Soloman

Auteur anna b.

(Ik schreef hier al over de nakende verhuis, het feestje en de cadeautjes. Zoon vier kreeg ook kaartjes met gelukwensen, waaronder het kaartje op de foto. 🙂 )

In de nieuwe woning van zoon vier is alvast één man blij met zijn komst. Ik noem hem hier symbolisch Soloman. Want dat is zijn harde realiteit.

Zowel in de leefgroep van de jongeren als in die van de volwassenen werd erover gepraat. Over de nakende verhuis van zoon vier. Voor wie het begrip ‘verhuis’ begrijpt. En om problemen te voorkomen want jongeren met een ernstig mentale handicap én een autismespectrumstoornis kunnen heftig reageren op de kleinste verandering. De praters vonden het wel OK, heeft men ons verteld. Van de anderen zullen we het nooit weten. Ook niet van zoon vier zelf. We weten niet wat er in zijn hoofd omgaat. Of hij het beseft of niet.

En ook bij de volwassenen in de nieuwe woning wordt de komst van een nieuwe bewoner grondig voorbereid. Opnieuw, voor wie het snapt. Opnieuw, om gedragsproblemen tot een minimum te beperken.

Soloman was één van hen. En hij was, naar verluidt, blij. Heel blij zelfs. Hij zei het niet met zoveel woorden, maar hij toonde het wel. Op zijn manier. Een opvoedster van de jongerengroep vertelde het me. Toen ze hem onlangs tegenkwam, wees hij naar zoon vier en daarna klopte hij op zijn hart. Meerdere keren. En hij lachte. Dat betekent dat hij blij is dat jullie zoon bij hem komt wonen, zei ze. Ik voelde een krop zwellen in mijn keel.

Zo lief van Soloman. Ik noem hem zo omdat hij solo is. Omgeven door lieve mensen maar toch alleen. Ergens zijn er ouders en ook broers en zussen, maar ze komen niet. Toen hij nog geen drie was, is Soloman ‘geplaatst’ op vraag van het kinderziekenhuis. Dat doet men niet zomaar.

We kennen hem eigenlijk al van toen hij baby was. En dat kwam heel toevallig. Want toen de kinderneuroloog bij zoon vier een ernstige ontwikkelingsstoornis vaststelde en zware motorische problemen voorspelde, raadde hij ons intensieve Bobath-therapie* aan. Er waren toen – buiten de kinesisten in het ziekenhuis – maar twee therapeuten in de buurt die daarin gespecialiseerd waren. We kozen voor N., die zowel in Leuven als in een naburig dorp een praktijk had.

Vier keer per week reed ik er met zoon vier naartoe. En het was daar dat we Soloman voor het eerst zagen. Hij had zijn halfuurtje therapie net gehad, maar er was niemand om hem op te halen. De kinesiste had een probleem, want ze kon zo niet met onze zoon beginnen. Een taxichauffeur had de kleine Soloman gebracht. De kinesiste belde daarop de ouders, maar zij konden niet. De taxichauffeur moest het oplossen, maar het kon wel even duren voor hij er was. We dachten er allebei het onze van en wachtten op de taximan. Die niet kwam. De kinesiste heeft het kind dan maar naar huis gebracht en wij vertrokken zonder therapie want de andere jongens stonden aan hun school te wachten.

Toen zoon vier drie werd, kon hij terecht in de zorginstelling vlakbij ons huis. En wie zat daar op de mat te spelen toen we hem naar de leefgroep brachten? Juist. Soloman himself. En vanaf die dag zaten Soloman en zoon vier bijna altijd samen. 19 jaar lang. Zowel in de leefgroepen als in het autiklasje. Dat creëert een band. Ze daagden mekaar uit, knepen en duwden, pitsten en krabden. Gooiden ballen naar elkaar, maar konden elkaar toch niet goed missen.

Ook in hun volwassen leven zullen ze verder samen-huizen. Zoon vier half-time, Soloman meer dan full-time. Zeven dagen op zeven. 365 dagen per jaar. Want de instelling is zijn thuis. En in het geval van Soloman weet ik niet goed of dat jammer genoeg zo is of, voor hemzelf, gelukkig maar.

*Bobath-therapie: is een vorm van kinesitherapie die wordt toegepast bij motorische problemen als gevolg van een aangeboren hersenletsel/ontwikkelingsstoornis. De bedoeling is de spasticiteit en/of tonus te verminderen en houding en beweging te verbeteren.

32 gedachtes over “Soloman”

  1. Het zal in elk geval de verhuizing een pak gemakkelijker maken voor Zoon vier. Als ze met hun beiden vroeger al goed konden opschieten, is dat voor alle twee wel goed nieuws.

    Succes met de verhuizing.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  2. Erg spannend hoe het zal gaan. Het is moeilijk te bedenken wat de reactie’s zullen zijn van zoon 4. Onze dochter had een vrij lange gewenningsperiode nodig. Met veel naar huis komen en steeds weer voorbereiden op weer terug moeten naar haar leefgroep. Zij heeft nog een redelijk niveau maar lichamelijk te gehandicapt om ook maar iets te kunnen. Zelfs zitten kan ze niet. Praten gaat met enkele woorden en verder met veel mimiek. Nu is ze goed op haar plaats maar het heeft bij haar een aantal jaren zelfs geduurd voor zelf het gevoel had dat ze op haar plek is. Wens jullie heel veel succes met het wennen van zoon 4. Hoop dat het vlotter zal verlopen dan bij ons.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  4. Zo mooi, ik heb met ontroering gelezen! Maar ook wel schrijnend…
    Zoon vier gaat hopelijk heel snel wennen, dat komt goed.
    Ik stuur een knuffel voor een vlotte verhuis én aanpassing! X

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Heel lief van je. Zoon vier heeft gelukkig nog twee maanden de structuur van de autiklas. We hopen dat hij het tegen die tijd al wat gewoon is in de leefgroep. Het verhaal van Soloman is schrijnend en voor ons ook onbegrijpelijk, maar er wordt heel goed voor hem gezorgd.

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

      1. Sinds Oudste en Jongste werken als begeleider/opvoeders zijn we veel meer betrokken en raakt het me. We kennen ondertussen ook een deel van hun “cliënten” persoonlijk en dat is heel speciaal!
        Ik leef zo mee met jouw verhalen, net alsof ik je echt ken…

        Geliked door 1 persoon

  7. Dit verhaal raakt me. Wat een mooie Soloman, en wat een eenzaamheid spreekt uit je woorden.
    Ik hoop dat zoon 4 goed ‘landt’ in zijn nieuwe thuis. Het zal vast even wennen zijn, maar de ontvangst is in elk geval hartverwarmend. Heel veel liefs x

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  8. Het milieu waar de kinderen terecht komen speelt een grote rol. Jullie zoon heeft een warme thuis, Soloman (zo goed verwoord) moet het alleen beredderen. Maar vooral belangrijk blijft dat ze het allebei goed stellen in hun nieuwe thuis. Voor jouw zoon zal de aanwezigheid van Soloman alvast een vertrouwd gevoel geven. En zo helpen ze elkaar….

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Ontroerend… Ik heb te doen met de kleine Soloman… gelukkig heeft hij nu tenminste een nest… en gaandeweg is hij zich blijkbaar ook gaan hechten aan zoon vier. Een vertrouwde constante in zijn leven. Dat schept een band. Dat ze het verder samen goed met elkaar kunnen vinden. En vooral dat zoon vier en jullie mogen ervaren dat hij in een warme omgeving vertoeft waar hij goed kan gedijen. Ik kruis mijn vingers voor zoon vier en leef met jullie mee. Lieve groet.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Ze zijn de jongsten van de nursing groep en hebben hun eigen manier om met elkaar te communiceren en te spelen. Leuk om zien. Maar waar zoon vier fijn en mager is, is Soloman een boom van een kerel. ☺

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

  10. Ik breng tegenwoordig voor het vrijwilligerswerk om de 14 dagen een jongeman van en naar een begeleid wonen huis. Daar hebben ze een solo(jonge)vrouw. Zo’n lieve dat ik er kop nog staart aan krijg dat het kind ooit zo in de steek is gelaten door haar familie.
    Fijn dat je zoon een maatje heeft in zijn nieuwe deeltijdse thuis!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  12. Het lijkt wel een triestig verhaal van Soloman, maar ik denk dat hij nu goed en gelukkig is waar hij nu is en met je zoon er bij, dat worden vrienden voor het leven…
    Lieve groetjes, Heidi

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  15. Pingback: quasi vlekkeloos – annaknijptertussenuit

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.