Alle feminisme en nieuwe-man-denken ten spijt, ben ik geen nieuwe vrouw. En de echtgenoot geen nieuwe man, al ligt dat meer aan mij dan aan hem. We zijn dus wat je noemt een ouderwets koppel. Met een duidelijke taakverdeling. Organisch zo gegroeid en het werkt prima.

Neem nu de zondagvoormiddag. De echtgenoot mag dan graag naar De Zevende Dag kijken. Ik niet, en gelukkig maar, want anders hadden we hier een probleem met de catering. Nu niet dus. Ik kook graag en duld toch geen hulp in de keuken. Dat komt dus mooi uit. Maar het zondagse debatprogramma op Eén vind ik saai. Oersaai. En dat is nog eufemistisch gesteld. Mijn oren gaan ervan tuiten en mijn haren komen recht. Politieke en andere debatten zijn niet aan mij besteed. Maar van achter mijn potten vang ik toch slierten van de woordendiarree op. In gedachten zie ik er de knikkende of schuddende koppen bij, de typische debatgebaren. Ik anticipeer en voorspel dat a) de moderator weer tijd te kort zal hebben en de deelnemers het zwijgen zal opleggen, b) de deelnemers elkaar niet zullen laten uitspreken en c) dat er na twee uur niets, maar dan ook niets zal zijn opgelost of verhelderd, laat staan dat er enige convergentie zal hebben plaats gehad.

Ik hou niet van dat wetstratees. Vaagtaal en wezelwoorden verdraag ik alleen in een literaire context, als er humor mee gemoeid is of in een raad-eens-wie/wat-ik-ben spel. Weasel words. Wat een prachtig woord! Een geweldig beeld voor holle retoriek. Voor verpakking zonder inhoud. Zoals een wezel die eieren leegzuigt en de schaal intact laat.

Maar af en toe ben ik toch verrast. Maakt de slaapverwekkende saaiheid van politieke debatten plaats voor een komedie die net het niveau van parochiale billenkletser overstijgt. Zoals woensdag, bij het debat over de hervorming van het secundair onderwijs bijvoorbeeld. Live vanuit het Vlaams Parlement en voor de Dauphiné Libéré. We zagen hoe Caroline Gennez, in een niets verhullende witte bloes, Hilde Crevits ervan beschuldigde een muis te hebben gebaard. Crevits die deed alsof ze er niets van begreep en Gennez en haar partij een flip-flop noemde. Hilariteit alom. Een flip-flop? Wat bedoelde Hilde met die originele metafoor? Een teenslipper? Vreemde beeldspraak in die context, leek me. Een digitale elektronische schakeling misschien? Op het eerste gezicht zie ik geen fysieke gelijkenis met Caroline, maar ik kan me bij dat beeld wel iets voorstellen. Een digitale elektronische schakeling. 0 of 1, aan of uit. Toen sp.a nog in de regering zat en het Masterplan mee goedkeurde – een opkomend relais, een flip, 1. Nu de partij in de oppositie zit, zegt ze het omgekeerde. Een flop dus, een afvallend relais, 0. Dat heeft Crevits mooi gevonden. Haar uitspraak brengt het misschien nog tot woord van het jaar.

En heel af en toe is politiek zelfs inhoudelijk leuk. Zeker als je Kreten & Gefluister mag geloven. Want tijdens de mondelinge vragenronde in de Kamer ging het deze week over Vervierse rijsttaart. Met recept en al. Tarte au riz de Verviers. Een echt issue voor Ecolo want het FAVV (Federaal Agentschap voor de Voedselveiligheid) heeft een dubbel probleem met de trots van Verviers: met de rauwe koemelk uit het Land van Herve die nodig is om de taart te maken én met het feit dat de taart op kamertemperatuur moet bewaard worden. Kamerlid Gerkens richtte de ogen ten hemel en vroeg zich in een (half)volle Kamer af hoe het mogelijk is dat het giftige Round-up wel kan en rijsttaart uit Verviers niet. Ze kreeg bovendien openlijk bijval vanuit CDH en MR. Er zijn dus nog thema’s waarover men het over de partijgrenzen heen eens is. En ook al waakt er een heus Broederschap – la Seigneurie de la Vervi-riz – over het traditionele recept, toch staat het overal op het internet te lezen. Je hoeft het alleen maar te googelen.

Dubbele moraal van dit verhaal: politieke debatten kunnen ook leuk zijn. En iedereen is al wel eens “ne flip-flop”, zeker?

*uitspraak van Hilde Crevits dd 8 juni 2016, Vlaams Parlement

P.S. Commentaar van de echtgenoot na het lezen van deze post: “Nu gaan de mensen denken dat ik niks doe.” Hij heeft misschien een punt. Vandaar dus deze rechtzetting. Beste mensen, de echtgenoot doet bijna alles aan ons huis en in de tuin, maar niet op zondagvoormiddag.