Breskens, aflevering 2 : de vuurtoren

Auteur anna b.

op weg naar huis

langs Nieuwesluis

staat hij op mij te wachten

mijn lichtpunt in donk’re nachten

gekleed in gestreept wit-zwart

vertrouwd en bikkelhard

gemaakt van gietijzer, ruw metaal

beveelt hij in eenvoudige, klare taal

kom-blijf, aan-uit, aan-uit,

oplichtend en zonder geluid

opwindend het vaste, ritmische gelonk

van mijn altijd aanwezige zeebonk

Bea Ryckaert

Wie door de zware, zwarte deur naar binnen stapt, stuit op dit gedicht. Een ode die staat. Als een toren. Statig en stevig. Niet toevallig ver-dicht door een lieve blogster* uit Breskens én vrijwillig (ingeweken) vuurtorenwachter. In haar verzen zit zowat alles wat ik binnen de netten van deze post hebben wilde, gevangen.

Ik begrijp die torentrots wel. De fierheid die om de vuurtoren hangt als een sluier om de bruid. Hij is een unicum. Gebouwd in de tweede helft van de 19de eeuw (1866-1867). De oudste nog ‘overlevende’ gietijzeren vuurtoren in Nederland. De trots van Breskens en omgeving. Baken op de Westerschelde. Met z’n 8 zijden en conische vorm een staaltje vakmanschap van architect Quirinus Harder.

Het schitterende zwart-wit staat ‘m goed. Als een galapak. Een stijlvolle smoking zonder strik. Nog niet zo lang geleden fris gewassen en gesteven. En in 2015 door de overheid in goede handen gelegd. Van enthousiaste wachters als Bea.

Waar je ook loopt op het strand, waar je ook staat in de duinen, je ziet de toren. Hij is dus een prima oriëntatiepunt voor fietsers en wandelaars die voor het eerst in deze streek neerstrijken. Een baken als je na een strandwandeling bij zonsondergang de weg naar je vakantiewoning zoekt.

Niet minder dan 3 ton ijzercement kroop in de vervaardiging van de toren. Het aantal liter lakverf dat nodig is om het ding ‘in good shape’ te houden, wil je niet weten. Of al zeker niet betalen.

Met z’n 28,4 meter is Vuurtoren Nieuwe Sluis maar een dwerg in vergelijking met Lange Jaap bijvoorbeeld, maar ik vind ‘m mooier (en dat zullen de Zeeuwen graag horen 😉 ). Hij maakte ooit deel uit van een lichtstraat op de Westerschelde, bedoeld om het scheepvaartverkeer tussen Antwerpen en de Noordzee een veilige vaart te bieden.

Het scheelde niet veel of hij had er niet meer gestaan. Want in 2011 werd het licht van de roestende toren gedoofd. Afbraak dreigde. Maar dat was buiten de Stichting Vuurtoren Breskens gerekend. Vrijwilligers met een hart die er alles aan deden om hun toren van de sloophamer te redden. Ze slaagden wonderwel.

Wat ook bijzonder is aan deze toren is dat je zelfs met de wagen aan zijn voet kunt geraken. Op een regenachtige dag bijvoorbeeld of als je slecht te been bent. Ongeveer ter hoogte van Nieuwesluis rij je dan de Panoramaweg op. Eenmaal over het duin duik je langzaam naar beneden en kun je het strand en de zee volgen, tot een eind voorbij de vuurtoren. Aan een slakkentempo en zonder tegenliggers. Er zijn zelfs enkele staanplaatsen vlakbij de toren.

Wij bezochten de toren op paaszaterdag. Samen met een handvol anderen, overwegend Duitsers (er mogen maar 15 bezoekers tegelijk naar binnen). Het is dan ook een kleine wereld, daar in die vuurtoren. Hoog en smal en mooi wit. Omdat zowel hoogtevrees als lichte claustrofobie op mijn angstenlijstje prijken, begon ik eraan met een klein hartje. Maar dat bleek niet nodig. De uitkijkraampjes op elke verdieping en de witte verf zorgen voor een licht interieur dat niet benauwt. Tijdens de klim, vijf verdiepingen hoog en via een smalle draaitrap, zie je flarden van een mini-tentoonstelling. Een beetje geschiedenis en ook wat nostalgie. Zeker als een net-iets-te-enthousiaste Bressiaander je letterlijk op de hielen zit om zijn verhaal te doen.

Eenmaal boven – je kunt er amper met twee staan – word je, als het weer het toelaat, beloond met een prachtig panoramisch vergezicht over de Westerschelde, de Noordzee en de achterliggende polders en Zeeuwse dorpjes. Een beeld dat de klim en de 2 euro steungeld voor de Stichting méér dan waard is.

* Deze link brengt je automatisch bij het gedicht van Matroos Beek op Grensgevallen.

Klik hier voor de website van de Stichting. Mét gratis meeuwengeluiden. 🙂

31 gedachtes over “Breskens, aflevering 2 : de vuurtoren”

      1. Ja,daar is heelwat vuurtorings aan ons kusgebiede.Die see veral aan die suidpunt,is geweldig rof en rotsagtig.Dit staan nie verniet bekend as die Kaap van Storms nie!Baie skepe het al hier vergaan.

        Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.