foto boven: replica van de hut waarin Thoreau zijn Walden schreef
we write to taste life twice: in the moment and in retrospect
anaïs nin
Op vrijdag staat onze krant deels in het teken van Letteren. Het gros van de recensies lees ik niet (meer), maar soms zitten er dingen tussen die mijn aandacht trekken. Zoals een kop over leren schrijven tussen de maisvelden in Iowa City, Unesco literatuurstad. Zag ik dat goed? Iowa City? Door de Unesco uitgeroepen tot Stad der Literatuur? Mijn ogen gingen aan het knipperen. Van verwondering en ook een beetje ongeloof. En als dat gebeurt, slaan ook mijn grijze cellen aan het knorren. Hongerig naar meer. Naar drie volle krantenbladzijden deze keer.
Maar eerst een omwegje langs de reden voor die verwondering: de herinnering. Want daarin staat Iowa gegrift als The Bridges of Madison County, het boek van Robert James Waller dat een ex-leerkracht meer dan twintig jaar geleden in mijn handen duwde met een dit-moet-je-lezen bevel. Ik las het boek in één adem uit. Met mijn ogen in een voetbadje. Boeken en films hebben vaak een waterige uitwerking. Ook bij de latere film met La Streep en Sir Eastwood in de hoofdrollen hield ik het bijgevolg niet droog. Maar sindsdien betekent Iowa: boerderijen, maïs, silo’s, een verloren liefde tussen desolaatheid en massa’s koeien en … plaatjes van overdekte houten bruggen als deze. Mijlenver verwijderd dus van enig literair epicentrum, laat staan een kweekvijver voor creatief schrijftalent.
Want dat is wat de Iowa Writers’ Workshop doet. Een universitaire, tweejarige schrijfopleiding met aanzien bieden. Met als sluitstuk een Master of Fine Arts Degree. Kleine namen streken in Iowa City neer. Grote vlogen er weer uit. Haalden dikke prijzen binnen, werden docent of zelfs poet laureate. Namen als Roth en Irving bijvoorbeeld. Michael Cunningham en T.C. Boyle. De barakken van de jaren veertig zijn ondertussen vervangen door een statig, 19de-eeuws Victoriaans gebouw. Verwarmd en voorzien van alle comfort. Helemaal anders dan de boshut van Thoreau bijvoorbeeld of het tuinhuisje van Roald Dahl. Anders dan de trein van J.K. Rowling. Onder het motto “een goede leraar bespaart je jaren aanmodderen” worden 50 uitverkorenen er door schrijvende docenten opgeleid tot dichter of romanschrijver.
Maar wie hoog mikt, vangt ook veel wind. En dus is er veel kritiek op de workshop-esthetiek van de vruchten die de Workshop aflevert. En rijst vaak de vraag naar de maakbaarheid van literair talent. Kun je iemand überhaupt leren hoe hij creatief moet schrijven? Hoe je fictie maakt? Is dat niet vooral een kwestie van talent en verbeelding en gevoel voor taal? Van oog voor nuance? In Iowa City geloven ze in de mix. Zonder talent, een eigen stem en veel ideeën kom je er niet in, maar schrijven is ook een ambacht, vinden ze. Dat je moet leren beheersen en finetunen met de tijd. Veel schrijven dus en nog meer schrappen. Weggooien en opnieuw beginnen. Hard labeur. Twee jaar lang. Om te geraken bij wat Hawthorne lang geleden al zei: “easy reading … is damn hard writing”.
bronnen: dS 13 januari, Google Images, Wikipedia
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Misschien is het niet zozeer de opleiding die voor het goede resultaat zorgt, maar vooral het feit dat ze eerst een degelijke selectie maken, en daarna die mensen twee jaar de tijd geven om effectief te schrijven. Ik heb zo het vermoeden dat veel goeie boeken daarop stranden: het gebrek aan tijd en concentratie.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat geloof ik ook wel.
LikeLike
Toch lijkt het me zeer idyllisch om daar te gaan schrijven… met inderdaad veel tijd én het dicht bij jezelf kunnen blijven. Heerlijk.
LikeGeliked door 1 persoon
😊
LikeGeliked door 1 persoon
Ik geloof ook in de mix van talent en hard werken.
LikeGeliked door 1 persoon
☺
LikeLike
Zo’n opleiding, vooral een goede begeleiding, zou ik zalig vinden. Het geeft te dromen.
LikeGeliked door 1 persoon
Er zijn hier te lande wel enkele workshops …
LikeLike
Ja, maar meestal erg duur en dan vraag ik me af of het sop de kool waard is. Als ik nog in Antwerpen zou wonen, zou ik naar de schrijfacademie gaan. Maar nu heb ik gelukkig wel tijd en stilte.
LikeGeliked door 1 persoon
En ik wens je veel inspiratie.
LikeLike
Dankjewel. En euh … heb je soms zin/ tijd om te proeflezen? Ik zoek nog een proeflezer die mij helemaal niet kent. Je vindt mijn e-mailadres op mijn blog.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank voor de uitnodiging. Ik stuur je een antwoord. ☺
LikeLike
Ik wil ook wel, geen dt-fout ontsnapt mij! 🙂
LikeGeliked door 2 people
Lief van je
LikeGeliked door 1 persoon
Ooooh Walden, wat een zalig boek! Heel leuk om te zien hoe z’n hutje er moet hebben uitgezien.
Wat creatief schrijven betreft, zou een opleiding wel zin hebben denk ik. Bloggen en mailen geen probleem, maar effectief iets nieuws verzinnen is van een ander kaliber… Maar daar heb ik m’n Frenchke voor 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Je Frenchke?
LikeLike
Het Nicci French project met m’n echtgenoot 🙂 Hij heeft al tien bladzijden geschreven, mijn inspiratie laat nog even op zich wachten
LikeGeliked door 1 persoon
Had ik moeten weten want ik heb dat gelezen. Lijkt me nog moeilijker dan solo fictie schrijven.
LikeLike
Denk dat ik ’n apart hoofdstuk ga schrijven, gewoon vragen wat-ie wil dat er gebeurt en de rest zelf uitwerken. Misschien vanuit een ander z’n perspectief, want wat er nu staat van het hoofdpersonage is heel persoonlijk van hem en daar wil ik niet aan tornen. inderdaad een evenwichtsoefening 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Lijkt me zalig om samen met je partner te schrijven … En ik denk dat het juist leuk is als de twee stemmen in zo’n verhaal heel verschillend zijn. Of als het twee schijnbaar totaal verschillende verhalen zijn die elkaar ergens halfweg raken.
LikeGeliked door 2 people
Wel, dat laatste waarschijnlijk. Maar sssst. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
The Bridges of Madison County, zelf ontdekt zowel boek en later film. Wow. Nog altijd.
Talent moet je hebben. Je kan het wel bijschaven of schuren of bijsturen, maar zonder talent maak je het volgens mij niet waar.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi boek he. Puur schrijftalent is zeldzaam denk ik. Meestal kruipt er veel tijd en zweet in een goed boek.
LikeLike
Eigenlijk kost het gewoon geen geld !
Ik ben ervan overtuigd dat als je wenst & de techniek van schrijven respecteert je al een heel eind op weg bent.
Je kan idd creatief leren schrijven, TAW – The Artist Way is daar een geweldig voorbeeld van. Die training van 12 weken is er ééntje om U tegen te zeggen! (ik heb ze al 3X helemaal afgerond en het vraagt idd discipline) De TAW training kan je op je ééntje doen, je koopt gewoon het boek en je vertrekt !
De training waarover je het hebt die moet goed zijn ! Daarom die duurtijd van 2 jaar, alleen de sterkste overleven hierin!
Ik loop al even rond in die wereld, er zijn hele goeie online trainingen !
Misschien een idee voor een blog?!
LikeGeliked door 1 persoon
Heel wat info in je reactie hier. ☺
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kan niet anders dan glimlachen om de toevalligheid dat ik dit net nu lees, nu ik gisteren voor het eerst The Bridges of Madison County las. De film zag ik vele jaren terug voor het eerst en inderdaad, waterige ogen, elke keer opnieuw…
Mijn beeld van Iowa komt dus heel sterk overeen met dat van jou (ik kan overigens aan geen houten overdekte brug voorbij zonder aan het verhaal te denken); fijn om er in dit bericht zo’n interessante verruimende blik op te krijgen!
LikeGeliked door 1 persoon
Dat zijn fijne toevalligheden. Ben ik niet de enige emo wat dat betreft. 😉
LikeGeliked door 1 persoon