de brief

Auteur anna b.

Hij is er. Met enkele maanden vertraging weliswaar, maar toen we terugkwamen van vakantie lag hij in de brievenbus. Op zijn rug. DE BRIEF. Een witte, langwerpige envelop mét venster en het bekende logo bovenaan. Vijf kantjes, boordevol woorden.

Wie de komende minuten lyrische of romantische ontboezemingen verwacht of bloedstollende passages en onverwachte wendingen hoopt te lezen, zit hier aan het verkeerde adres. Gaat beter lezen of lurken bij een andere blogger. En wie toch doorleest en concrete info wil, zet zich maar beter schrap voor een rondje Perspectief 2020-jargon.

Want de brief is niets meer, niets minder dan de sinds lang aangekondigde brief van het Vaph (Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap) met de beslissing i.v.m. het persoonsgebonden budget dat zoon vier IN THEORIE toegewezen krijgt.

De beslissing die nu aan het klokzeel hangt, heet Categorie VII – prioriteitengroep 3 – frequentie 5/7 met datum ergens in 2013. In gewone mensentaal: een gemiddeld budget om zorg voor de gehandicapte in te kopen (er zijn 12 categorieën en categorie 1 is de laagste) met de laagste prioriteit en een goedkeuring voor maximaal 5 dagen en 5 nachten opvang per week. De datum toont aan dat zoon vier al bijna drie jaar op de wachtlijst staat. Zoals ik in een eerdere post al schreef, zonder resultaat.

Na de weigering om een prioritaire status te krijgen in het oude systeem, hebben we nu dus een beslissing voor het nieuwe. Een tekst vol neologismen uit het Perspectief 2020-plan van de minister. Een automatische omzetting van onze oude zorgvraag in de CRZ (Centrale Registratie van Zorgvragen)-databank naar een nieuw persoonsvolgend budget voor zoon vier.

Het is iets, die brief. Iets en ook weer niets. Want het budget is theoretisch, hypothetisch. We kopen er niets mee. En de laagste prioriteitengroep is al ongeveer even hopeloos als de 14000ste  plaats op de oude wachtlijst. Toch, zegt men ons, zijn er openingen.

We kunnen een prioriteitengroep stijgen. Van 3 naar 2 gaan. Als we bijvoorbeeld bovengebruikelijke zorg inroepen. Kunnen aantonen met andere woorden dat we de voorbije jaren aan de zoon meer dan gemiddeld zorg hebben gegeven (vergeleken met een ander kind van die leeftijd). Piece of cake. Zoon vier heeft bij alle dagelijkse activiteiten (wassen, aankleden, eten, naar het toilet gaan, zich verplaatsen, communicatie, tv aanzetten, enz. ) onze hulp nodig. Bovendien komt hij ook meerdere dagen ’s avonds naar huis en zit hij, in tegenstelling tot de andere jongeren in zijn leefgroep, niet een hele week op internaat.

Maar er zit een adder onder het gras: als we die bovengebruikelijke zorg inroepen, verliezen we de ‘gunstige’ datum in 2013. Worden we met andere woorden drie jaar achteruit gezet tegenover andere wachtenden. Dat doen we dus niet.

We kunnen ook het principe van hoogdringendheid inroepen om een prioriteitengroep te stijgen. Als de instelling zwart op wit stelt dat de zoon buiten moet. Op zijn 25ste in principe. Maar ook dan verliezen we die ‘gunstige’ datum …

Als ik, na het lezen en herlezen van de brief, onze contactpersoon binnen de instelling enkele vragen voorleg, kan ze mij daarop niet echt antwoorden. Vraagt ze of het goed is dat zij het Vaph contacteert, daar vraagt wat we nu best doen en mij nadien terugmailt. Natuurlijk is dat goed. Maar opnieuw vragen wij ons af waarom zelfs de mensen in de sector zelf – zij die ouders moeten bijstaan en adviseren – nog altijd niet precies weten waar de klepel hangt. Er zijn te veel klokken die dwars door elkaar heen luiden.

Wij zijn dus weer even op zoek. Niet naar zeldzame Pokémon, maar naar duidelijke antwoorden en correcte adviezen. En die zijn in het huidige gehandicaptenbeleid uiterst moeilijk te vangen.

Ondertussen verblijven wij,

hoopvol wachtend op het juiste klokgelui(d).

26 gedachtes over “de brief”

  2. Jezus Christus. Het klinkt als een of ander moeilijk strategisch kaartspel waarvan je tien keer de regels moet lezen en dan nog niet weet welke zet je best kan doen… En de overheid wint altijd, heb ik zo het gevoel.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Heel eerlijk weet ik dat niet. Ik denk van wel. Maar ik heb er zelf niet mee te maken. En ook hier veranderen regels per jaar.
        Maar ik heb het idee dat het hier net iets soepeler loopt. 3 jaar wachten is onmenselijk. Je valt er steeds naast.
        Dat kan toch niet?
        Maar nogmaals ook hier zijn veel regels. En ik heb er zelf niet iets mee te maken.
        Heel veel succes 😘

        Geliked door 1 persoon

  5. Het is niet te geloven wat voor een soep ze ervan gemaakt hebben. Ik snap niet dat ze geen duidelijk beleid kunnen uitstippelen dat verstaanbaar is en dat duidelijk gecommuniceerd wordt naar de mensen toe en naar het personeel. Maar ja, zo werkt de overheid in België niet :-/.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Daar kan ik best inkomen; heb een nicht die samen met haar man de zorg voor een zoon met autismesyndroom op zich nemen. Ik hoop dat die onzekerheid ook voor jullie zo snel mogelijk wordt weggenomen.

        Geliked door 1 persoon

  9. Dit is godgeklaagd! En jullie zijn intelligente mensen die actie kunnen ondernemen. Wat met ouders van gehandicapten die dat niet kunnen? (met zo een ouders heb ik wat ervaring door het vrijwilligerswerk, voor hen is het verhaal van het kastje naar de muur nog eens zo erg omdat ze er niets meer van snappen en het dan maar zo laten)

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Die bedenking hebben we ons al vaak gemaakt. Ik denk dat er daardoor heel wat mensen dingen waar ze recht op hebben, mislopen of veel te laat in orde krijgen. En de sociaal assistenten waarop zij zich verlaten, weten het vaak zelf niet.

      Like

      Beantwoorden

  10. In Nederland wordt er zo bezuinigd dat er binnen de opvang steeds meer wegvalt. Het begint te lijken op uit bed halen eten geven en voor de tv zrtten. Met behulp van vrijwilligers en mantelzorgers worden de extra’s een beetje opgevangen. Er worden zelfs strijk en kookvrijwilligers gevraagd om het personeel in de instellingen wat meer lucht te geven. Ik begrijp jullie probleem maar denk niet dat je daarna de hemel op aarde zult vinden.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Dat zeker niet, en zolang we het kunnen, zullen we zoveel mogelijk zelf doen. We zullen ook wel moeten uitkijken naar alternatieven, vrees ik. Maar je moet toch kunnen rekenen op een professionele basisomkadering, vinden we.

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

      1. Dat zou zeker moeten kunnen. Als ik het zo lees dan is dat alleszins zeker bij jullie. Hier gaat het ook niet vanzelf maar de instellingen willen vaak wel cliënten hebben al was het maar om inkomen te genereren.

        Geliked door 1 persoon

  13. Hier is het (wan)beleid niet veel beter. Organisaties werken langs elkaar heen. Als je nog geen ruggengraat hebt, dan krijg je het er wel van.
    Ondertussen moet je op de blaren zitten…althans, zo voelt dat bij mij.
    Houd stand!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.