er zit sleet op

Auteur anna b.

“Zeg niet, ik zweet. Wel, ik schitter.”

Als ik zoiets lees, beginnen mijn tenen te krullen en te krommen dat het niet net is. Van scepsis met een vleug gêne en ergernis. Want welke vrouw die oprecht last heeft van opvliegers en nachtelijke zweetaanvallen, daardoor uit haar slaap gehaald wordt en het bed uit moet, gaat zich bij een nachtelijke kop kalmerende thee op de borsten kloppen en zich dergelijke peptalk inpeperen? Niet één, denk ik, behalve Martine Prenen misschien, in een vorig leven nog omroepster op tv en nu één van de vele gezondheids- en happiness-coaches.

Mevrouw Prenen mag bovenstaande en andere dingen beweren in een populaire Vlaamse weekendkrant. De zoveelste BV die een boek uitbrengt en voor de promotie ervan in de media meer dan één forum krijgt. Ik hoorde haar enkele dagen geleden al in een nietszeggend interview op de radio en nu staat ze dus al in de krant. Met inzichten en tips over de menopauze waar niemand op zit te wachten. (Ik overdrijf want het boek zou al in de verkooptop 10 zitten.) En met onverbloemde reclame voor de anti-menopauzale kruidenmengeling die ze daarnaast ook nog op de markt brengt.

Laps. Zei ik daarnet weer menopauze? Sorry, mag niet meer. Ik moet menopower zeggen. Want die pauze, dat stilleggen van ons maandelijks ongemak, herinnert ons te veel aan wat niet meer kan en niet meer is. Het doet ons te veel denken “aan rood aangelopen vrouwen met een pishumeur en een Boule de Berin-figuur.” Zal ’t gaan, ja?  En dus keren we de dingen maar gewoon om. Van natuurlijke en evolutionaire verlieservaring (en bijgevolg ook rouw), naar de kracht en de energie die de hormonenhuishouding je rond je vijftigste kan geven.

Het zal wel aan mij liggen, denk ik maar weer, maar ik heb die vulkaankracht waarover mevrouw Prenen het heeft toch ergens gemist. Vreemd dat ik als HSP’tje die trillingen en erupties niet heb gevoeld. Laat staan ze heb omgezet in positieve vibes. En de meeste menopauzale vrouwen die ik ken blijkbaar ook niet. Niet op de flanken van, in de aanloop naar, en ook niet er middenin. Want wanneer zit je middenin de krater? Waar eindigt de flank? Kun je daar een afstand, een datum op prikken? En wanneer klim je er dan weer uit en beland je op de andere flank? En waar, in mijn geval dan, loopt de grens met de burn-out/bore-out vlakte? Zelfs achteraf bekeken, moet ik het antwoord schuldig blijven.

Maar we dwalen af. Terug naar het artikel over het nieuwe boek. En naar enkele tenenkrullende quotes.

“Revolte of opstandigheid als eerste symptoom. Ofwel sjotten ze hun man buiten, ofwel laait de passie weer op.”

“Door de menopower word je weer het pubermeisje van weleer. Komt de blauwdruk van wie je bent weer boven.”

” Menopauze, is dat niet iets voor hysterische vrouwen met rode hoofden, appelflauwtes en mood swings? Nee!”

“Bijna alle vrouwen richten hun vergrootglas op hun partner en hoe hij zich beweegt, hoe hij praat, ruikt, eet, is.”

Klinkt niet echt wetenschappelijk en ook niet erg genuanceerd, vind ik. Op een gratis blog kan dat soort uitspraken best, maar in en om een boek dat je voor veel geld op de markt brengt? (24,99 euro om precies te zijn)

Gelukkig zijn er ook tips voor de mannen van pre- en midmenopauzale vrouwen.

“Verzet je niet.”

“De grootste fout is dat ze hun vrouw enkel nog als een hormonaal wezen bekijken.”

En uiteraard is er ook voedingsadvies. Van een “vegan-kuur” tot het vervangen van koffie door “een surrogaat van verbrande … eikels.” Say what?

Als de krant het onderwerp echt belangrijk vindt, dan moet ze in de eerste plaats informatie geven over wat de menopauze is en wat er dan in een vrouwenlichaam gebeurt. Bijvoorbeeld door te zeggen dat door het progressief stilvallen van de eierstokken je hormonenhuishouding verandert. Dat de productie van oestrogenen, progesteron en ook testosteron daalt en dat dat kan leiden tot tal van klachten, zowel fysische als psychologische. Van vapeurs en nachtzweten, slaapproblemen, stemmingswisselingen, hoofdpijn en hartkloppingen tot gewichtstoename, haarverlies en vergeetachtigheid. En dat de mate waarin je last hebt, heel erg kan verschillen. (Zoals dat trouwens ook bij maandstonden en zwangerschappen het geval is.) Dan zou men ook kunnen verwijzen naar studies waaruit blijkt dat de menopauze meestal niet rechtstreeks verantwoordelijk is voor angsten, sombere gedachten en een ik-zit-slecht-in-mijn-vel gevoel. Maar dat die periode vaak samenvalt met kinderen die het nest verlaten, een pensioenleeftijd die stilaan dichterbij sluipt, een relatie die al even op een lager pitje brandt of een groeiende zorg voor ouders, om maar een paar indringende dingen te noemen.

Ik heb graag dat je een kat een kat noemt in biologische processen en wetten der natuur. Daar hoef je geen doekjes om te winden. En het ook niet mooier voor te stellen dan het is. De menopauze hoort bij het leven. Punt. Dat is al eeuwen- en eeuwenlang zo. Punt. Je lichaam veroudert en ook je geest moet zich daaraan aanpassen. Punt. Er zit sleet op, net als op onze kersenboom. Punt, andere lijn.

De kunst is dat te aanvaarden en er ondertussen toch het beste van te maken.

Toen mijn tenen na het lezen in een megakrul zaten, had ik de echtgenoot al gewaarschuwd. Dat er zeker een blogstukje ging volgen. En zie, ik heb woord gehouden. Ben het niet eens vergeten. Ondanks de menopauze.

Voor alle duidelijkheid: ik heb het boek niet gelezen. Wel het interview en het krantenartikel.

31 gedachtes over “er zit sleet op”

      1. met een vrouwenlichaam in gedachten lezen over kraters en flanken durf ik wel eens lezen wat er niet staat… wijt het aan mijn mannelijke fantasie.

        Geliked door 1 persoon

  2. Er is maar één manier om er door te geraken: nemen zoals het komt.

    En het heeft me nooit gestoord, maar als ik jouw blog lees ga ik ver van dat boek verwijderd blijven. Een menopauze bij de vrouw komt zo ongeveer samen met de midlife crisis bij een man. Dus (vergezocht hoor) kan je elke scheiding in die periode in de schoenen van de vrouw schuiven?

    Dat ze menopauzeert zoveel ze wil, maar er zijn wel mensen die zoiets voor zoete koek aannemen.

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  3. heel sterk, laat die levens tsunami maar uitbarsten, punt andere levenslijn…
    _______________________________________________________________ lachje, gromje, pufje

    Ja de zoete koek hé Anna, een van de reden waarom ik ben gestopt met coachen, omdat er in ‘coachen’ er veel te veel zoete koek is te vinden…

    ik ga later voor een gewone wetenschappelijke koek… knipoog !

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  4. De menopauze wordt de laatste jaren enorm in het daglicht gesteld. Van sedertdien heeft iedereen er precies ook last van. Vele klachten worden opgedrongen, zodat men de dure middeltjes bij de drogist kan verkopen. Ik zeg niet dat ik nergens last van heb, maar als ik dat heb, dan los ik dat wel op zonder de wolligheid van mevrouw Prenen. Er bovenop gaan zitten met een vergrootglas… ja, dat moet je vooral doen. Het is beter te gaan bloggen, joggen of wat dan ook. Gewoon doorleven en blijven ademen. En haar boek moet ik zeker niet als ik hier lees welke termen ze gebruikt. Inderdaad zeer ergerlijk. Dank voor de waarschuwing. Nog een fijne zondag!

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  6. Ik ben daar zelf eerlijk gezegd ook al mee bezig (ben 47), en kijk er zo’n beetje met een bang hart tegenaan. Neem er al eens een (kruiden)boek (Puur natuurlijk vrouw – Anntje Peeters) bij met daarin middeltjes tegen opvliegers, wetenschappelijk onderbouwd dan wel. Vooral dat laatste vind ik persoonlijk ook belangrijk. Over de nieuwste telg van Martine Prenen – met inderdaad de spraakmakende titel Menopower – had ik ook al gelezen. Nu ik het hier zo doorneem belooft het echter weinig fraais… Akkoord met wat je schrijft: het hoort bij het leven, hoe ieder evolueert. Toch hoop ik dat er iets van waar is, wat betreft het boek van Anntje Peeters dan…

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  8. Er is ook de penopauze. Dus ik vind het advies voor mannen van menopauzerende vrouwen nogal raar, mits er juist herkenning zou moeten zijn. Een man is evengoed een hormonaal wezen. Als je op Bol.com ‘penopauze’ ingeeft, komt daar 1 tweedehands boek uit, menopauze daarentegen geeft 39 resultaten. Vrouwen blijken meer met hun biologisch en hormonaal gestel bezig te zijn dan mannen. Het hoort inderdaad bij het leven.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  10. Grijns. Het zegt mij niet zo veel, wegens totaal nog niet aan de orde, maar de manier waarop je naar dat artikel of het boek kijkt, zou dan wel weer helemaal de mijne kunnen zijn. Ik heb deze post graag gelezen!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  11. Ik ben destijds door mijn puberteit geraakt, ik schat zo dat de omgekeerde beweging ook moet lukken.
    Tuurlijk zijn er kwaaltjes en spelen de hormonen ping-pong, maar ach er zijn nog zoveel zaken daarnaast die het leven mooi maken!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  12. Mij moet van het hart dat het toch flink wat pittiger is dan gedacht die hele hormonale verandering en ik ben echt niet voor een kleintje vervaard. Ik wil verder niet in detail treden over de verschijnselen maar ze gaan het begrip ‘kwaaltjes’ echt wel te boven. Met de ‘hulp’ van genoemde schrijfster zal ik echt niet verder komen vrees ik. Gelukkig bestaat er hier een overgangspoli.

    Groetjes,

    Dorothé

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Een spreekuur op het ziekenhuis waar je terecht kunt bij gynaecologen specifiek voor deze klachten. Je kunt er snel terecht ook i.v.m. de onregelmatigheid van je cyclus voor en tijdens de overgang.

        Geliked door 1 persoon

Geef een reactie op Esther Cuyvers Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.