Een slak met tuinvrees. Zo noemt Tommy Browaeys zich in zijn boek Wake-up Call. Een persoonlijke getuigenis over burn-out, hooggevoelighed en de zoektocht naar jezelf. Een mooie metafoor voor een introverte hsp’er in een drukke, extraverte wereld. Een beeld helemaal in lijn met het egeltje waarmee ik mezelf hier eind 2015 vergeleek.

Dit weten we zeker. Dat de mens al sinds het tweede millennium voor Christus vergelijkingspunten zoekt in de dierenwereld. Kopietjes van zichzelf om zijn gedrag of onhebbelijkheden te duiden, te verschonen of te bespotten. Ik gaf er dertig jaar lang minstens één les per jaar over. Over fabels van diverse pluimage. Waarin dieren van nog meer diverse pluimage antropomorf worden voorgesteld. Meestal met één overheersende karaktertrek of lichamelijke eigenschap.

En om introvertjes voor te stellen moest de mens op zoek naar diertjes die zich op de één of andere manier veilig in zichzelf kunnen terugtrekken. Of oprollen. Slakken met huisjes,  of egels bijvoorbeeld, oesters en mossels of een schildpad. Alleszins een dier met een stevig dampscherm tussen hem of haar en de wereld.

Tommy koos voor een slak. Mét huisje, om zich weg te toveren. Onzichtbaar te maken voor gevaar. Zich af te schermen voor een overload aan prikkels. Een diertje mét tentakels, want ook hoogsensitief. Antennes waarmee hij niet alleen kan zien, maar ook ruiken en vooral veel voelen.

Is dit boek anders dan de andere boeken over burn-out die ik al gelezen heb? Ja en nee. Nee en ook ja. Want ook hier vind je een mix van een persoonlijk verhaal, beschouwende stukjes over adem, yoga, mindfulness, mildheid en trouw blijven aan jezelf in een hectische wereld, naast een reeks praktische bewegingsoefeningen en zelfs voedingstips. Dat allemaal doorregen met quotes van denkers als Confucius en Dalai Lama en pioniers als Steve Jobs en Einstein. Weloverwogen quotes zijn het, geen trumpiaanse oneliners.

De manier waarop Browaeys de beleving van zijn burn-out beschrijft, is heel herkenbaar. Alsof hij calqueerpapier over die van mij heeft gelegd en vooral de parallelle lijnen heeft benadrukt. De analyse waarom het mis ging, waarom het precies met hem mis ging en niet met iemand anders in dezelfde omstandigheden is haarscherp en to the point. De persoonlijke rugzak die je veel te lang meesleept (in zijn geval de dood van zijn broer). Het verhelderende inzicht in je kerntalenten. Het moment van de crash op enkele weken na hetzelfde als het mijne. Zoveel raakpunten, waardoor ik niet anders kan dan betrokken te raken.

Wat nieuw is en ook voor afstand zorgt, is de invalshoek van iemand uit het bedrijfsleven. De voorbeelden i.v.m. marketing, bedrijfsovernames en management klinken vreemd voor iemand met uitsluitend onderwijservaring, maar zijn best verhelderend. Je vindt daardoor in het boek ook andere modellen van temperamenten terug, zoals bijvoorbeeld het DISC-model van Moulton Marston. En het boek is vlot geschreven, met in sommige hoofdstukjes raak taalgebruik. Bijvoorbeeld als hij het heeft over de mentale jeuk waaraan hij leed, over het twijfelen tot je kraakt. Of in het begrip gedachtepropaganda. Een gevaarlijk iets, zegt de auteur. Want je probeert vaak tegen beter weten in jouw versie van de realiteit overeind te houden. Je draait rond in cirkels, met een rugzak vol veronderstellingen. En dan bestaat het gevaar dat je wordt wat je denkt. Stof tot nadenken, vind ik.

Het boek is een pleidooi voor mindful leiding geven aan jezelf en, in het geval van Browaeys, ook aan de mensen op de werkvloer rondom. Een pleidooi om echt en goed te leren en te blijven ademen, in alle betekenissen van het woord en op alle domeinen, om zo de levensflow opnieuw te voelen. To see your true colours shining through.

Het laatste woord vandaag is voor Apple-frontman Steve Jobs, duidelijk één van de grote inspiratiebronnen van Browaeys. Diens call to action heeft hem, samen met o.a. tijd, een coachingtraject en veel goede wil, de weg getoond om te herrijzen uit zijn burn-out.

(Tommy Browaeys heeft ook een eigen, mooi vormgegeven blog.)

You’ve got to find what you love. And that is as true for your work as it is for your lovers. Your work is going to fill a large part of your life, and the only way to be truly satisfied is to do what you believe is great work. And the only way to do great work is to love what you do. If you haven’t found it yet, keep looking. Don’t settle. As with all matters of the heart, you’ll know when you find it. And, like any great relationship, it just gets better and better as the years roll on. So keep looking until you find it. Don’t settle…

Your time is limited, so don’t waste it living someone else’s life. Don’t be trapped by dogma — which is living with the results of other people’s thinking. Don’t let the noise of others’ opinions drown out your own inner voice. And most important, have the courage to follow your heart and intuition. They somehow already know what you truly want to become. Everything else is secondary.”

Toemaatje: nog op zoek naar een blog over burn-out en een trager leven nadien? Kijk eens op http://www.tragegazelle.com/. Warm aanbevolen.