de vijftigers – part 1

Auteur anna b.

Wifties en mifties, deze week is het onze beurt. En een gewaarschuwd man of vrouw is er twee waard, zegt men. Deze zomer ontkomt niemand aan de dissectiedrift van de Standaard. Elke week wordt er namelijk een andere leeftijd voor de spiegel gezet en na de tachtigers – wie de logica snapt, mag het zeggen – is het nu aan de vijftigers. Met schaamrode wangen en de billen bloot, want onze levens worden op de rooster gelegd, onze diepste verlangens en geheimen op de bank.

En wat ik over ons lees, is niet zo flatterend. Want we vallen naar het schijnt massaal van onze fietsen – ik kan erover meespreken – en belanden met breuken op spoed, in een kramp door het nu-of-nooit momentum. We zijn een kantelpunt-, een scharniergeneratie.

Vooral jonge vijftigers leven in een generationeel niemandsland. Te jong om nog een echte babyboomer te zijn, te oud voor generatie X. Geklemd tussen zorg voor ouders, kinderen en kleinkinderen. We herinneren ons de autoloze zondagen van tijdens de oliecrisis en de antirakettenbetoging van 1983 nog levendig en net toen we dachten dat we alles al wisten, verscheen de computer op het toneel en werd de rest van tafel geveegd. Tabula rasa.

Bovendien, zegt de krant, zitten wij in een existentiële crisis, ook wel de midlife of menopauze genoemd. Existentieel, omdat we beseffen dat de tijd ongenadig verder tikt en dat wij ver over de helft zitten. En daarom willen we nu genieten en, als het effen kan, het goede doen en de held uithangen. Bewijzen dat we nog niet versleten zijn en die Mont Ventoux er ook wel kunnen bijnemen.

Hier haak ik af. Moet ik het peloton lossen en het laten gaan, want die drang naar heroïsche daden is me totaal vreemd. Net als het BV-schap. Want buiten het geslacht – in sommige gevallen – en het geboortejaar – ook in sommige gevallen – heb ik niets gemeen met mede-vijftigers als Goedele Liekens, Hein Vanhazebrouck, Jan Leyers, Yves Leterme, Chokry Mahassine, Herman Brusselmans, Maggie De Block en Koning Filip. Ik voel me daar niet thuis. Bovendien strookt mijn bucketlist – heb ik die dan?  – maar gedeeltelijk met die van mijn leeftijdsgenoten. Want, zegt de krant, zij willen de flow van het ‘reizen met een missie’ en lichaamstraining, willen stiekem nog eens verliefd zijn of een nieuwe partner vinden, willen nostalgische ervaringen herbeleven en heroïsche dingen doen. Folkrocken in de fitness. Hallo zeg!

Ik wil in mijn post-burn-out tijdperk gewoon verder peddelen met wie me lief is.  Rustig wandelen en af en toe wat lezen en nog iets bijleren. Misschien Venetië zien en dan oma worden. Meer niet.

P.S. 1 Dit is een subjectieve lezing van subjectieve artikels.

P.S. 2 Vandaag worden in dezelfde krant liefde en relaties onder de loep genomen. Over datingsites, vrouwenoverschotten en mannentekorten.

22 gedachtes over “de vijftigers – part 1”

  1. Ik vraag me af waarom ook dit allemaal nodig is, dat uitpluizen van groepen…
    Ik ben een gelukkige net-vijftiger en heb geen speciale neigingen om ineens mijn leven om te gooien! Maar ik wil het wel boeiend houden, met de man waarmee ik al 32 jaar gelukkig ben en mss wat reizen…
    Mooi stukje!!

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

      1. Ik mag me nog geen vijftiger noemen want pas 47, maar ik ben ook een gelijkgezinde!
        Volgens wat in de media komt moeten we zoveel, speciale dingen ook, gewoon is nooit goed genoeg.
        Wel kijk, ik ben voor gewoon. Voor content zijn met wat er is en koesteren wat me dierbaar is, voor genieten van kleine momenten die achteraf groots overkomen…

        Geliked door 1 persoon

  2. Neen, ik laat me ook geen dingen voorschrijven. Deze vijftigster leeft haar leven op haar eigen manier. Ik hoef niet zo nodig nog van alles te doen of te bewijzen. Als er maar liefde, peis en vree is, dan kabbel ik rustig verder. Groeten van een Beekje.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  3. Ai, die BV´s die ze er altijd weer moeten bijhalen…
    Het probleem is dat je met “verderpeddelen met wie je lief is” (hoe mooi is dat uitgedrukt!) geen kranten vult. Bovendien ben ik een dertiger en wil ik net hetzelfde. O help zeg, dan moeten ze bij elke categorie zeggen: eigenlijk willen die weeral hetzelfde als de vorige.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Dank je! ‘Werk geeft status’. Voor sommigen misschien wel, voor mij is (over een week mag ik zeggen ‘was’) het een manier om (goed) te leven. Werken om te leven dus, en niet leven om te werken!

        Geliked door 1 persoon

  6. Je hebt dat prachtig geschreven. En ja.. er zit wel heel wat waarheid in.
    Ik zie echter mezelf een beetje zoals jij. Geen spectaculaire dingen voor mij. Rustig.. genieten..
    Al draaide het natuurlijk wel helemaal anders uit, dat ik gehoopt had

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Te jong om baby boomer te zijn, te oud voor generatie X. Ik moest even aan het liedje van Paul van Vliet denken, Meisjes van zestien… Tja… Het is misschien omdat ik te jong ben voor het een en te oud voor het ander dat ik zo’n hekel aan hokjes heb …

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.