Ik had er echt naar uitgekeken. Naar dat eerste WordPress Blog jaarrapport. Vorig jaar zag ik hier in blogland feestelijk uitgedoste rapporten paraderen. Een trots corso met vuurwerk en beelden die me omver bliezen. En ik dacht toen, dat wil ik ook. Na 2016.
Want einde 2015 was ik nog veel te groen achter mijn blogoren om een jaarrapport te krijgen. Ik besloot dus te wachten. Tot nu. Maar net nu besliste WordPress om geen jaarrapporten meer te versturen. Te arbeidsintensief, zeggen ze. Pech voor wie zat te wachten.
Natuurlijk zijn onze statistieken het jaar rond beschikbaar. De naakte cijfers zonder kerstverpakking. Zonder toeters of bellen of champagnekurken. Zonder applaus of het jij-kan-beter vingertje van de juf. Zonder vergelijking met de andere leerlingen in de blogklas.
En dat is prima zo. Ik hoef niet de eerste te zijn. Ik blog niet voor cijfers, een diploma, cadeautjes of geld. Ik blog omdat ik graag blog. Omdat ik wil schrijven met woord en beeld, in een medium dat past. Omdat ik wil delen wat ik de moeite waard vind. Niet om wat anderen graag horen. Omdat ik de dingen soms moet herkauwen. Om ze te verwerken. Omdat de kiezeltjes op het pad gewassen of gedraaid moeten worden of zelfs voorgoed verlegd. Om zoveel anders dan harde cijfers.
Regelmatig was ik verwonderd zoveel zielen over mijn blogvloer te krijgen. In 2016 waren er dat 7207 om precies te zijn, uit 59 verschillende landen. En meer dan 150 vaste volgers. Ze klopten 32709 keer aan, veegden hun voeten en kwamen even binnen. Drukten 2472 keer op de like-knop en kropen 2770 keer in hun virtuele pen om iets terug te schrijven. Een machtig medium dus, dat uit zichzelf uitdijt, zonder dat je er iets speciaals voor moet doen.
Wie de top drie van de meest gelezen logs graag herleest, hij of zij drukke op de links hieronder.
1 controle na de burn-out diagnose
2 Lize Spit het verleden om maar doet me allesbehalve smelten
3 anders bedraad. waarom hsp’ers sneller burn-out geraken
En het is opvallend. De logs over burn- en bore-out waren, zijn en blijven het populairst. Ook al zijn dat niet noodzakelijk de beste stukjes. 😉 Maar burn-out is in. Een hot en pijnlijk hip topic. Een jammere hype in het land der werkenden. En nu ook in het land der zieken. Alleen Lize Spit heeft roet in het burn-out feest gegooid. Zich er met haar jeugdige energie tussen gegooid. Het Smelt bleek het voorbije jaar één van de best georkestreerde hypes in leesland, met haast 150.000 verkochte exemplaren. Ik schreef al waarom het boek mij niet deed smelten. Burn-out, weet je wel. Opgebrand. Zonder vlam. 🙂
Waar ik wel nog warm van word, is dat ook de logs over zoon vier en het Vlaamse handicapland veel aandacht krijgen. Dat merk ik aan de bezoekers, aan de likes, aan de reacties. Het onderwerp leeft dus. Of doet (mee-)leven. Wekt medelijden en sympathie. Empathie en verbondenheid. En dat, herhaalt Dirk De Wachter ook dit weekend weer, hebben we broodnodig in getrumpeerde tijden. Warme woorden, omarmingen, menselijkheid. Veel meer dus dan cijfers.
Vandaar: verwondering en dankbaarheid.
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Hartjes. Voor jou en voor je blog.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel. 💙
LikeLike
Verwondering is het begin van alle wijsheid – aldus Aristoteles.
De wijsheid heb je al, maar dankzij de verwondering kan men alleen maar wijzer worden. Houden zo. En dankbaar zijn voor de verwondering en zoveel meer. Ik wens je nog veel blogplezier. Je weet dat ik fan ben.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat laatste maakt me dubbel dankbaar. ☺
LikeGeliked door 1 persoon
Het voordeel van zelf naar je ‘eindcijfers’ te kijken is dat je iets ziet wat wordpress ontgaat. Zo zegt wp dat blog A de meeste bezoekers naar mijn blog genereert maar wanneer ik de aantallen behorende bij blog B bij elkaar optel (ivm afwijkende landaanduidingen) dan steken zij er met kop en schouders bovenuit.
Belangrijkste cijfer: mensen die komen en blijven hangen.
Geniet van 2017 ! Ik lees het wel. x
LikeGeliked door 1 persoon
Interessant weetje. Fijn dat je blijft hangen.
LikeLike
Prachtig geschreven. Ik geniet er elke dag van. Of het nu een lief, zwevend elfje betreft, of ‘hard-core Burn-out’, ik lees erg graag met je mee.
Die jaarcijfers boeien me niet zo. Wel wat schrijfsels met mensen doen. Ben blij dat wij elkaar hebben ontmoet in dit wondermooie Blogland ❤
LikeGeliked door 1 persoon
Wat dat laatste betreft … helemaal met je eens. 😊
LikeGeliked door 1 persoon
Lees nog niet zo veel bij je, maar dat ligt geheel aan mij. Mooi geschreven hoor, ja, inderdaad, ellende ‘verkoopt’, ik weer er alles van.
LikeGeliked door 1 persoon
Of onbekend is onbemind m.b.t. andersvaliden?
LikeLike
Zou het?
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hoop dat het dat is en geen voyeurisme. 😉
LikeLike
Dat hoort er helaas ook bij, evenals leedvermaak en zichzelf beter door andermans ellende voelen. Ik ga er voor het gemak maar van uit dat die mensen slechts zo’n 10% van alle lezers vormen. De anderen lezers maken dat gelukkig door hun empathie, begrip en vriendschap meer dan goed.
Dat is nu eenmaal het risico van het vak denk ik maar. Sta erboven hoor!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben nog altijd reuzeblij dat jij eens bij mij verloren gelopen bent en een reactie hebt geplaatst. Anders was ik hier nooit terecht gekomen. Het moet zowat dezelfde tijd geweest zijn dat ik Matroos Beek ontdekte, en jullie zijn qua mooie woorden schrijven zeer aan mekaar gewaagd!
Wat de cijfertjes betreft : die van mij zijn in 2016 een stukje gekelderd tegenover het jaar voordien. Dat heeft alles te zien met minder schrijven. Wakker kan ik daar niet van liggen. Ik schrijf als het mij uitkomt, niet omdat het moet.
LikeGeliked door 1 persoon
Zo moet het bloggen ook zijn. Zonder druk of deadlines. Vanuit jezelf. Blij dat je hier bent. ☺
LikeLike