allemaal moe

Auteur anna b.

Het was een lastige dag geweest, de wallen wogen tot op de ziel.

Jammer genoeg zijn het niet mijn woorden. Al zou ik dat wel willen. Soms ben ik stiekem jaloers op zinnen en beelden van anderen. Of heerlijke quotes. Aan de ontbijttafel zag ik het zinnetje in Heppy, een column van Bernard Dewulf en ik dacht: daar doe ik wat mee. Als openingszin voor dit zaterdagochtendlogje.

Want we hebben met velen wallen die wegen. We zijn met velen moe.

Ben Weyts is zo moe dat hij er danig door in de war geraakte. Transiënte globale amnesie. Ik zag de man dingen zeggen die niet klopten en hield even mijn hart vast. Creepy wat stress en vermoeidheid met een mens kunnen doen.

De dame in de krantenwinkel is moe. Ze verontschuldigt zich dat haar winkeltje voortaan al om zes uur sluit. Van zes tot zes is toch lank genoeg, hè medam? Natuurlijk is dat lang genoeg. Te lang als je het mij vraagt. Ik zeg dat ik dat helemaal niet erg vind en dat ik denk dat niemand haar dat kwalijk zal nemen. Ze twijfelt.

Een heel goede vriendin is moe. Heel moe. Plannen, maar geen puf. Het was te veel. Te hard. Te slopend. Ze herkent zichzelf even niet meer. En dus moet ze een tijdje gas terug nemen. Rusten, wandelen, doen wat kan en weer een beetje energie geeft. Op verhaal komen. En dus stapten we samen door modder en wind, we dronken koffie en aten browniecake. Want bakken helpt. En praten ook.

Ook ik ben moe. Meer moe dan een tijdje geleden. Ik merk het aan alles. Aan vergetelheden. En de verkeerde pedaal indrukken. Aan het snakken naar zon en warmte. Aan het moeilijker uit bed geraken. Aan het lezen dat weer korter en minder moet. Aan tranen die af en toe klaar zitten. Om niets eigenlijk. Aan de hang naar zoet. En aan het lood dat af en toe op me valt. Het is een gevoel dat ik sinds de burn-out regelmatig heb. Alsof er een loden wolk over je neerdaalt en je je armen nog nauwelijks omhoog krijgt. Je benen dienst weigeren als het van stoel naar zetel gaat en terug.

Tijd dus voor een collectieve adempauze. Om op adem te komen, uit te waaien, bij te tanken en zo onze wallen weer wat omhoog te duwen. Weg van de ziel. Gelukkig is er net nu carnavalvakantie (waar is de tijd dat we ‘ontspanningsverlof‘ in onze agenda moesten schrijven!). Moet de echtgenoot niet zo vroeg op en zoon vier niet elke dag naar de leefgroep. Heb ik minder solo- en meer samen-tijd.

Het bloggen zal daarom de volgende week op een lager pitje branden. Ik wil niet asociaal op mijn laptop zitten tokkelen als de anderen in huis vakantie vieren. Alleen tijdens Thuis maak ik een uitzondering. Ik erger me aan die zeep en mijn huisgenoten niet … . Maar ik kan me afzonderen en verder werken aan logjes in de steigers. Over mooie WC-logo’s, koers op tv en baby’tjes … van een ander bijvoorbeeld.

Fijn weekend en wie weet, ook fijne vakantie!

36 gedachtes over “allemaal moe”

  5. Ik durf na jouw logje toegeven dat ik er een beetje door zit, B weet het en is zo lief, maar het is me allemaal wat teveel. Ik heb geen verlof maar ga toch proberen van wat positieve gedachten te sprokkelen en mezelf wat op te peppen…
    Dank je voor je mooie blog! 💜

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Er is niets mis met dat toe te geven, hé. Maar als er voorlopig geen vrije dagen aankomen, moet je creatief zijn tijdens en na het werk. Rustig aan doen en misschien af en toe eens naar buiten. Mooie dingen zien of zoeken. Succes!

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

  10. Wat dat wandelen betreft, las ik bij Evy Gruyaert in ‘Start to walk’ waarom het zo goed is voor je hoofd. Stresshormonen worden door het bewegen gekanaliseerd naar je spieren en dergelijke, waar ze al miljoenen jaren thuis horen (fight or flight), ipv zich op de hoop chronische stress te gooien zoals wanneer je zittend werkt en geen mogelijkheid hebt ze te laten vloeien. Zo evident.

    Fijne krokusvakantie, Anna, geniet ervan!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  11. Hier ook vakantie omdat ik eens een week niet om 5u45 mijn nest uit moet. Het vrijwilligerswerk ligt ook op zijn gat (veel dokters met vakantie waarschijnlijk), dus er is echt vrije tijd.
    Nu nog mijn energielevels opkrikken, want het is hier echt erg gesteld 😦

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  12. De tijd van het jaar heel zeker? Voormiddag dan toch. Ik weet dat, als gepensioneerde met één brugje dan. Telkens komt dat ook na nieuwjaar De dagen die te traag langer worden. Die me beschuldigen om te lang in te bed blijven liggen in die warme flanellen lakens. Te laat opstaan dan. Dagprogramma of daggewoontes naar de vaantjes. Mezelf achter nalopen. Minder fietsen, minder wandelen. Briefwisseling uitstellen. Op dat ritme staan, het is verkeerd. Ik weet het, maar hier door je blog te ontdekken ben ik wakker geschud. Dank je daarvoor en vooral wens ik je de heerlijkste vakankantie die er maar kan zijn. Gegroet Veelschrijver ✏

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  16. Pingback: van een grabbelton tot een gat in de hemel – annaknijptertussenuit

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.