Anna laat de temperatuur opmeten

Auteur anna b.

-7° zegt het bord aan de apotheek als ik voorbij rijd. Koud dus. Bitterkoud. De overbuurvrouw krabt het ijs van de autoruiten. Drie auto’s staan er op de oprit en dan is die van de man des huizes al twee maanden niet meer te bespeuren. Ik verzin de meest waanzinnige verdwijnscenario’s maar weten doe ik niet. Verder dan een snelle ‘bonjour’ kwam het met deze overburen nooit. Misschien ligt dat aan de taal, misschien ook niet. Want het is ooit anders geweest. Toen er Britten en Amerikanen woonden. En later Hongaren. Toen werd er wel gechat en gechatterd. Over de rozen en de kids en het weer en de vakanties. Over boeken en films en de Engelse taal. Over hun land en dat van ons. Toen letten we op het huis dat niet van hen was. We dronken koffie en thee met scones, brownies en vanilla fudge. Altijd in het Engels. Het waren fijne buren: Jackie en Laurie, Selena en David, Liesbeth en Bryan. Het is al lang geleden en ik vraag me af hoe het met hen gaat. Hoe groot de kindjes van toen nu zijn.

-5° zegt het scherm van mijn smartphone. Twee graden winst. Het bord aan de apotheek overdrijft weer. En niet alleen deze winter. Ook in de zomer is het daar warmer dan je denkt. Vooral warmer dan het buiten voelt. Misschien omdat het bord zo hoog hangt en veel lucht vangt. Koude én warme lucht.

-4° zegt de auto van de echtgenoot als hij naar zijn werk rijdt. Het wordt mondjesmaat warmer, maar het is nog altijd koud. Ijzig koud. Het slotje van het kippenhok is weer bevroren. Er zit niks beweging in. Tot een grote kan heet water het ijs oplost. Ik benijd ze niet, die dieren in de winter. Zoals die kippen daar moeten rondlopen op die steenharde bodem … . En niet eens een lekkere worm te bespeuren. Het water in hun bakjes elke ochtend bevroren. De pasta van de vorige dag ook. Een vreemde kat heeft zich sinds vorige week in ons tuinhuis genesteld en jaagt me de stuipen op het lijf. En die arme eenden! Ondanks de kou, blijven ze vrolijk verder peddelen op het ijskoude Ijse-water. Een reiger duikt op uit het niets en vangt een vis. In de weide boven op het plateau graast een achtergebleven paard. En op de taxushaag voor het keukenraam strijkt een piepklein roodborstje neer. Dat is oranje, zegt zoon vijf, als ik hem het diertje toon.

21° zegt de thermostaat in de living ondertussen. Warm dus. Huis(e)lijk warm. Ik nestel me met een woonblad in de zetel, een dekentje over benen en voeten. Want de nieuwe Wonen Landelijke Stijl lag in de bus. Goed voor een halfuurtje huizen kijken. Deze maand met focus op slow living, sofa’s en plaids. Ik krijg het warm. Dankzij de pellethaard die staat te snorren. En de spouwmuren die we lieten vullen. En de winterzon die daar een hele dag op mag schijnen.

Fijne woensdag!

 

23 gedachtes over “Anna laat de temperatuur opmeten”

      1. Over die uithuizigheid wel, niet over de vrieskou. Ik heb het fototoestel niet meegebracht.

        Maar pas als we terug thuis zijn, ergens eind van de week.

        Geliked door 1 persoon

  5. Dit vind ik het fijne van de winter: je hoeft niet naar buiten, de tuin is, letterlijk en figuurlijk, bevroren en zelf kun je een beetje binnen in winterslaap. Heerlijk. ‘Ships that pass in the night’, daar doen je burenverhalen me een beetje aan denken. Wel apart dat de heer des huizes daar al even niet gezien is. Vreemd 🙂
    Fijne buren is zo belangrijk. Je ook een mooie woensdag, met alle gewenste knussigheid xx

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  6. Hier een zeer koude maar witte wereld en de vogels vliegen af en aan om te snoepen op de voedertafel. Termometer vanacht op -11° en nu op dit moment is het nog steeds -4.5° Fijne woensdag

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.