Of het nu een witte, een zwarte, een rode of eentje van een andere kleur is. Je kunt ze altijd hijsen of strijken. Uithangen of voeren. Breken of verbranden. Ermee zwaaien, slagen – niet zonder wimpel – of iets versieren. De lading dekken of eronder varen … Kortom, je kunt een vlag her en der inzetten en met betekenissen laden. Een aantal daarvan slaan zelfs op het loopbaanbegeleidingstraject dat ik in de nasleep van de burn-out volgde.

Begin vorig jaar kocht ik bij de VDAB een loopbaancheque voor 40 euro. Voor een prikje dus, want de overheid betaalt de overige 510 euro. Met dat papiertje had ik recht op 4 uur loopbaanbegeleiding bij een erkend centrum. Omdat ik heel interessante dingen gelezen had over de kerntalentenmethode van Daniëlle Krekels, wilde ik een begeleiding die zou uitgaan van zo’n kerntalentenanalyse. En waar zit je dan beter dan bij de bron? Ik contacteerde CoreTalents in Tienen en kwam terecht bij D., man van.

Voor het eerste gesprek kreeg ik een online vragenlijst die peilde naar mijn speelgoedvoorkeuren in de kindertijd. Leuk! Er zijn saaiere invullijsten. Niet veel later werd ik uitgenodigd voor een kennismaking en een bespreking van de analyse. Het was een eye-opener. Revelerend, om het zo allemaal op papier te zien staan. Wat speelgoed al niet vertelt! Confronterend ook, want ook je kleine kanten staan er zwart op wit. Maar het plaatje klopte. En eigenlijk was het nogmaals de kroniek van een aangekondigde burn- en bore-out. Daar lag voor mijn neus het waarom van wat er op school was fout gelopen. En ook waarom het zo lang had geduurd voor ik crashte.

Ik was onder de indruk. D. niet zo. Hij gaf me huiswerk mee en ik maakte dat, voorbeeldig. Mocht terugkomen als het klaar was, maar er was geen haast bij. Ook dat was revelerend. Door advertentie- en reflectieoefeningen kreeg ik zicht op jobs die ik wel, misschien en heel zeker niet wou doen. Zicht op de factoren die erin moesten en er niet in mochten. Ik kreeg zin in iets nieuws. Zag mogelijkheden die ik voordien niet zag.

En toen kwam de derde sessie. Solliciteren. Je LinkedIn profiel op scherp stellen. Een sollicitatiebrief schrijven. Mijn cv updaten. Het oogde niet indrukwekkend, zei D. Mijn hele werkervaring in één zinnetje. Tja, kan moeilijk anders als je 30 jaar hebt les gegeven op één school. Met als enig extraatje een rist bijscholingen waar niemand op zit te wachten. De moed zonk me in de schoenen. Ik had helemaal geen zin in solliciteren. Wilde geen eerste indrukken gaan verkopen tussen knappe jonge dames en ambitieuze heren. Voor ik vertrok, vroeg ik hoe lang ik tijd had om het traject af te ronden. “Een jaar,” zei de man. Ik wist en voelde dat het niet veel vroeger zou gebeuren.

Dat was vorig jaar dus. Onlangs kreeg ik daarom van de VDAB een melding dat mijn termijn bijna voorbij was. Omdat ik graag met de dingen in orde ben, maakte ik een nieuwe afspraak met D. Om het hele traject af te ronden.

Vorige vrijdag was dat. Ik vertelde hem dat mijn loopbaanplannen eigenlijk in de koelkast zitten. In het vriesvak zelfs. Dat mijn enthousiasme van vorig jaar ondertussen de benen heeft genomen. “Hoe dat zo kwam?” wilde de man weten. Het antwoord is niet onder één vlag te vangen. 🙂 Het komt onder andere door de onzekerheid over een opvangplaats voor zoon vier. Maar ook door de energiedippen die er nog altijd zijn, en omdat het thuisblijven me erg bevalt en rust geeft, en omdat het kan en mag, en omdat ik geluk heb met de echtgenoot, en ook omdat … En ik voegde er nog aan toe dat het niet verstandig zou zijn een nieuwe weg in te slaan, als hoofd en lijf nog niet mee willen. D. knikte begrijpend. “Als je buikgevoel nee zegt, moet je het niet doen.” zei hij. Meer niet.

Voor ik vertrok vroeg de man me of hij nog iets voor mij kon doen.

“Ja” zei ik. “Stel dat jij in mijn schoenen stond en moest kiezen welke job het best past, wat zou je dan zeggen?” Hij keek me aan. “In twee woorden?” vroeg hij en hij wachtte niet op antwoord.

“Creatief (en) diepgang.”

Zo kwam een eind aan mijn eerste en misschien ook laatste loopbaanbegeleidingstraject.

De woorden van D. neem ik mee. En verder … hang ik de vlag uit. Strijk ik ze. Of haal ik ze binnen. Het kan allemaal.