Kerstsfeer in Leuven. Het klinkt een beetje wrang want terwijl ik dit schrijf, is de brandweer er volop aan het blussen. Een flatgebouw van vijf verdiepingen staat in lichterlaaie en het is nog niet duidelijk of er gewonden en/of vermisten zijn. Voor wie er woont, is een gezellige kerstsfeer plots mijlenver weg. Nu begrijpen we waarom we een half uur klem stonden op de Leuvense ring toen we na een bezoek aan de kerstmarkt naar huis reden. De Blijde Inkomststraat was afgezet, het wemelde van de politiewagens en brandweer en ziekenwagens reden de stad met loeiende sirenes en onder politiebegeleiding in en uit. In mijn verbeelding zag ik al chaos na een aanslag.

Leuven had die vlammenzee niet nodig op een zachte, winterwoensdagavond als deze. De stad is zo al sfeervol verlicht. Met overal lichtjes. In winkels, bomen en struiken. Met een kleurrijk lichtspel aan het prachtige stadhuis. Voor de pui van het stadhuis is een stemmige wintertuin aangelegd met een peperkoekenhuisje en een kerststal met beelden en echte schapen. En ook de universiteitsbibliotheek baadt in het kerstlicht. Het moet geen sinecure zijn om al die kerstlampjes op hun plaats te krijgen, denken we.

Er is dus kerstmarkt. Bescheiden naar buitenlandse normen, maar altijd leuk om doorheen te wandelen als de avond valt. We kiezen een midweekse vooravond uit om niet over de koppen te moeten lopen. Het nieuwe circulatieplan nemen we even voor lief.

Om volk te blijven lokken moeten organisatoren creatief zijn. En dit jaar hebben ze – het mag gezegd – hun best gedaan. Het hart van de markt op het Ladeuzenplein is op zijn mooist. Je kan er op de foto met de kerstman, maar voor je zijn hut bereikt, wandel je langs kleine houten huisjes, allemaal miniatuurkamertjes eigenlijk. Retro ingericht met spullen uit de oude doos: een bed met ‘pispot’, een zitkamertje met stoof en sloefen, een werkhok met oude tools … Een leuke toevoeging aan het oude recept. Want voor het overige herhaalt zo’n kerstmarkt zich keer op keer. Dat wil zeggen: veel eet- en drinkkraampjes, wat stijlvolle cadeautjes tussen veel kitsch, hier en daar een goed doel, oude ambachten, en een collectie snoepgoed om u tegen te zeggen: mattentaarten, cuberdons, ambachtelijke fudge en … ‘kerstzoenen’. Kerstzoenen, je hoort het goed. Zelfs snoepverkopers moeten zich dezer dagen indekken met eufemismen. Via een rode loper kan je nadien naar het Herbert Hooverplein, waar dit jaar ook een heuse Provençaalse markt is neergeplant. En français, compleet met saucissons en olijven, lavendelgeuren, santons, nougat en provençaals aardewerk. Het is eens wat anders, zo midden in de winter.

Of die kraampjes veel verkopen, weet ik niet. Buiten wat dikke Noorse sokken voor de echtgenoot kochten we niets. Dat deden we uiteindelijk wel bij La Romance. Een nagelnieuwe interieurwinkel in een prachtig herenhuis op de Bondgenotenlaan. Met zo’n naam moet je wel cadeaus hebben die geefgrage harten op hol doen slaan.