I began to realize

how important it was to be

an enthusiast in life

If you are interested in something

no matter what it is

go at it full speed.

Embrace it with both arms,

hug it, love it and above all

become passionate about it.

Lukewarm is no good.

Roald Dahl

Ze heten niet voor niets roeromgooiers. Zij die in één of andere storm belanden en volkomen vrijwillig of net noodgedwongen een andere route gaan varen. Koers zetten in de richting van hun plan B. Als je onze moderne media mag geloven, is het schering en inslag. Ben je een anker als je het niet doet. Programma’s als Ik vertrek en Met Vier in Bed brengen hen uitgebreid in beeld. Mensen zoals jij en ik. Met hier en daar een hoekje af misschien. Die, soms naïef en nauwelijks voorbereid, soms weloverwogen, de sprong wagen naar iets nieuws. Naar het buitenland trekken waar het goedkoper, mooier, rustiger, aangenamer, … leven is. Zoekend naar de comparatief van het leven hier. Reikend naar superlatieven.

Zo’n omschakeling is allesbehalve evident. Je moet heel wat aan wal laten en nog over boord gooien ook. Zowel materieel als relationeel. Soms ook cultureel. En niet iedereen heeft onmiddellijk de wind in de zeilen, al kunnen de juiste net-werken en wat media-aandacht wel een zet geven. In het begin is het vaak ploeteren om het hoofd boven water te houden.

Maar uiteraard hoef je geen Columbus of Robinson Crusoë te zijn om je (beroeps)leven anders te gaan invullen. Dat bewijst Evi Renaux met Plan B, haar tweede boek al in iets meer dan een jaar. Het was een cadeautje voor Moederdag – dankzij een attent lief – en ik las het in geen tijd uit. Net als haar Life on Sneakers is het weer mooi gestyled en erg vlot geschreven. De songteksten en quotes passen in het hippe zelfzorgplaatje. Op een lieve manier vat Evi je bij de kraag. Ze kruipt onder je huid en laat je met haar verhaal niet meer los. Al moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat ik niet alles gelezen heb. De doe-blaadjes bijvoorbeeld, die sloeg ik over. Ik keek niet letterlijk in de spiegel, tekende ook geen zelfportret en de vragen die je doorheen het boek gesteld worden, – over je sterktes en je zwaktes, je dromen en talenten, … – kreeg ik al op mijn bord bij de stresstherapeute, tijdens de slaaptraining en later bij de loopbaancoach. Ik loste ze toen netjes op, haalde er interessante inzichten uit, maar deed er verder niets mee. Althans niets concreets. Evi deed dat wel. Met wat hulp van haar lief die de juiste connecties in de uitgeverswereld bleek te hebben. Door haar wankele gezondheid werd ze een tragere versie van zichzelf. Een betere, zegt ze, en haar ultieme doel is de gelukkigste versie te worden die ze ooit zou kunnen zijn. Ze schrijft nu zoveel ze kan – logjes, boeken en artikels – en geeft lezingen. Op eigen houtje en op eigen tempo. Naar eigen zeggen wil ze met haar schrijfsels mensen ontroeren en inspireren. In haar nieuwste boek probeert ze dat rond 5 thema’s: ontmoeten – ontdekken – liefhebben – uitstippelen – delen. Als een buddy wil ze je helpen jouw plan B te vinden. Stap voor stap. Niet overhaast. Om uit te zoeken wat bij je past, waar je van houdt, wat je gelukkig maakt, wat je goed kan, welk gat in de markt jij zou kunnen vullen, welke stappen je moet zetten en dat alles dan met anderen delen. Zo ongeveer werkt het boek. Niets wereldschokkends dus, maar, voor mensen die voor hun roeromgooi graag wat peptalk en een empathische leidraad hebben, een haalbaar én betaalbaar zelfhulpboek.

Er is vandaag nog een ander plan B dat in de wattenzee van mijn hoofd ronddobbert. Een veel drastischere koerswijziging dan die van Evi Renaux. Terwijl de echtgenoot gisteren nog laat voor het werk aan het tellen was en ik – uitgeteld 😉 – in de zetel lag, belandde ik met één druk op de afstandsbediening in het Hoge Noorden. Zat ik plots middenin Kevin Mc Cloud’s Escape to the Wild Sweden. De man, een Sissie-versie van Bear Grylls, was er met zijn filmcrew te gast bij Richard en Claire, Welshe veertigers die enkele jaren geleden besloten in het noorden van Zweden – in Jokkmokk om precies te zijn – hun geluk te beproeven. Ze hadden hun buik vol van het verkeer, de drukte en de negativiteit. Trokken zich terug in een houten huisje te midden van besneeuwde bossen, ijsvlaktes en bergen. Zonder elektriciteit of stromend water, al bouwde Richard voor zijn vrouw ondertussen wel een saunacabine slash douche in de tuin. Ze leven er hun droom van eenvoud. Verdienen er hun (schamele) kost met survival-lessen en hondensleetochten. Voor de rest zijn ze bezig met overleven. Bessen zoeken in de zomermaanden, vis vangen onder het ijs, een rendier slachten en het vlees ervan roken om het een jaar lang te kunnen bewaren, terwijl ze van de pels jassen, handschoenen, mutsen en dekentjes naaien. Hun leven is hard, maar ze genieten van de ongerepte natuur, van de eenvoud en van elkaar en als je het mij vraagt, zagen ze er best gelukkig uit.

Zo’n snok geven aan het roer vraagt lef. Het zijn verhalen die ik graag lees en beluister. Telkens weer. Meer dan tevreden dat ik dat vanuit mijn eigen,  comfortabele en warme zetel kan doen.