een ochtend in juni

Auteur anna b.

7:56

Ik klap mijn laptop open naar de nieuwe dag. Het lijkt alsof ik er al een ochtend heb opzitten. Als de echtgenoot een ochtendspitstrein moet halen, is de wekker meedogenloos vroeg. Mijn ogen gaan nauwelijks open van de prut. Het gevolg van een lichte allergie-aanval gisterenavond. Een kattenwasje en wat kalmerende oogdruppels later sta ik in de keuken.

Ik schuif de gordijnen open, zet koffie en dek de tafel. Tegenwoordig moet ik maar één lunchpakket meer klaarmaken en dus kan een slaatje gezond er best wel bij. Ik haal de krant uit de bus en blader die snel even door. Als ik mijn smartphone aanzet, begint die te pingen met berichten allerlei. Ik lees een reactie van Tommy op mijn blogpost van eergisteren en klik op de link die hij toevoegde. Ik word meegezogen naar een voorzomerse valavond aan de rand van de vijver in de ouderlijke tuin. Naar een mooie ontmoeting tussen de schrijver en het kind in hem. Ik moet even denken aan de Kleine Prins. Knap en beeldrijk beschreven. Ik geniet van het mijmerend en vloeiend proza en nip van de gedachten.

De echtgenoot en ik ontbijten samen en nemen afscheid tot straks. Ik laat de kippen buiten, strooi vers voer in hun bak en doe een rondje rozen ruiken. Onze rozen zijn niet alleen een lust voor het oog, ze geuren ook heerlijk. Hun namen zijn van pure Franse poëzie. Fantin Latour, Félicité Parmentier, Madame Pierre Oger, Souvenir de la Malmaison, Zéphérine Drouhin, Marie Pavié, Bouquet parfait, … Ik neem snel nog wat tuinfoto’s en ga dan de fiets op. Hardnekkige spier- en gewrichtspijn aan mijn rechterheup hebben me weer meer dan een week aan de kant gehouden. Maar gisteren ging het plots beter en dan wil ik weer dingen doen. Wandelen of fietsen, het terras een bad geven, enkele vloeren soppen en boodschappen doen. Misschien koop ik nog wat lavendel voor het perk vooraan, waar de hortensia’s die we vorig jaar pas plantten, rijp lijken voor de schroothoop.

Ik fiets langs het pad bij de beek om ons favoriete brood. Vita+ Volkoren. (Niet dat het veel helpt, maar het is de gedachte die telt, zegt men. 😉 ) Mijn bril slaat aan en mijn zicht wordt wazig, maar ik heb gelukkig geen tegenliggers. Een schoolkind op de fiets stuift me voorbij en roept vriendelijk een goede morgen. Even verder wacht een man met een leiband. Hij lacht een goede dag. Ik hoor zijn hond dollen in het water van de beek. Vandaar de glimlach natuurlijk. Tussen de bomen is het fris, maar verderop schijnt de zon. Op het pad ligt een tapijt van witwollige pluizen. De voorbije dagen vlogen en landden ze zowat overal. Ook in huis.

Als ik bijna thuis ben, verspert een troep eenden het pad. Iemand heeft er weer een berg broodafval uitgestrooid en daar zwermen ze als bijen omheen. Ik toeter en bel. Slechts enkele dieren waggelen opzij en ik moet noodgedwongen met mijn wankel evenwicht tussen hen door laveren. Het lukt maar net.

8:24

Ziezo. Mijn logje voor vandaag is klaar. Ik begin aan de rest van de ochtend. En aan het langste stuk van deze donderdag die, ondanks zijn naam, zonnig en warm belooft te worden.

Fijne dag nog! 🙂

29 gedachtes over “een ochtend in juni”

  1. Ik had ooit klimrozen, die roken ook geweldig, maar ik heb nooit hun naam geweten (als ze er al een hadden), maar je kan echt wel een gelukkig gevoel krijgen van de geur van rozen.

    En weeral eenden op je pad. Tsss …

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  6. Wat een mooi logje om mee thuis te komen. 😘
    En die hortensias; komt goed, maar mss pas volgend jaar weer bloem (omwille van de late vorst dit jaar).
    Fijn om jouw mooie blog weer te lezen!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Laat-avond-nieuws vanuit Berlijn: ik lees je blogje, geschreven met zoveel mooie woorden, die zinnen worden en uiteindelijk een heel poëtisch verhaal. Pijnlijke spieren en gewrichten…. zelfs hier in het verre Duitsland blijven ze mijn trouwe metgezellen…

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Dank voor je mooie woorden. Die artrose en spierpijn vind ik echt lastig. Het komt plots opzetten, duurt dan minstens enkele dagen en gaat dan ook even plots weer weg. Voor even. ☺ Ermee leren leven, zegt de dokter. En Dafalgan en Spidifen afwisselen, naar de kinesiste gaan en blijven bewegen. Pfff. Dat het je tot in Berlijn achtervolgt.

      Like

      Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.