Hoe stil …

Als ik overdag alleen thuis ben, is het hier stil. Heel stil soms. De radio zwijgt, cd’s blijven in de kast. Ik hou niet van lawaai. Ben geen liefhebber van muziek of gezwets op de radio. Ik prefereer stilte. Niets absoluuts maar het relatieve alledaagse. Want achter mijn rug snort de kachel. Daar rinkelt de droogkast en hier zoemt mijn gsm, als een mug. Als alles op mijn to-do-lijstje is afgevinkt, lees of blog ik. Blader ik in een tijdschrift, sla ik aan het breien of het bakken. Met stilte op de achtergrond.

En vandaag, midden die stilte, ging het toevallig over nog meer stilte. Want ik ontdekte de blog van Kristien Bonneure, de vrouw die ooit een prijs won voor haar stem. Met beschouwingen en gedichten over … stilte. Ik vond er een prachtig beeld: de stilte als stolp. Veilig, afschermend, bewarend. Een cocon om in te poppen.

Midden die stilte las ik ook de nieuwste post van Maria Popova op http://www.brainpickings.org. Over hoe stilte toch spreekt. En taal wordt. Ik klikte door en landde in een stuk over Paul Goodman en zijn negen soorten stilte. Een paragraaf van een lijn of tien, maar met zoveel betekenis, zoveel diepte, dat ik me niet aan een vertaling waag. Ik laat de man zelf aan het woord.

 “Not speaking and speaking are both human ways of being in the world, and there are kinds and grades of each. There is the dumb silence of slumber or apathy; the sober silence that goes with a solemn animal face; the fertile silence of awareness, pasturing the soul, whence emerge new thoughts; the alive silence of alert perception, ready to say, “This… this…”; the musical silence that accompanies absorbed activity; the silence of listening to another speak, catching the drift and helping him be clear; the noisy silence of resentment and self-recrimination, loud and subvocal speech but sullen to say it; baffled silence; the silence of peaceful accord with other persons or communion with the cosmos.”

Er zit wat in, vind ik. Er zit veel in.  Een knappe hersenoefening van Goodman. Voer om af te wegen en te overwegen. Om te kauwen, door te slikken en te herkauwen. Met het weekend om de hoek, onthou ik vooral de laatste soort stilte. Die van eenheid en eenwording, van mens met mensen, van mens en kosmos. In een vredig bos bijvoorbeeld.

 

15 gedachtes over “Hoe stil …

      1. Compositie waarbij er op de partituur staat dat je je instrument niet mag bespelen, en dit om de luisteraar bewust te laten worden van de omgevingsgeluiden.

        Geliked door 1 persoon

  1. Heerlijk, stilte. Ik heb heimwee naar de stille dagen, toen ik alleen thuis zat. Alleen maar kleine geluidjes horen, zoals jij ook zo mooi omschrijft, wat kon en kan ik daar van genieten. Geniet jij er ook maar van!

    Geliked door 2 people

  2. Ben ik alleen hier thuis, dan zal ik radio en televisie al eens makkelijker uitlaten. Met een goed boek of interessant tijdschrift, gewoon (creatief) bezig zijn of de geur van vers gebak (herkenbaar 🙂 ). Sommigen schijnen bang te zijn voor stilte en blijven maar de hele tijd doorratelen. Bij mij is het omgekeerd en zijn zulke stille momenten een welkome verademing. Mooie post alweer!

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.