een maat voor niets

Auteur anna b.

Doorgaans kijk ik niet naar De Afspraak op Canvas. Ik word nooit happy van praat-, discussie- en debatprogramma’s en dat is een understatement. Ik krijg er, op zijn Vlaams gezegd, de wubbes van. Omdat ze zelden naar de kern van de zaak gaan en het gezwets en heen en weer geroep me meer spanningshoofdpijn en ergernis bezorgen dan inzicht, als je begrijpt wat ik bedoel.

Maar gisteren liet ik me toch vangen. Want het zou met professor Elke Van Hoof over de burn-out boom gaan. Het afgelopen jaar las ik hier en daar schrijfsels van de dame in kwestie, maar gisterenavond zou ik haar in levende lijve zien en horen en dus zat ik, samen met lotgenoten en geïnteresseerden, om half negen klaar voor de buis. Hoopvol wachtend op wat komen zou.

Viel dat even tegen. Misschien kwam het doordat er in mijn hoofd een verkeerd beeld gegroeid was. Omdat ik me, mijn eigen stresstherapeute indachtig, een experte die mensen met stressklachten en burn-out begeleidt en studenten daarover onderwijst, graag voorstel als een rustige, aangename persoonlijkheid. Die helder kan uitleggen hoe stress werkt en waarom het bij een snel aanzwellende groep fout loopt. Die erin slaagt het hele plaatje te beschrijven: de persoonsgebonden-, de relatie- én de werkomgevingsfactoren. Die mensen op hun gemak stelt en misschien ook wat goede raad geeft. Die iets positiefs uitstraalt, goed luistert en probeert te begrijpen.

Het beeld in mijn hoofd bleek niet te kloppen met dat op tv. Het beeld op tv strookte niet met dat in mijn hoofd. Want wat ik zag, was een druk gesticulerende en nog drukker pratende mevrouw die er van bij het begin vooral een economisch probleem van maakte en zo elk individueel verhaal de kop indrukte. Die zichzelf graag hoorde praten en probeerde te scoren op de kap van de andere gasten. Die niet altijd een duidelijk antwoord had op vragen van Schols. Die dooddoeners poneerde als “wij doen het nog zo slecht niet” en “we zijn ermee bezig” terwijl de cijfers over langdurig zieken de pan uit swingen en de prognoses nog meer “verlies” voorspellen.

En dus voelde ik me met de minuut ongemakkelijker. En heel erg moe. Want hoop en energie sloegen lek.

In het kader van burn-out preventie of awareness was dit deel van het programma een maat voor niets. Ondanks het tromgeroffel waarmee het was aangekondigd.

 

 

“It’s funny, you know?

How some people won’t listen

until you have nothing

left to say”

JmStorm

… Maar het programma dus. Een mooie kans om toe te lichten wat er bij zovelen leeft. Niet dus. Eerder een getouwtrek over gelijk halen. Geen tijd genomen om het onderwerp waardig te behandelen, niemand die er mee te maken kreeg aan het woord gelaten, niet geluisterd naar elkaar. Nee, ik werd er niet vrolijk van. Een gemiste kans voor die steeds groter wordende groep die er mee te maken krijgt. …

 (een stukje uit een reactie van Sweet Little Lies op Facebook)

19 gedachtes over “een maat voor niets”

  3. Respectvol omgaan begint bij luisteren. Mensen kunnen niet meer luisteren. Terwijl jij praat, zitten ze al klaar om over hun ding te praten. De debatten en praatprogramma’s op t.v. zijn daar een goed voorbeeld van. Daarom kijk ik maar zelden meer…

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  5. Ik heb het niet gezien, maar jouw beschrijving klinkt zoals ik het zou verwachten in een praatprogramma: mensen die vooral zichzelf in de picture willen werken… spijtig voor alle mensen die nood hebben aan een ander verhaal… maar ik hoop dat jij je niet laat ontmoedigen. Er zullen in de onderstroom wel bemoedigende en troostende verhalen te vinden zijn. Ervaring leert me dat de onderstroom van de maatschappij krachtiger en waardevoller is, en er daar wonderlijke dingen te vinden zijn. Mijn tv staat vaker uit dan aan… mainstream media wordt niet meer voor mij gemaakt (buiten eens een enkele documentaire 😉 )

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  7. Mensen die op tv komen zijn volgens mij vooral degenen die “goed pakken” op tv, en die brengen wat de programmamakers willen zien. En dat zijn dus niet noodzakelijkerwijs de mensen die de meest zinnige dingen over hun onderwerp te zeggen hebben.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  8. Heb je de voorsprong gehoord Anna Berg? Die van een partij waarvan ik de naam niet uitspreek. Die energie die er hing in de studio heb ik opgemerkt vanaf de eerste minuut. Het was er ééntje van een ‘standpunt’ maken.
    Er werden cijfers en feiten naar bovengehaald waarvan ik ook duizelde. En toen kwam de Professor aan de beurt – waarvan ik persoonlijk heel kritisch naar kijk – ik begrijp je gevoel goed.
    Ik heb zelf in de politiek gezeten, en dit was een pure politieke benadering van feiten over burn – out.
    Wij doen het eigenlijk nog niet slecht, dat is eigenlijk gewoon zo. Gaan we er op vooruit? ZEKER niet! Kunnen we er iets aan doen? Ja met 5 minuten goede wil ! Wie heeft er 5 minuten tijd om naar een burn – outer te luisteren?
    Juist ja…
    Dat is politiek beslist, ja ze heeft zich in mijn ogen ook laten meevoeren in de sfeer van het statement debat die iemand anders wenste te voeren in heel de afspraak…
    Soms is zelfkennis en zelfinzicht een hele hele grote meerwaarde. Ooi al een politieker ontmoet die dat heeft? Ik ken er ééntje, vanuit de Ford fabrieken die voor mij op de voorgrond een woordje mag placeren…
    En trouwens in zag de professor al eens een paar keer in de afspraak, ik heb haar ooit gezien met haar schouders en een hangende arm op de stoel haar punt maken, dan heeft ze mijn interesse want dan wil ik heel graag doorgronden of het nu ego is of eigenwaarde…
    Ze heeft wel iets moois gezegd dat ik heb onthouden, kwetsbaarheid moeten we meer laten zien!
    Laten we dat dan maar is doen!
    Gaan we samen erop uit, Annaberg?
    Liefs en veel liefde,
    Esther

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.