En de echtgenoot die dacht dat dat al lang uit de tijd was! Die zogenaamde ‘versiergrappen’ rond de auto of het huis (of beide) van pasgetrouwde stellen. Niet dus. Wishful thinking van onzentwege.
Onze jonge buren zijn gisteren dus getrouwd en iedereen die ons straatje aandoet, heeft dat ondertussen wel door. En toch denk ik niet dat dat hun bedoeling was. Want ze hielden hun plannen stil. Voor ons althans. En ook voor de andere buren. Al hadden we hier wel een wit vermoeden dat er iets op til was. Waarom hingen er anders al enkele dagen witte lampionnen in hun tuin? Waarom werden de heggen net nu netjes geschoren? En waarom had ik hen in het voorbijgaan al enkele keren buiten zien dansen? Op hetzelfde liedje nog wel. En gisterenmorgen waren er plots glimmende, gewassen auto’s met glimmende, gestreken gasten.
Een blik op het parochieblad bevestigde het vermoeden. Zwart op wit. Er stond na de middag wel degelijk een huwelijksviering gepland. Met de namen van aan de brievenbus. In de kerk van ons dorp. Maar enkele uitgelaten jonge heren waren daar duidelijk niet de hele tijd aanwezig. Getuige daarvan de aanblik van het huis der jonggehuwden vanmorgen na de doortocht van die heren gisteren.
Het oprijlaantje is volledig versperd, met in het midden een groot spandoek in schunnige spreukenstijl. (Ik bespaar jullie het gênante gerijmel.) Verder is er zowat overal in de tuin van dat rood-wit gestreept werflint aangebracht. Kriskras. Van boom naar struik en terug. Van dakgoot naar auto en straatlantaarn en ook weer terug. Honderden meters – wat zeg ik – , meer dan een kilometer van dat lint. De thuisgebleven auto ligt bedolven onder het stro, net als het pad naar de voordeur. Het grote raam vooraan is besmeurd met een met stro gemengd goedje dat doet denken aan een stal. Over het gras liggen lege blikjes, papiertjes en karton uitgestrooid en de gemetselde brievenbus is volgestouwd met kleine isomo bolletjes. Hoe ik dat zo weet, vraag je je misschien af? … Gewoon. Met eigen ogen gezien. Ik wou een kaart met felicitaties in de bus gaan stoppen, maar keerde onverrichter zake naar huis terug. Met de kaart dus. Die bezorg ik hen wel na het balen en de opruim ervan.
Vanuit onze tuin is er nog nauwelijks inkijk in de hunne, maar we hoorden het plezier en de vettige lachjes van ‘de versierders’ tot waar we zaten. Ik hoop van harte dat ze het huis niet zijn binnen geraakt. Wie, behalve de uitvoerders blijkbaar, vindt zo’n ‘verrassing’ überhaupt leuk? Vraag ik me dikwijls af. Echt, oprecht leuk? Zonder twijfel of geweten dat in een hoekje knaagt?
Ik niet. En de echtgenoot ook niet, zegt hij. We zouden dus niet graag in de schoenen van het koppel staan als ze na hun – hopelijk – mooiste dag bij hen thuis die ‘stal’ aantreffen. Zelf ben ik nog altijd dankbaar dat wij 30 jaar geleden aan dat soort grappen ontsnapt zijn. Dat kan natuurlijk ook aan ons gelegen hebben. Dat lag zeker aan onze vrienden. 😉
Als je zo nodig iets moet, schrijf dan een hilarische speech voor aan tafel, denk ik dan. Zoals in Four Weddings and a Funeral. Of toon een parallelle fotoreportage over de trouwers. Laat de gasten elfjes schrijven voor het bruidspaar of plaats een fotobox met een kist verkleedkleren in een hoek van de feestzaal. Verzin iets waarop iedereen later met een positief gevoel kan terugkijken. Zonder afval of poetswerk nadien. Of doe helemaal niets. Besta en wees blij.
Laat de trouwers hun ding doen. Onderga. En laat het stro waar het hoort. In balen. Drogend op het veld bijvoorbeeld.
foto: Le Thor (France), Chemin du Trentin
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Ju zult al die troep moeten opruimen, dat is dan geen leuke eerste huwelijksnacht.
LikeGeliked door 1 persoon
Helemaal niet he. Doen ze dat bij jullie ook?
LikeLike
Die eerste huwelijksnacht wél….hihi.
LikeGeliked door 1 persoon
😀 ik bedoelde het huis versieren he.
LikeLike
Blijkbaar is het weer enorm populair als je de kranten bekijkt. Ik ben toch blij dat het bij ons niet zo in voege bleek te zijn.
Of zoals je zegt: het lag aan ons.
LikeGeliked door 1 persoon
😃
LikeLike
hier zetten ze tuin en de toegangen naar huis, en soms ook in huis, vol met flesjes water en ander spul…
LikeGeliked door 1 persoon
Maar wat is de betekenis daarvan?
LikeLike
Zalig die titel 🙂
Ik heb er niets op tegen dat dit beperkt gebeurt, maar ajb lieflijk en mooi, origineel en tof. En van schunnige spreuken krijg ik het al helemaal…..
En “Four Weddings and a Funeral”. is een TOPfilm!!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel. Smaken verschillen, maar dit was echt wel stijlloos gedaan. Die film daarentegen …
LikeLike
Ik ben ook geen fan van dat gedoe en heb er zelf nooit aan deelgenomen. Op onze trouw is er niemand die hem daar aan gewaagd heeft. Wij woonden op een appartement, dus dan is het sowieso al moeilijker om iets te doen, want we hadden helemaal geen voortuin en zaten op het eerste verdiep. Maar ik denk wel dat mijn vrienden heel goed wisten dat ik er niet blij mee zou zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Gelukkig voor jou he. Ik snap het helemaal. 😊
LikeLike
Ik houd hier niet van…
In onze omgeving is dat ook zo gebruikelijk
Heeft een x de krant gehaald
Luik na voordeur weggehaald
Bruidspaar stort in kruipruimte
terwijl hij haar
over de drempel tillt
Hij overlijdt
Grappig zeg
LikeGeliked door 1 persoon
Absoluut niet grappig, dat verhaal.
LikeLike
Oh help! Dat was onze grootste nachtmerrie destijds, maar we lieten onze vrienden dat wel liefjes weten op voorhand. Ik zou gehuild hebben, denk ik, als ik me eerst nog een weg naar ons huis zou hebben moeten banen. Zo blij dat ik was dat ik mijn kleed en schoenen kon uitzwieren en kon neervallen… Bij een vriendin werden ee goudvissen in alle pompbakken gezet. Kijk, dat vind ik nog wel lollig. Als je dat pas de volgende ochtend ‘oplost’, geeft dat niet. Maar rommel en toegang ontzeggen… Thx but no thx.
LikeGeliked door 1 persoon
Inderdaad. ☺
LikeLike
Afschuwelijk vind ik dat soort gebruiken. Ik had gelukkig ook geen vrienden, die dat leuk vonden om te organiseren. Ik hou sowieso niet van al die andere toeters en bellen aan zo’n trouwerij. Niet aan mij besteed.
LikeGeliked door 1 persoon
Als het nu nog iets moois was …
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zag onlangs een foto van een huis dat volledig ingepakt was met lege drankbakken, er was geen deur nog raam die/dat open kon. Het leeggoed dat ze konden terugbrengen was het huwelijkscadeau voor de trouwers.
Bij mijn broer werd een aantal jaar geleden een volledige container papiersnippers over de hele eigendom verspreid. Eerlijk waar, ik zou daar niet kunnen mee lachen!
Van mij mag er versierd worden, maar het moet leuk blijven.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een vreselijke verrassingen!
LikeLike
Vreselijk als je zo moet thuiskomen. In ‘onze tijd’ was dat helemaal niet in de mode. Net zomin als een ‘vrijgezelle’ die drie of meer dagen moet duren én bovendien in het buitenland moet plaatsvinden. Blij dat zulke fratsen in de 70er jaren nog niet bestonden.
LikeGeliked door 1 persoon
Sommige van die feestjes kosten inderdaad een hoop geld voor de genodigden. Nergens voor nodig, lijkt me.
LikeLike
Blij dat ik ook geen vrienden had die zich met dergelijke onzin bezighielden. En ook ik dacht dat het uit de mode was… maar ja… retro is in… of ook al niet meer? Ik kan niet meer volgen…
Je hebt dit weer mooi verteld. Genoten van je verhaal.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik weet zelfs niet of dit retro is. Ik vraag me af wat de buren ervan vonden. 🤔
LikeGeliked door 1 persoon
Toch jammer dat zij zich niet afvragen wat de buren ervan vinden…☹️
LikeGeliked door 1 persoon
Kans is zeer klein dat ze dat doen, maar je weet maar nooit.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik herinner me een vriend van mijn broer. Ook hij en zijn jonge bruid verwachtten flauwe grappen als wc-brillen vol choco en de slaapkamer vol ballonnen. Hij legde een luchtmatras klaar in hun garage voor het geval dat … Enfin, in de huwelijksnacht komen zij thuis en hij probeert de sleutel van de voordeur. Hij komt er niet in. Geen nood. Een slimme bruidegom is voorbereid. In de garage ligt de luchtmatras klaar. En de volgende morgen staan ze op met een kater om toch maar proberen binnen te komen. Dat lukt meteen. Wat bleek … hij was te zat geweest om de juiste sleutel te gebruiken en er zo van overtuigt dat zijn vrienden het huis hadden omgebouwd … niet dus.
LikeGeliked door 1 persoon
😃 zo kan het ook dus.
LikeLike
“Die bezorg ik hen wel na het balen en de opruim ervan.”
Ik weet niet of ik de zin goed interpreteer, maar ik vind ‘m erg leuk gevonden :).
Ik ben zelf niet getrouwd, maar kan me voorstellen dat ik zo’n bende niet zou waarderen, al moet ik zeggen dat een grap op zijn tijd (zoals bevat in een elfje – leuk bedacht!) erg kan waarderen. Bedankt voor je leuke verhaal.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel. In die zin wilde ik spelen met balen als werkwoord en als naamwoord in de balen stro die gebruikt werden om er een boeltje van te maken. Dichterlijke vrijheid dus.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat had ik het goed geïnterpreteerd dus! 😀 heel leuk gedaan.
LikeGeliked door 1 persoon
😊
LikeLike
Degoutant! Ik heb trouwens nog begrepen waarom men eigenlijk zoiets doet.
Waar ergens is zulke ‘traditie’ ooit begonnen?
LikeGeliked door 1 persoon
Geen idee waar het vandaan komt.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik snap dit soort onzin echt ook niet… verschrikkelijk! Echt balen… 😬
LikeGeliked door 1 persoon
😀
LikeLike
Mooi geschreven. En inderdaad, grappen moeten wel grappig zijn anders is de lol eraf.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat dacht ik ook. Vandaar. ☺
LikeGeliked door 1 persoon
Dis sommer simpel om sulke goed te doen!
LikeGeliked door 1 persoon
Gelukkig was dit bij ons begin dit jaar niet het geval! Ik zou er zeker niet mee kunnen lachen, integendeel!
Enne wij hadden op ons fuif een fotobox… iedereen vond het fantastisch! 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Blij dat er ook jonge mensen zijn die dat niet leuk vinden. 😉 Zo’n fotobox levert vaak heel leuke beelden op die je heel lang kunnen doen glimlachen.
LikeLike