bedenkingen na een avond voor de buis

Auteur anna b.
  • dat programma’s zonder presentator of moderator vaak de aangenaamste zijn. Liefde voor Muziek bijvoorbeeld. Niet dat ik fervent fan ben, maar gisteren cirkelde de muzikale liefde rond de liedjes van Bart Peeters en voor die vijftigplusser-met-meer-dan-één-hoek-af hebben we hier een kleine boon. De bewerkingen die de collega’s-artiesten maakten, mochten er best zijn, maar toch bleef die van Josje (ooit K3) hangen. Ze koos voor het relatief onbekende Ontdooi me. Viel voor de poëzie in Barts teksten, als in ‘ wordt de zee zichzelf nooit moe, wanneer is wind aan liggen toe?’. Het leverde kippenvel- en traanmomenten op, want sommige teksten en beelden prikten echt. Die over de dood van Robert Mosuse en vader Peeters onder meer. Maar Bart Peeters zou zichzelf niet zijn als hij na de niet-gespeelde ontroering niet relativeerde en als een puber aan het dansen en zingen ging op een leuke en ondeugende bewerking van Booty Ooty (Johnny Guitar Watson). Onder zijn handen werd dat Als jij met je billen en je heupen shaket, een knipoog naar en eerbetoon aan zijn vrouw Anneke. En later bleven we nog even hangen bij een stukje van Echte mensen: nieuw leven. Reality-tv zonder pretentie. En zonder commentaarstem. De camera registreerde vreugde, onzekerheid en pijn rond zwangerschappen en bevallingen. Zonder oordeel. De hoofdrolspelers spraken alleen als ze dat wilden, maar even vaak of nog meer zwegen ze. Als er niets te zeggen valt, spreken de stilte en het beeld.
  • dat programma’s mét presentator of moderator meer dan eens vervelend zijn voor gast én kijker. Omdat de gastheer al tendentieus is in zijn vraagstelling bijvoorbeeld, en omdat hij, als het antwoord niet strookt met wat tijdens de voorbereiding in zijn hoofd sloop, toch blijft doorbomen. In de Afspraak wilde Bart Schols van ex-ambassadeur Howard Gutman maar al te graag horen hoe onethisch het is dat Barack Obama van een bank op Wall Street 400.000 dollar zou krijgen voor een lezing. Gutman trapte er niet in en gaf Schols lik op stuk met enkele gevatte en hilarische replieken. En niet veel later – we wachtten op het Journaal Laat – deed Lieven van Gils in Van Gils en Gasten iets gelijkaardigs met Pascale Naessens. Hoewel ze was uitgenodigd naar aanleiding van haar nieuwste boek en een Engelse vertaling van een ander boek, moest hij zo nodig nog eens terugblikken op de catfight tussen haar en Sandra Bekari enkele maanden geleden. Hoe ze zich daarbij voelde? Of ze daarvan iets geleerd had? Pascale bleef kalm en liet zich niet vangen. Saved by the bell, want toen was de zendtijd gelukkig om.
  • dat vroeger naar bed gaan om in een boek te duiken vaak een aangenamere manier is om de dag af te sluiten. Dromen met je ogen open heet dat, geloof ik.  

12 gedachtes over “bedenkingen na een avond voor de buis”

  2. Er zijn mooie momenten voor de buis én er zijn mooie ‘dromen met je ogen open’. ik houd van de afwisseling. Zolang het programma/het boek spontaan en eerlijk blijft, kan ik er van genieten. Droom nu rustig verder, met de ogen toe, want de klok geeft momenteel die wijze raad 🙂

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  4. Zo herkenbaar, wij ergeren ons ook zo vaak aan irrelevante vragen en/of opmerkingen van presentators en zetten de tv dan midden in een programma af.
    Met een boek het bed in 😀😀

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Geef een reactie op annaberg Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.