“niemand leest uw stomme blog”

Auteur anna b.

Als deze rubriek morgen ophoudt te bestaan, dan zal ik niet elders een uitlaatklep zoeken. Ik zal geen blog beginnen of zo. Voor de mensen die dat wel doen, heb ik nieuws: niemand leest uw stomme blog. (dixit Tom Heremans in zijn column van vandaag in dS Magazine. Hij heeft Euromillions gespeeld en vraagt zich af hoe zijn leven er zou uitzien als hij wint en niet meer hoeft te schrijven om den brode. )

Tom mag dat zeggen, ook al is het niet helemaal waar. Jullie lezen hier wel. Misschien niet alles en zeker niet massaal, maar er zijn bewijzen. De vetgedrukte uitspraak van Tom is dus een alternative fact in een ironisch jasje. In zijn columns overdrijft hij, dat is zo. Heel erg soms en dat kan. Daarom is het ook een column en geen objectief feitenrelaas.

Ik voel me dus helemaal niet gekwetst of aangesproken. Ik ken Tom namelijk niet als mens. Alleen als de versie van zichzelf die hij in zijn stukjes etaleert en die strookt niet helemaal met de realiteit, denk ik. Hij heeft het ook niet persoonlijk op jou of op mij gemunt want Tom kent ons niet. Bovendien neemt hij ook zichzelf op de korrel. Dat scheelt een slok op een borrel. En ook al kreeg hij van de Vrouwenraad in 2013 de Auwch-award voor vrouwonvriendelijkheid, dan nog laat ik hem niet links liggen. Want hij is dat natuurlijk niet echt. Ik denk dat de Vrouwenraad hem gewoon niet goed begrijpt. Een vrouwonvriendelijke man zou niet in het holst van de nacht zijn dochter en haar vriendinnen gaan ophalen aan een fuif opdat ze veilig thuis zouden geraken. Zou de vuilniszakken niet buiten zetten om zijn vrouw te plezieren. Of een uur op het bankje buiten het pashokje zitten om haar uiteindelijk te laten beslissen welk kleedje ze koopt. 😉

Tot nader order blijf ik ‘m een grappig surplus vinden aan de ontbijttafel. Zo las ik deze week ook volgende Heremansiaanse analyse van het nieuwe programma van Annemie Struyf:

… Annemie, die naar eigen zeggen was uitgekeken op ‘de grote thema’s’, doet in La vie en rose eigenlijk wat ze altijd doet: vragen waarom mensen huilen, in de weg lopen, en haar commentaarteksten inspreken als een kind van acht dat zijn nieuwjaarsbrief voorleest. …

Ik heb het nieuwe programma van Annemie nog niet gezien, maar de analyse, of beter gezegd, de samenvatting van haar presenteerstijl is best wel raak en herkenbaar. Tom zegt wat ik zelf al vaker dacht. En misschien bedoelt ze het allemaal wel goed, maar mij kan Annemie ook niet (meer) bekoren. De beelden van Frankrijk die ik in de teasers voorbij zag rollen des te meer.

En enkele weken terug was er zijn Postenpakker-bijdrage over Temptation Island :

… Om maar te zeggen: een onnozel tv-programma zou ons dus niet uit het lood mogen slaan. En toch. Gisteravond hebben we naar Temptation ­Island gekeken. Het was voor het werk. We kunnen u alvast dit vertellen: wij krijgen veel te weinig betaald.

Melo Cakes, dat is een guilty pleasure

Er zijn mensen die Temptation Island hun guilty pleasure noemen. Ze weten niet wat een guilty pleasure is. Melo Cakes, dat is een guilty pleasure. Donna Summer, à la limite. Wie in het geniep van deze bagger kan ge­nieten, is niet goed bij zijn hoofd. Net als wie hier ‘ironisch’ naar kijkt. Naar een sanseveria kun je ironisch kijken. Naar de fratsen van Siegfried Bracke, à la limite. Wie zegt ironisch naar Temptation Island te kijken, verwart ironie met bot cynisme.

Het valt moeilijk onder woorden te brengen met welk gevoel dit programma ons precies achterlaat. Vergelijk het met het gevoel dat je hebt als je ’s ochtends naar de bakker gaat met je jas over je pyjama getrokken. Het gevoel dat je hebt als je te lang naar slechte Duitse porno hebt gekeken. Of het gevoel dat je hebt als je vluchtmisdrijf pleegt na iemand te hebben aangereden en thuis zit te wachten tot de politie aanbelt. Allemaal dingen waar wij geen ervaring mee hebben, maar waarvan de impact uitvoerig beschreven staat in de wetenschappelijke vakliteratuur: je voelt je vies, je voelt je misselijk, je voelt je schuldig. Je voelt alle menselijkheid uit je wegglijden. …

Nadat ik woensdag een stuk van de aflevering zag, voelde ik die misselijkmakende viesheid ook. En ongeloof. En plaatsvervangende schaamte. Voor de programmamakers, voor de presentatoren én voor de deelnemers. Gelukkig kon ik gewoon wegzappen toen het te gortig werd. Ik word, in tegenstelling tot Tom, toch niet betaald om naar die dingen te kijken. 😉

bronnen: De Standaard Online en dS Magazine

46 gedachtes over ““niemand leest uw stomme blog””

  2. al schrijf je je redekalving louter tot eer en glorie van je eigen verveling of voor de happy few die wel energie en genoegdoening vinden in je gepen, doe vooral gulzig en guitig verder. ik lees je graag kort door de bocht en gezwollen van emotie en gevoel..Precies hoe ik het het liefste heb.:-)

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  5. Alle Tommen (of zou het Toms moeten zijn?) ter wereld zouden beter moeten weten. Niet allen schrijven, zoals hij, om den brode.

    De laatste tijd is choqueren erg in. Zowel op TV als in het schrijven. Op zulke ogenblikken ben ik een struisvogel. Ik steek mijn kop in het zand. Ik kijk niet, ook niet om den brode, noch lees ik.

    Het lijkt wel of al het positieve momenteel zo negatief is dat het moet verguisd worden.

    Een blog is nooit stom (in de betekenis die Tom er aan geeft), er is altijd iemand die er wat aan heeft.

    En wat Tom ook zegt: ik lees wel. Soms grondig, soms oppervlakkig. Dat kan van een onderwerp afhangen of van het feit of ik goed- of slechtgemutst ben.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  6. Kritische blog, geschreven in je stijl waar ik zoveel respect voor heb. Ik heb vorig jaar ook een logje geschreven over TI, wat ik voel is exact wat jij zegt: “plaatsvervangende schaamte”, ik kan er met mijn verstand niet bij dat iemand zich zo vrijwillig op tv laat gaan.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Absoluut, ik begrijp het helemaal niet, maar als de mensen blijven kijken zal men het blijven maken zeker??

        Geliked door 1 persoon

  8. Ha nee, niemand leest je blog. Maar ik wel. En nog een paar mensen die graag mee door het sleutelgat loeren… Net als die mensen die ook graag naar Tempatation Island loeren, dat is waar reality tv om draait: zien wat eigenlijk niet gezien zou mogen worden.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  10. Ik las het vanochtend ook in zijn column en moest even glimlachen, en wat je schrijft over TI, ik had het er met mijn wederhelft deze week nog over dat het er echt zo ver over is, en hij – altijd zijn nuchtere zelve.- zei dan dat iedereen zelf beslist of hij kijkt of niet… en ik denk dat daar het schoentje een beetje wringt. Mensen kijken altijd, het is zoals een open raam op straat voorbijlopen: je piept (daarom niet te opvallend) toch altijd eens binnen. Programmamakers zouden beter moeten weten en er dan ook naar handelen. Het is allemaal zo gratuit.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  11. Jouw blog lees ik altijd, naar TI keek ik nog nooit. Als ik het concept lees, krijg ik al braakneigingen. Iets wat dus helemaal niet kan gezegd worden van jouw heerlijke schrijfsels.
    Wat mijzelf betreft: het geeft niet dat weinigen mijn blog volgen of lezen. Ik vind het fijn om te doen voor die paar mensen die er plezier aan beleven. Overigens heb ik meer lurkers… dat voelt soms een beetje vies, het TI-gevoel?

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  13. Mensen die bloedserieus zeggen uit te kijken naar Temptation Island vanavond, en dat ze met een paar vrienden lekker gaan lachen… daarvoor wordt het gemaakt zeker? Ik trek intussen m’n conclusies over deze vreemde maatschappij.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  17. Spijkers met koppen. Voor veel bloggers is schrijven zelftherapie. Een dialoog met zichzelf. Nadien een eerste stap om te delen. Daar is moed voor nodig. Dus een hart onder de riem voor iedereen. Blijf schrijven of op een andere manier creatief zijn. En deel. Want dat is altijd vermenigvuldigen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  19. Waar je deze keer over schrijft weet ik niet en dat kan ik dus niet beoordelen maar je blog dat ik sinds kort volg lees ik heel graag. Verder kijk ik heel erg weinig TV maar lees ik dagelijks van voor tot achter De Volkskrant (nl).

    Groetjes,

    Dorothé

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  20. njam njam njam !

    – anemie had nu gevraagd –
    ‘hoe voel je je nu nadat je niet hebt gekeken maar wel hebt geschreven?!’
    knipoog !

    heerlijke blog !
    zo lees ik nog eens even mee in de krant, joepie !

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  21. Wat ik vooral mooi vind, beste Anna, is dat je de aperte negativiteit van deze heer weet om te draaien, met slechts enkele woorden zonder oordeel, in een schoonheid die niet van de gewraakte heer afhankelijk is.
    Hoogachtend
    Vince

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.