een e.d.i.t. over tristesse, maar dan zomerzoet

en

als je

tristesse kon uit-schenken

en in-vriezen tot ijsblokjes,

met kleurrijp en zoet zomerfruit

binnenin … en ze nadien, op een

snikheet terras, laten smelten in je glas,

ze vervolgens op-zuigen met een rietje en dan,

heel langzaam, je tanden zetten in het zachte zomerfruit … ?

je tristesse zou binnenin je blijven maar zoeter dan voorheen.

 

foto via google images

31 gedachtes over “een e.d.i.t. over tristesse, maar dan zomerzoet

  1. Heel mooi! Ik weet niet hoe het komt, maar elk jaar, aan het einde van het schooljaar en het begin van de vakantie, nu dus, overvalt mij een soort tristesse. Jouw gedicht komt dus precies op tijd. Helaas is er geen snikheet terras meer beschikbaar.

    Geliked door 1 persoon

  2. Intussen hier een gewoonte geworden: ijsblokjes invriezen met… (eetbare viooltjes/steranijs/granaatappelpitjes…). Op deze manier had ik het nog niet bekeken echter maar helpen doet het zeker wel :-).

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.