32 ~ het prematuurtje

Auteur anna b.

Toen ik het voor het eerst zo zag, hield ik even mijn hart vast en mijn adem in. En ik dacht: als dat maar goed komt. Net geen anderhalf pak suiker. Niet groter dan twee handen naast elkaar. Slapend in een verwarmde plexiglazen bubbel. Verbonden met slangen en buisjes. Aan machines die piepten. Met een maskertje tegen het licht.

Het zal je maar overkomen. Ouder worden van een couveusekindje. De onzekerheid van de eerste uren, dagen, weken. Haalt hij/zij het of haalt zij/hij het niet? Het naar huis gaan zonder baby. Plannen die moeten wachten. Het bezoek ook. Vertrouwen op zorg en wetenschap en hopen dat het leven gul is.

En het leven was gul. Het kwam helemaal goed. Het kindje groeide niet meteen als kool, maar mondjesmaat. Op een zelfgekozen ritme van kleine flesjes. En ondertussen eet het ook andere pap. Het lacht en huilt en doet zelfs pogingen om achteruit te kruipen, terwijl het je aankijkt met grote, donkere ogen.

Straks mag ik het vasthouden. Enkele uurtjes voor het kindje zorgen. Daar kijk ik al naar uit. Want deze groottante – een belachelijk woord voor iemand van mijn hoogte, ik weet het, maar oudtante klinkt nog belachelijker! – heeft een zwak voor baby’s. Nog altijd. 😉

restfoto 32 : het prematuurtje, juni 2016.

30 gedachtes over “32 ~ het prematuurtje”

  3. Ik ben met mijn 1,56m ook al 10x groottante. Een naam die dus ook niet bij mij past. Een van de kleinkinderen van grote zus heeft me tante Mandarijntje genoemd (iets met de klank van mijn voornaam), en ik kan daar helemaal mee leven 🙂
    Succes met het oppassen!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  6. Bij ons was het allemaal net even minder erg. Mijn dochter is a terme geboren maar was wel te klein, dus mocht ze niet bij mij op de kamer (er werd gezegd “ze ligt in de couveuse” maar wel in een gewoon bedje daar) en de eerste 3 dagen moest ze worden bijgevoed, moest er om de 3 uur suiker geprikt worden, en ze moest ook allerhande extra onderzoeken ondergaan. Ik heb tranen met tuiten gehuild bij het vooruitzicht om alleen naar huis te moeten (en nu zijn ze daar weer, bijna 5 jaar later, het blijft een verschrikkelijk idee), maar uiteindelijk mocht ik van de gyn nog een dagje langer blijven omdat mijn bloeddruk niet in orde was, en heeft de kinderarts na nog een resem extra testen ook over zijn hart gestreken en haar naar huis laten gaan hoewel ze nog geen 2,5 kg woog. Maar kan dus wel meeleven met ouders van een “echt” couveusekindje (en vraag me ook nog wel eens af hoe het nu gaat met Dunya’s “roommates” van de eerste dagen).

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  8. Mijn hart slaat weer op hol. Kan niet meer goed naar dit soort foto’s kijken. Heb het zelf te vaak meegemaakt. Ben daar behoorlijk door getekend. Denkt nu bij iedere baby die geboren wordt en waar het niet vanzelf mee is gegaan, als dat maar goed komt. Hoop voor de ouders dat ze dit niet meer mee hoeven te maken. Het blijft beangstigend, een couveuse kind.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Doorbijters worden het, wonderlijke kinderen, ze kennen de essentie van het leven.
    (ik ken er een aantal en heb er in de praktijk ook gecoacht )

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  11. Ook mijn dochter verbleef een kleine maand in de couveuse. Ze woog net geen 2 kilo en kwam een maand te vroeg. Maar een vechtertje, dat was het zeker. Van 46 cm naar 178 cm. Niet slecht gedaan toch?
    En o ja, baby’s, ik ben er ook nog steeds verzot op… sommige dingen gaan nooit over… Geniet van het kleintje!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  12. Pingback: snertweer – annaknijptertussenuit

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.