het verhuisfeestje

Auteur anna b.

Het heeft iets van een overgangsritueel. Een Sweet 16 party of een 18/21 plus fuif. Wat minder uitzinnig en zonder geurende (of oogverblindende, ronkend-stinkende) geschenken, maar even goed een feestje.

Zoon vier verhuist bijna naar de volwassen leefgroep en bij die overgang hoort een afscheidsfeest. Georganiseerd door de groep waar hij zo’n acht jaar bijhoorde. Met uitnodigingen en lekkernijen en gasten van diverse pluimage. Wij waren erbij met de zonen die zich konden vrijmaken. Alle opvoed(st)ers en jongeren van de leefgroep en van de autiklas. De juffen van de duobaan, de muziekjuf, de paardrijmeester, de ortho en de ergo. En er kwamen ook oude bekenden langs. Een opvoedster van de leefgroep waar zoon vier zijn Plechtige Communie deed, zijn favoriete opvoedster die vorig jaar naar een andere leefgroep moest verhuizen, een verpleegster en zelfs een dame van de vakantieopvang.

Het werd een gezellige namiddag met koffie/frisdrank en versnaperingen. Zoon vier-proof. Dingen dus waarbij je niet moet kauwen. We kozen voor panna cotta, chocolademousse en rijstpapjes. Flantaart en smeuïge vruchtencake. Ondertussen liep een PP met foto’s die de leefgroep had gemaakt.

En toen kreeg zoon vier een uitwuifcadeau. Het had wat voeten in de aarde om hem centraal op een stoel te laten zitten en toen hij uiteindelijk toch bijdraaide, kon het geschenkpapier niet snel genoeg op de grond liggen. Hij lachte en straalde. Had blijkbaar toch door dat alle ogen op hem waren gericht.

In het eerste pakje zat een speelgoedtopper. Een magisch liedjesboek van Vtech. Hij liet het de verdere namiddag en avond niet meer los. Het was, naar het schijnt, zijn geliefde meeneemspeelgoed uit de leefgroep van de buren en dus besloten ze dat maar te kopen. Goed gedaan, leefgroep! En toen kwam een groter pak. Met een heus elektronisch keyboard van Casio. Opnieuw een hit voor de zoon. Met dingen die geluid maken, klingelen en zingen kan je moeilijk iets mis doen. En nog was het niet gedaan, want er kwam nog een fotokader vol herinneringen. Decoratie voor een muur in zijn nieuwe kamer.

Toen zoon vier bijna 23 jaar geleden geboren werd, zat dit soort overgangsritueel niet in het toekomstbeeld dat we voor hem voor ogen hadden. We hebben dat gaandeweg moeten bijsturen en dat lukte. Zo kwam het uiteindelijk, ondanks de beperkingen, toch allemaal goed.

En onderweg naar huis dacht ik aan het jonge stel wiens baby ook niet helemaal is zoals gedroomd. Waardoor hun roze gelukswolk nu even grijs kleurt met verdriet en onzekerheid en heel veel vragen. En dat mag. Als er maar liefde is in overvloed, dan komt het ook bij hen wel goed.

40 gedachtes over “het verhuisfeestje”

  6. oh hoe mooi geschreven ik zie het bijna voor me !

    het zijn kinderen die je ‘het leven’ laten zien in de puurheid van het leven zelf ! hun lach alleen al is goud waard!

    (mijn schoonbroer is ook net verhuisd in het Gielsbos, het is altijd spannend, maar nu is hij zo trots op zijn kamer – met onze familie foto in het groot aan de muur ,zelf ons Fien staat ermee op – .

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  7. Zo liefdevol en mooi geschreven over een ingrijpende gebeurtenis. Ik hoop dat zoon Vier het binnenkort naar zijn zin mag hebben in de leefgroep. In ieder geval hebben jullie samen genoten van een geslaagd overgangsritueel. Ontroerend mooi… Lieve groet.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Wat een ontroerend, mooi schrijfsel van een heel speciale verjaardag. ik bewonder de manier waarop je leerde aanvaarden, meer nog, waarop je geniet van dit gebeuren, dat ooit je leven overdonderde. Je zoon heeft veel geluk dat hij in zo’n warm liefdesnest kan wonen. (andere zonen trouwens ook :))

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Dankjewel Omabaard. We hebben ons zeer snel neergelegd bij het feit dat hij anders was. En nadien geprobeerd er het beste van te maken en alle zorg te bieden die nodig was.

      Like

      Beantwoorden

  16. Wat een mooi bericht! Mooi, maar vooral ook sterk, dat jullie leerden aanvaarden! Want ok, je kan misschien niet anders, maar er is nog een groot verschil tussen “aanvaarden omdat het moet” en “met liefde aanvaarden”…

    Het klinkt alleszins alsof zoon 4 een leuk afscheidsfeest gehad heeft! En zo lief dat de cadeautjes echt wel toonden hoe goed de gevers jullie zoon kenden (hij heeft trouwens een supersmaak wat desserts betreft, vind ik, mmm 🙂
    Succes met de volgende stap!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  17. Pingback: Soloman – annaknijptertussenuit

  19. Het moet een bijzondere dag geweest zijn voor zoonlief en jullie als ouders om je zoon te zien genieten…! Ook al zijn er eens grijze wolken, de zon schijnt altijd achter de wolken en wolken blijven niet eeuwig voor de zon!
    Groetjes, Heidi

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.