30 ~ in het hart van Brussel

Auteur anna b.

Brussel zit niet in mijn binnenzak. Of ik niet in die van hem. Of is het haar? Ik twijfel. Mijn genusgevoel hapert en dus zoek ik het op. Het is hem. Want namen van steden zijn plaatsnamen en dus onzijdig. Natuurlijk. Ze zijn onpersoonlijk. Niet man of vrouw, maar onzijdig als mijn Brusselgevoel. Ik heb niets met de stad van Verminnen en Anciaux. Doe mij maar Leuven. 🙂

Ik kan de keren dat ik in het hart van onze hoofdstad vertoefde dan ook op één hand en een half tellen. Het was eens voor een bezoek aan de Koninklijke Bibliotheek in onze studententijd en een jaar eerder voor een tentoonstelling rond schilder Fernand Khnopff in het Museum voor Schone Kunsten. En ooit kwam ik er met mijn klas vierdejaars om een prijs af te halen. Gewonnen met een schrijfwedstrijd over Europa. Dankzij een exclusief interview met Jean-Luc Dehaene. Eén van de leerlingen was zijn petekind. Vandaar. De prijs was mooi en gul. Een week theaterfestival Avignon voor vier personen. Al gauw bleek die prijs niet gul genoeg want … ze wilden met z’n elven mee. En dat mocht van CJP, op voorwaarde dat we voor de andere zeven kandidaten zelf betaalden. En dus bakten we wafels tot ze aan onze oren uit kwamen. Maar we kregen het geld bij mekaar. En die zomer kreeg ik een kaartje: Zonnige groeten uit Avignon. Het is hier geweldig. 11 namen en kusjes. Met de echtgenoot bezocht ik lang geleden het bloementapijt op de Grote Markt. En ik ging in de buurt een aantal keren op bijscholing. Een voorhistorische demonstratie van Appleworks en enkele jaren geleden nog een ‘postkoloniale’ lezing van Jane Eyre. Interessante invalshoek, dat laatste.

De voorlopig laatste keer hart van Brussel was vorig jaar. Op een zonovergoten 31ste augustus. De geliefde van zoon twee en ik bezochten de tentoonstelling Just married, kochten lekkere macarons de luxe en gingen daarna een hapje eten op de Grote Markt. Het was er, terreurdreigingsgewijs, gezellig want niet druk. En op weg naar een terrasje in de zon schoot ik plaatjes met mijn smartphone. Stof voor de restfoto’s van vandaag.

En het moet gezegd. De gevels stonden er prachtig bij. Met een door Unesco beschermd gezicht. Het stadhuis en de gevels van de vroegere gildehuizen. Gebouwen waarmee bakkers, schrijnwerkers, kuipers, boogschutters en schippers uitpakten en hun rijkdom etaleerden. De oorspronkelijke houten huizen uit de 15de eeuw zijn jammer genoeg verdwenen. Platgebombardeerd door Franse kanonnen in 1695. Maar gelukkig door een romantische impuls in de 19de eeuw heropgebouwd, gerestaureerd en in volle glorie hersteld.

In de schaduw van die gevels at ik een slaatje met spekjes en geitenkaas.

 

 

30 gedachtes over “30 ~ in het hart van Brussel”

  1. Met dat genus lag ik ergens vorige week ook in de knoop, al weet ik niet meer waarover. Ik heb toen mijn hele zin verbouwd om het niet te moeten gebruiken.

    Brussel? Jawel hoor. Als men mij naar mijn favoriete eigen steden vraagt noem ik Brussel en Leuven in één adem door. In Brussel raak je nooit uitgekeken. Als je van Art Nouveau houdt, bvb. moet je in de Marollen zijn, je hebt ook nog het Muziekmuseum en nog veel meer …

    Ik ben wel meer in Leuven maar dat is dan meer voor dagelijkse zaken.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Ik wil nu niet op miserie roepen, maar ik heb er mij nog nooit onveilig gevoeld al zagen we de laatste keer wel een hoogst arrogant ladderzat figuur een ruit van een combi ingooien op 100 m van het lokale politiegebouw, waarop de politie in grote getale uit dat gebouw kwam gestroomd.

        Ik mijd wel de randgemeenten.

        Geliked door 1 persoon

  2. Ik heb er vier jaar gewerkt en ben nooit echt dol op de stad geweest. Te druk, te vuil, teveel lastig gevallen geweest. Er zijn zeker mooie plekken te vinden, maar ik heb niet zoveel zin meer om ze nog te ontdekken.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  5. Interesting post and to read of your misgivings about Brussels, also in the comments. For me, Brussels is a cold city; not physically of course, but emotionally, although I will never fully understand how a city can “feel cold.” But it does. Leuven and Gent, on the other hand, are what I would describe as “warm” cities: places where I feel comfortable and at ease. I have never felt particularly at ease in Brussels – a feeling that goes way back before terrorism left its evil claws in the city.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  7. Ik ben slechts één keer in Brussel geweest, heel lang geleden en verschillende keren in Leuven. Aan Brussel heb ik geen heel positieve herinneringen, waardoor de behoefte aan een vervolgbezoek er niet zo was. Maar wie weet van de zomer…………….

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  10. Ik herinner me vaag dat Josse De Pauw Brussel omschreef als een oud lief met een lelijk litteken, afstotelijk en aantrekkelijk tegelijkertijd en zelf vind ik Brussel ook wel iets vrouwelijks hebben, ongeacht genusregeltjes. Ik heb er meer dan 20 jaar graag gewoond en ook nu nog kan ik van Brussel genieten. Het gevoel van onveiligheid is me dan ook totaal vreemd, terwijl ik in steden als Antwerpen en Leuven telkens weer overvallen wordt door een onverklaarbaar gevoel van onbehagen en irritatie. Opvallend hoe anders een stad kan ervaren worden.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  12. Ik kan wel genieten van bepaalde hoekjes van Brussel. Zo had ik bijvoorbeeld het gevoel in het zuiden van Frankrijk te zijn toen ik toevallig in de buurt van het Kasteleinsplein/Place de la Chatelaine (Elsene) verzeild geraakte. En maakte ik een bijzondere boekvoorstelling mee in een serre van het park bij Tour&Taxis. En als ik al die prachtige art nouveau herenhuizen zie (soms in bedenkelijke toestand), ben ik onmiddellijk verkocht. Brussel is een stad van contrasten, een stad van bergop/bergaf, letterlijk en figuurlijk. Je moet de tijd nemen om ze te leren kennen, denk ik.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  13. Ik heb hier uiteraard een mening over. Brussel is wat mij betreft een zeer moeilijke stad. Ja, ik voel me er soms (meer dan wekelijks) niet op mijn gemak. Ja, de taal is een moeilijke factor, een zeer irritante soms ook. Echt thuis voel ik me hier nu nog altijd niet, en daar zit die taal voor het grootste gedeelte tussen. En die zoveel andere culturen. Ge kunt daar lyrisch over doen, spreken van hoe heel de wereld aan uw café-terras voorbij komt. Zelf ervaar ik dat anders: ten eerste is per buurt enorm sterk bepaald welke sociale klasse daar voorbij wandelt en ten tweede geeft mij zoveel cultuur vooral een gevoel van mijn buren nooit echt te kunnen bereiken. Verder is dit een vuile, ongeregelde en chaotische stad. Maar bovenal een arme, arme stad. Zeker, er zijn hier ook plekken waar de rijkdom op een bijna degoutante manier tentoon gespreid wordt. Maar zoveel armoede ook, zoveel kansarmoede en gewoon financiële tekorten. Zoveel bedelaars en zoveel illegale mensen. Zoveel gezinnen die op straat wonen.
    Waarom blijf ik hier? Een stuk absoluut gewoon uit gewoonte: ik heb dit pad gekozen, mijn zoon gaat hier naar school en ik heb hier vrienden gemaakt. Maar ook omdat dit leven wel erg echt is, en tegelijk soms voelt als een eeuwige citytrip: er blijven musea en buurten en huizen en cafés (alleen al voor de cafés zwicht ik zomer na zomer na een moeilijke winter) te bekijken en te bezoeken. Maar nog dieper dan die ‘kleine voordeeltjes’ ligt toch een blijvend verlangen, met alle ups en downs, door te dringen tot onderwerpen en realiteiten die ik niet kende toen ik opgroeide. De Franstalige gemeenschap uiteraard. Maar ook: leven in arme gemeentes. Of: de onverschilligheid van een grootstad. De groeiende vraag hoe mijn jonge kind aan het verstand te brengen dringend Frans te leren. 1000 andere dingen. Niet alles is leuk. Maar het is wel interessant.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  15. Bij mij is de liefde voor Brussel – ondanks de nadelen, want die zijn er zeker ook – zo groot, dat ik soms alleen al voor die stad twijfel of ik niet ooit zou willen terugkeren naar België 🙂
    Jammer dat het jou minder aanspreekt, al is het natuurlijk ook logisch dat iedereen andere voorkeuren heeft. Leuven spreekt mij dan bijvoorbeeld weer minder aan; het voelt ergens “te klein”.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.