zeswoordverhaal: antiek

als toeristen schaven aan de tijd

Wij houden van hout in en om het huis. Vooral de echtgenoot is grote fan. Hij maakt er zelf ook mooie dingen mee. Van kandelaar tot bed, Van tuinbank tot bijzettafel, Van badkamermeubel tot decoratieve potjes. Voor onszelf of voor de zonen. De echtgenoot zaagde en schaafde het, tussen de andere uren van ons leven door, allemaal.

Zelfs op reis trekt het hout (aan). Trekt het ons (dichter)bij. Als een trek-pleister. 🙂 Zo ontdekten we vorig jaar in één van de antiekwinkels in L’Isle-sur-la-Sorgue een prachtige collectie oude beitels, schaven en frezen. We kozen een mooie houtschaaf uit en brachten die mee naar huis als aandenken. Een schaafsel van de reis. Een houtkrul in de tijd.

En toen we eerder dit jaar Het Vlaemsche Erfgoed in Groede bezochten, stootten we daar op een oude werkplaats vol antiek. Met onder andere een rek houten schaven om u tegen te zeggen. Met schaven in bijna alle maten en gewichten. De meeste meer dan 100 jaar oud. Antiek dus.


Dit stukje is een bijdrage aan de Zeswoordverhaal Challenge van Marion Driessen.


28 gedachtes over “zeswoordverhaal: antiek

  1. Mijn grootvader had nog zo een schaaf, bij ons thuis was er ook een, maar waar die gebleven zijn? Antiek? Eigenlijk bizar dat onze herinneringen al bij het antiek horen.

    😉

    Geliked door 1 persoon

  2. Mijn vader, een timmerman, had ook zo een ouderwetse schaaf. Waarschijnlijk ligt die nog op dezelfde plaats in zijn werktuigenkast (zelf gemaakt uiteraard) met hamers, beitels, schroevendraaiers,… in ons ouderlijk huis waar broer nu woont.
    We konden hem vroeger alleen maar kwaad krijgen als we zijn materiaal niet goed behandelden. Mocht hij al niet wijlen zijn, hij zou dood vallen als hij mijn verroest tuinmateriaal hier buiten zou zien rondslingeren

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.