die mijn maag doen knorren. Maar voor ik mijn auto weer opzoek en naar huis rij voor een solomaaltijd met geroosterd brood en Chavroux, wip ik nog even binnen bij Dille en Kamille. Onbegrijpelijk dat het zo lang geduurd heeft voor de keten ook in Leuven neerstreek. Een zalige winkel om in rond te lopen. Om te proeven van de tapenades en confituren die staan uitgestald. Om ideeën op te doen voor een volgende gedekte feesttafel. Ik land uiteindelijk tussen de geurzakjes en de wenskaarten. Na lang aarzelen kies ik voor de duifjes van New Little One. Een passend kaartje om bij het slaappakje/-zakje te voegen.

De voormiddag is voorbij gevlogen en ik heb ervan genoten. De geur van de Karma douchegel hangt al op mijn toetsenbord. Ik haal de sutra-armband van de bijhorende groene kaart en knoop ‘m rond mijn pols. ‘Een wens voor positiviteit en dromen die in vervulling gaan.’ staat er. Fingers crossed!