Schrijfster Maya Angelou wist waarover ze sprak. Haar leven liep niet over rozen. En het begon al toen ze nog een klein kind was. Een zwart meisje in Amerika. Een speelbal in het stormachtige en destructieve huwelijks- en scheidingsspel van haar ouders en op haar 8ste misbruikt door de vriend van haar moeder (die even later ook vermoord werd). Die traumatische ervaringen maakten haar stom. Letterlijk. Vijf jaar lang sprak ze niet. Worstelde ze met zichzelf. Ze las en dacht en begon ook te schrijven.
En dat is goed, zegt kinderpsychiater Peter Adriaensens in een interview met de Standaard. Want schrijven maakt het leven leesbaar en leefbaar. Mensen schrijven zich weg van trauma, verlammend verdriet of dokters. Pennen in de richting van herstel. Op het moment dat bij hen past. Op het moment dat de klok van hun geest slaat. Soms pas decennia later. Zoals bij Mark Vangheluwe bijvoorbeeld, neef en slachtoffer van een bekende geestelijke.
Met schrijven bedoelt Adriaensens schrijven dat ertoe doet. Niet het louter luchten van emoties en frustraties. Het helend schrijven zoekt woorden die betekenis geven aan de emoties en herinneringen. Uit de losse krabbels van het begin groeien verbindingen en inzichten. Die halen het dagboekverhaal in en weven een draad tussen het eigen leven en dat van de familie bijvoorbeeld.
Niet alleen na seksueel misbruik is schrijven helend. Dat is het na elke ingrijpende verandering in iemands leven. De dood van een geliefde, een zwaar ongeval, een ernstige, levensbedreigdende ziekte, een zware depressie, een (v)echtscheiding, een burn-out, … .
Bij Evi Renaux was het een lichaam dat plots stop riep en niet meer verder wilde. Een onopgemerkte ruggenmergontsteking gooide dik, zwart roet in haar tot dan toe succesvolle, snelle en spannende leven op hakken. Omdat het twee jaar duurde voor de juiste diagnose gesteld werd, was de schade groot en blijvend. Ze moest haar plan A laten vliegen en kiezen voor plan B. Van controlefreak pur sang evolueerde ze naar een pro in het loslaten.” If it’s not your balloon, you must let it go.” leerde ze van ene Melisa Chong.
Het achterplat van Evi’s eerste boek Life on Sneakers belooft “een inspirerend verhaal over veerkracht, dankbaarheid en het vinden van schoonheid in kleine dingen”. En dat is het zeker. Minutieus beschrijft ze hoe haar leven op 1 juli 2013 drastisch veranderde. Ze is dan nog geen dertig. Ze schrijft zich langzaam een weg door de pijn en het verdriet, de onmacht en de woede, naar hoop en aanvaarding. Het is een erg persoonlijk en toegankelijk verhaal dat ook nog eens vlot geschreven is en helemaal beantwoordt aan wat Adriaensens met helend schrijven bedoelt.
Heavy zei de geliefde van zoon drie toen ze me het boek vorig jaar al suggereerde. Ik vond het toen nog te vroeg. Want ik was bang voor de impact die het zou hebben op mijn wiebelende gemoed. Ik wiebelde zo al genoeg, vond ik. Twee weken geleden wilde ik het plots wel lezen. Misschien omdat ik gehoord had dat het tweede boek er al was. Dat heet, heel toepasselijk, Plan B.
Vandaag is het boek uit. En ik heb het graag gelezen. Niet omwille van de literaire kwaliteiten, maar omwille van de echt-heid van het verhaal. Waargebeurd dat leest als een trein. Op geen tijd. Het is doorspekt met quotes uit inspirerende boeken en liedjes, peptalk en brieven aan mensen en dingen. De brieven aan haar kindje en aan haar overleden vader waren voor mij een brug te ver en ik hield ze al na enkele regels voor bekeken. Maar er zijn zeker lezers die net die bladzijden de mooiste vinden.
Ergens in het boek trekt ze haar ervaringen ook open naar iedereen van wie het lichaam op een bepaald moment sputtert of dienst weigert, of het nu door fibro, Crohn, kanker, burn-out of iets anders is. Telkens word je verplicht je leven om te gooien. De stiletto’s in te ruilen voor sneakers. Je ballon loslaten en gokken op Plan B. Het is de beeldspraak van een modebewuste, hippe dertiger, maar iedereen begrijpt wat ze bedoelt.
Ik draag geen hoge hakken of sneakers, maar iets comfortabels ertussenin. En toch herkende ik heel wat in het verhaal van Evi. Ook mijn plan A ligt na de burn-out in de prullenmand. Wat er ook fout liep, de professionele ballon van het lesgeven in mijn oude school is gaan vliegen. Een duidelijk plan B heb ik niet. Of het moet samenvallen met waar ik nu zit. In het thuis-land. Ergens in het duin tussen het hinterland en de zee. Waar het zand fijn en korrelig is en zich bij beetjes met de wind verplaatst. Maar het helmgras is stevig en diep geworteld. En er is een pad dat verbindt. Momenteel zit ik daar prima. Veilig en rustig. Beschut voor de harde wind.
Beetje bij beetje schrijf ik verder. Zonder haast. 😉
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Gun jezelf rust en tijd, het wordt wel duidelijk op termijn! 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel Yves.
LikeLike
Plan of geen plan, ik heb het gevoel dat je goed bezig bent.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is goed zoals het is. ☺
LikeLike
Pas als het goed is waar je bent, kun je beginnen denken aan een plan b. En als dat plan b bestaat uit niks forceren en nu gewoon tevreden zijn met wat er al is, dan heb je, volgens mij, met de zee en het zand en de wind, daar een uitstekende plek voor gevonden.
LikeGeliked door 2 people
Mooi gezegd, Trijnewijn. ☺
LikeGeliked door 2 people
heerlijke blog,
het is soms echt goed zoals het nu is hé !
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, dat klopt. 😊
LikeGeliked door 1 persoon
Neem je tijd, ik denk dat je al goed bezig bent.
LikeGeliked door 1 persoon
Veel lezen geeft inderdaad inzicht.
LikeGeliked door 1 persoon
Ieder verhaal is het waard om gehoord te worden, verhalen zijn nooit dezelfde en kunnen in waarde en zwaarte nooit vergeleken worden. Ik wil respect tonen voor de manier waarop mensen kunnen delen en weet dat het oh zo belangrijk is, op welke manier dan ook. Luisteren wil ik en proberen te beseffen dat elke dag een nieuw begin is.
Prioriteiten stellen omdat ik weet dat het leven rauw kan zijn.
Je hebt dit zo mooi geschreven, het stemt tot nadenken, dank je!
Liefs x
LikeGeliked door 1 persoon
Alle goeds terug. ☺
LikeGeliked door 1 persoon
We blijven schrijven. De woorden die er toe doen. Mooi blog, stemt tot nadenken.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel. Met dank aan de genoemde inspiratiebronnen.
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig geschreven en interessant. Goed te lezen dat ‘blijven schrijven’ ons geneest… of in ieder geval toch helpt. Zo ervaar ik het ook… en in Peter Adriaensen heb ik ook vertrouwen… hij hielp mij met zijn boeken de puberteit van mijn dochter door… Als hij het zegt, geloof ik het.. en natuurlijk… ook als jij het schrijft.
LikeGeliked door 1 persoon
😀 Hij is ook een zeer interessant spreker.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik wou ‘Life on sneakers’ al lezen van zodra het boek uit was na een interview gehoord te hebben met de schrijfster, maar het kwam er ook maar niet van. Maar net nu ga ik vertrekken naar de bib om het boek terug te brengen. Ik las het een week of twee geleden in een paar uren uit (wou er ook iets over schrijven maar dat is er precies niet van gekomen)
Het pennen in de richting van herstel na trauma of verdriet is me ook overkomen, en ik ben het dan maar gewoon blijven doen. Gewoon omdat het kan.
LikeLike
En we lezen je graag. 😶
LikeGeliked door 1 persoon
Ik herken heel veel in je blog. Ook ik besef dat schrijven verbindt en heelt. Het boek van Evi is origineel en inspirerend. Haar tweede boek staat nog op mijn ‘to read’-lijstje. Een plan B is er van zodra je je goed voelt in de huidige situatie, “prima en beschut tegen de harde wind”!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank voor je wijze woorden, Omabaard.
LikeLike
Afgaand op jouw schrijfcapaciteiten zou het me niet verbazen als er ooit nog een boek van jou in de winkel ligt. Misschien is dit ook jouw plan B, maar weet je het nu nog niet.
LikeGeliked door 1 persoon
Zou kunnen. Ik heb wel ideetjes…
LikeLike
Whaw erg mooi geschreven je blijft lezen, ik hoop dat je je je nieuwe weg gaat vinden , een prachtige afslag 😃dank je
LikeGeliked door 1 persoon
Ik herkende me ook in het verhaal van Evi, tot de rugproblemen toe – maar heb het boek nog niet gelezen. Wel helemaal eens dat schrijven helpt, al duurt het bij mij ook lang voor ik het kan, over bepaalde onderwerpen. Mooi!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat diep zit, heeft meer tijd en uitpuring nodig. ☺
LikeGeliked door 1 persoon