het clair-obscur van onze natuur

Auteur anna b.

Over het spel van donker en licht in de mens. En de neiging om, als we erover praten of schrijven, facebooken of bloggen, lichter te klinken dan het licht dat schijnt. De neiging ook om onze donkertjes net iets donkerder in te kleuren dan ze in werkelijkheid zijn. Ze een fractie uit te vergroten of erin te blijven hangen, zoals je de nacht soms nog wil rekken door het donsdeken nog eens over je hoofd te trekken.

De vraag of de donkertes erger en meer worden naarmate je ouder wordt? Misschien wel. Misschien ook niet. Het is alleszins niet noodzakelijk zo en ook niet vanzelfsprekend. Want ook het jonge volk heeft er dezer dagen last van. Van dipjes en winterblues en donkere plekken. Van dingen die meer-dan-een-schaduw zijn waar je gewoon even uitstapt. Bovendien sluiten licht en donker mekaar niet uit. Het zijn niet zomaar antipoden. Het één sluit het ander eigenlijk in. Omsluit het.

De vraag of er überhaupt mensen zijn zonder donkere vlekken? Mensen voor wie het altijd licht is. Alles licht en luchtig. Klaar en helder. Ik denk dat ze bestaan, maar ze lopen niet dik. Denk ik.

De vraag of het dan met het einde van de winter te maken heeft? Of met het wegblijven van de zon? Of met de jachtige drukte om ons heen? Met fijn stof in de lucht dat op het licht weegt? Of met een vloed aan schandalen en affaires die het daglicht niet mogen zien?

Het zijn zware vragen voor een zaterdagochtend in maart. Op een quasi nuchtere maag nog wel, zo tijdens het ontbijt. Op mijn bord nog een halve croissant met zelfgemaakte frambozenconfituur. En ook nog een bruine pistolet met een sneetje chavroux. Voor mijn neus een halflege kop koffie met veel melk en een half glaasje Tropical om de pilletjes tegen allerhande slijtage door te slikken. Naast me drie columns. Het is een vast weekendritueel geworden aan de ontbijttafel. Tegenover mij de echtgenoot met krant 1. Ik tegenover hem met krant 2 en de boekjes die erbij horen. Ontbijt met krant. Ontbijt met columns. Met schrijfsels van Bernard Dewulf, Tom Heremans (volgende week is An Olaerts aan de beurt) en Anke van de Nina.

Drie (vier) totaal verschillende columnisten maar ik lees ze allemaal graag. Meestal begin ik met de zelfspot, het sarcasme en cynisme van Tom Heremans die deze week met z’n gezicht tegen een glazen deur botst in een nieuw eethuis en beide maar niks vindt. Daarna volgen de herkenbare mixed feelings van mama-van-drie Anke Michiels. Haar man vindt het de hoogste tijd om de babyspullen maar eens definitief op te ruimen. Voor hem een klusje, voor mij een kwelling, schrijft ze. Alsof ik een stuk van ons leven op straat zet. Eindigen doe ik met de poëtische mijmeringen van Dewulf bij de donkerte die hem al even omhult. Bij de vragen bovenaan dit stukje die hij zich in het licht daarvan stelt. En bij de verbeelding die hem helpt, bijvoorbeeld door zichzelf te zien als een sneeuwklokje in de tuin. En wit winterbloempje met een hangend kopje. Hoe dat net een modern vraagteken lijkt, maar gelukkig een heel, heel licht vraagteken. Nauwelijks merkbaar. Nauwelijks hoorbaar.

Dat het allemaal in zijn natuur zit, besluit hij. Het licht en het donker. Het clair-obscur van mijn natuur. 

Ik vond het een mooi beeld om een stukje rond te bouwen.

sneeuwklokje-zwart-wit

foto helemaal boven:  https://www.flickr.com/photos/chantaldeb/7118063187
foto hier net boven:  https://www.google.be/search?biw=1283&bih=597&noj=1&tbm=isch&sa=1&q=sneeuwklokje+in+zwart+wit&oq=sneeuwklokje+in+zwart+wit&gs_l=img.3…2875.6483.0.7014.21.21.0.0.0.0.153.1485.17j3.20.0….0…1c.1.64.img..1.1.64…0i30k1.Mv8Wx1XFH0Q#imgrc=Rju2sS2Q9Mco3M:

28 gedachtes over “het clair-obscur van onze natuur”

  5. Voor de onwetenden is het altijd licht. Het is pas als ze terugkijken, dat ze de zwarte wolken zien en licht moeten gaan zoeken in het nu.

    Zijn er mensen die altijd licht zien? Ik denk het wel, vermits de kranten wel diegenen vermelden die helemaal geen licht zien.

    Zware vragen op een zondag. Ik vind het gemakkelijker geworden bij het ouder worden.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  8. Mooi geschreven. Of mensen zonder donker bestaan? Ik denk van niet. Ik geloof wel dat er mensen zijn die met hun donker leren omgaan alsof het licht is/was. Ik zou dat ook graag leren.

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  9. oh heerlijke schaduwkant, de wijsheid van het leven, de beweging van het onderbewuste, naar ieders licht toe…

    njam njam njam blog is Annaberg het is – het eten voor de ziel ! –

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  10. Wat toeval, tijdens ochtendwandeling, die nogal traag op gang kwam omdat we zo’n kwakkelweek achter de rug hadden, bespraken we de winterdip, dat het lijkt of het er elk jaar bij hoort deze tijd van het jaar en dat je er maar gewoon aan moet toegeven, niet vechten ertegen, gaat weer over. het houdt dus meer mensen bezig.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.