34 ~ Mont Ventoux

Auteur anna b.

De voorbije tien jaar – met uitzondering van 2008 en 2009 toen we naar Toscane trokken omdat zoon één Italiaans studeerde en we zo een tolk hadden voor het geval we een dokter nodig hadden voor zoon vier – streken we elke zomer een week neer aan de zuidkant van Mont Ventoux. Vanuit elk van de dorpjes waar we verbleven, had je ergens wel een zicht op de Kale Berg, de Reus van de Provence. En dat leverde elk jaar weer andere plaatjes op in wit en blauw, waardoor mijn collectie restfoto’s van de Ventoux nog net niet uit de voegen barst.

Er is iets met die reuzenpuist dat Vlamingen aantrekt. De meutes die er zich elk jaar een weg naar de top zwoegen, zijn op zijn minst indrukwekkend te noemen. En de wielerkoorts waart er tegenwoordig zowat het hele jaar rond. Dat merk je aan de saturatie in de dorpjes aan de voet. In Malaucène, Bédoin en, in mindere mate, in Sault. Misschien zit het feit dat Sault de makkelijkste kant heet te zijn daar voor iets tussen. 😉 Want makkelijk is voor pussy’s, in wielertoeristenjargon. Waarom zou je het jezelf makkelijk maken als moeilijk ook kan? 😉

Wij mochten al een aantal keren mee naar boven. Als bezemwagen voor twee fietsende zonen. Frisse drinkbussen aanreiken, aanmoedigingen toeschreeuwen, overwinningsplaatjes schieten of in stilte troosten als het niet lukte. Zo strandde zoon vijf ooit met nog enkele bochten te gaan. Totaal leeg en diep ontgoocheld. Die opgave was duizend maal erger dan die eerste keer toen hij al in het bos voor Chalet Reynard strandde omdat zijn drinken op was en wij met onze bezemwagen meer dan een kwartier achterop kwamen. In die loden julihitte bieden zelfs de bomen van de Groene Hel onvoldoende afkoeling. En een klop van de hamer of van honger of dorst is dan nefast.

Zoon twee haalde elke keer de top. Elke keer, behalve die keer waarop de foto bovenaan genomen is. Dat was juli 2013. Een jaar waarin de Tourkaravaan omhoog zou kruipen. Meer dan een dag voordien al was de top verboden terrein voor wielertoeristen. Zoon twee kon nog net dit plaatje schieten en de Tour-sfeer opsnuiven, vooraleer hij weer naar beneden stoof. Voorbij het monument van Tom Simpson, in duikvlucht naar Bédoin om dan de zwaarste vijftien kilometer aan te vatten … die naar ons vakantiehuis in Saint-Didier.

Ik blijf het een fascinerend ding vinden, die Ventoux. Bij mijn weten de enige berg met een januskop die uitzicht heeft op massa’s lavendel en zonnebloemen. Want, aan de ene kant een zonnige en joviale gastheer, anderzijds een duistere snoodaard die niets of niemand ontziet. Met temperatuurschommelingen om u tegen te zeggen, een wind die plots opsteekt en om de top raast. Nu eens met een aureool van wolkjes, dan weer gehuld in mist, erwtensoepdik. En als er onweer losbarst, zie je al van heel ver een klank- en lichtspel zonder weerga.

Helemaal gratis, terwijl je even verder aan het zwembad van een glaasje rosé nipt. Ver weg van al die wielergekte.

 

 

 

 

27 gedachtes over “34 ~ Mont Ventoux”

  2. Mijn vriend gaat hem in september ook bedwingen. En voor iemand hem daarom bewondert toch maar zeggen dat hij dat met een elektrische fiets gaat doen 🙂
    Zelf zag ik de berg alleen nog maar vanuit de verte toen we vorig jaar in Avignon waren (en ik vind hem lelijk trouwens)

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Haha. Dat label van lelijke berg heeft hij nog niet, denk ik. Maar ook met een elektrische fiets moet je trappen, hé. Een heel klein beetje bewondering mag dan toch wel. 😉

      Like

      Beantwoorden

  5. Oooh, de Ventoux! Hoeveel schone bergen ik hier in Zwitserland ook tegen kom, de Ventoux blijft voor altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben. Echt de berg van jeugd 🙂
    En bezemwagen spelen is ook plezant he! Heel tof dat jullie dat voor jullie zonen wilden doen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Haha neen, die zijn zeker ook niet mis 🙂 Puur qua algemeen berglandschap vind ik de Alpen mooier, maar als top op zich, steekt die Ventoux er gewoon zó bovenuit. Dat hebben de meeste Alpentoppen niet, dat zijn meer ketens (al is vb. een Matterhorn ook wel zo eentje).

        Geliked door 1 persoon

  8. Ik voelde me even teruggezapt naar vorige zomer, toen vrouwlief en ik met de camper door de regio gleden. Van dorpje naar dorpje. Van de wijngaarden in Châteaneuf-du-Pâpe tot het pittoreske Lourmarin en Rousillon. Altijd met zicht op de kale berg. Die ik op de voorlaatste dag zou temmen. Ademend in flow naar boven kronkelen. Moeilijk gaat ook. Rustige vastheid. Voelen dat je leeft, ook al doet het wel eens pijn. Dat is de Ventoux voor mij. Ons verblijf kende nog mooie momenten, die me nadien inspireerden tot een blogje: https://waarjewerkelijkademt.wordpress.com/2016/08/17/het-grote-plan/

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.