over verse lakens, Elizabeth Gilbert en nog een keer zelfzorg

Auteur anna b.

Met de eerste lentezon worden ze weer van stal gehaald. De molens en de spinnen, de rekjes en de torens. Wordt de groene wasdraad als vanouds tussen betonnen palen gespannen en schoon geveegd. Anno 2017 lijkt het een anachronisme . Een nostalgisch gebruik uit grootmoeders tijd. Een bezigheid voor moeders en vrouwen bij de haard. Die tijd hebben om het wasgoed te laten drogen op het ritme van zon en wind en niet vast hangen aan de timer van de droogtrommel.

Vandaag was het er de uitgelezen dag voor – bijna de hele dag zon, een beetje wind maar en zachte temperaturen – en dus deed ik lustig mee met de buurvrouwen. Omdat het kon. Ik haalde in alle vroegte de lakens van de echtelijke sponde, stopte ze in twee keer in de wasmachine en hing ze nadien, ook in twee keer, buiten aan onze spin te drogen. Na een lange winter en de overuren van de voorbije weken kan de droogtrommel best wat rust gebruiken. En zo worden de lakens weer witter en voelen ze knisperig fris aan. Het is één van die kleine gelukjes, vind ik, het gevoel van frisse en kraakverse lakens op je huid. De wolk van meiklokjes- of lavendelgeur om je heen. Vers gewassen lakens brengen koelte en rust en mijn slaap lijkt dan beter en dieper.

Elizabeth Gilbert, de schrijfster van Eat, Pray, Love had het er pas nog over in een vertaalde column voor Happinez. Over een netjes opgemaakt bed met verse lakens als een cadeau aan jezelf. En ze vertelde hoe haar moeder, een hardwerkende landbouwersvrouw, dat deed op die zeldzame keer dat ze met het gezin een week naar zee zouden gaan. Voor ze vertrokken, waste ze haar lakens en ze maakte haar bed onberispelijk op, als voor een gast(e). Toen Elizabeth vroeg waarom ze dat deed, antwoordde haar moeder: “als een cadeautje aan mijn toekomstige zelf. Als ze straks helemaal moe van vakantie terugkomt, heeft ze frisse schone lakens om haar te verwelkomen in haar eigen bed.” De kleine Elizabeth vond dat een bizar antwoord, maar ze heeft het altijd onthouden. De manier waarop ze het zei. Hoe ze het had over ‘ze’ in plaats van ‘ik’. Hoe zacht en respectvol ze sprak over haar toekomstige zelf. Haar zelf van een week later. Alsof ze haar eens goed wilde verwennen.

Die anekdote draaide vanmiddag rondjes in mijn hoofd, terwijl ik met zoon vijf naar het nieuwe ijssalon in het dorp fietste. Tja, zo bekijk je een situatie en een huishoudklus ook eens door een andere bril. En misschien staat die nog zo gek niet.

En dus neem ik de proef op de som. Als ik zo dadelijk het bed opmaak met verse, aan de buitenlucht gedroogde en zongebleekte lakens en ongetwijfeld weer ga jammeren dat ik het dekbed alleen in die veel te grote overtrek moet krijgen – de echtgenoot is drie dagen van huis voor het werk  😦 – zal ik zorgen voor mijn toekomstige zelf. Voor het zelf dat straks slapen gaat. Ik doe het dus niet voor mij, maar voor haar. Als voor een goede vriendin. En dan doe je dat met plezier en wil je dat het goed is. Een lakenwissel met een plus dus.

Of zelfzorg met vers gewassen lakens, tegen het gemis. Het is eens wat anders. 😉

27 gedachtes over “over verse lakens, Elizabeth Gilbert en nog een keer zelfzorg”

  1. Ik vind dat een schone gedachte!
    Vandaag ook voor het eerst weer was aan de droogmolen gehangen trouwens, daarbij moet ik door de stand van de molen altijd vlak in de zon kijken. En deugd dat die zon deed!!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  2. Een verfrissend blogbericht. Vooral het verwennen van jezelf in de toekomst… een mooie gedachte. Morgen weet ik dus wat gedaan… de lakens van ons bed wassen en aan de droogmolen hangen… En dan ’s avonds de frisse geur opsnuiven onder die frisse lakens. Ik geniet nu al van de verwennerij.

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  4. Een klein beetje jaloers ben ik wel. Had de lakens vandaag ook graag buiten gehangen maar manlief had andere plannen. Heerlijk zijn die knisperende lakens maar het moet wel even voor het hooikoorts seizoen anders ga ik er zelfs van huilen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  8. Mijn lakens hangen vandaag ook aan de molen te drogen. Ik word daar blij van, van lakens die buiten gedroogd zijn. En vanaf nu ga ik het ook bekijken als een cadeautje aan mezelf. Want zo had ik het nog niet bekeken. Lakens wassen en hangen is 1 ding, ze op bed leggen weer een ander. Dankjewel voor je mooie blog!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  10. Heerlijk logje!
    Ik droog mijn was altijd buiten (als het weer het toelaat natuurlijk), winter én zomer, vind de geur van “buitengedroogde” was zalig. De droogkast is 20 jaar oud en draait zelden! 😀

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  13. Heerlijk stukje. Mooie gedachte om zo liefdevol naar jezelf te kijken in de toekomst. Een aantal jaar terug woonden we klein. Nauwelijks tot geen plek om buiten de was te drogen. Alleen tijdens camperen hing ze aan de lijn. Nu kan dat makkelijk. Nog steeds geeft wapperende was me een beetje dat vakantiegevoel. groetjes en voldoende droge dagen gewenst, Hanneke

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.