ontroerend en magistraal

Auteur anna b.

Als de trailer van Eilish er niet was geweest, hadden we het misschien gemist en dat zou zonde geweest zijn. We besloten te kijken en konden kiezen tussen Eén en BBC. Ik wilde eigenlijk het liefst BBC. Omwille van het commentaar vooral. Maar we waren enkele minuten te laat en hadden het begin daar al gemist. Dan maar naar Eén gezapt waar de evocatie nog moest beginnen.

We zagen nog net hoe hoge genodigden met en zonder hoed plaats namen op de eretribune. Kate en haar William, Filip met zijn Mathilde. Ook Theresa was er en de gouverneur van West-Vlaanderen. En nakomelingen van gestorven soldaten. Zo’n 8000 toeschouwers ook, toeristen en anderen.

De hele avond lag De Grote Markt van Ieper in de professionele handen van de BBC en van Dame Helen Mirren die de hommage opende met het wereldberoemde gedicht van John McCrae. In Flanders Fields. Er waren het Nationaal Schots jongerenkoor, Britse acteurs en Michael Morpurgo die heel breekbaar zijn verhaal vertelde bij een prachtig vormgegeven War Horse.

Het was een eerste kippenvelmoment. En er volgden er nog. Toen er brieven werden gelezen bijvoorbeeld. Van het front naar huis en terug. Van soldaten, hun geliefden en ook een verpleegster die het thuis-front probeerde te troosten. Toen er engelachtig mooi gezongen werd. Door het koor en door een tenor. Maar er waren ook wrange momenten, met typisch Britse humor. Er waren indrukwekkende stiltes. En meesterlijke projecties op de gevel en toren van de Ieperse Lakenhalle. Beelden van toen. Silhouetten van soldaten. Sprekende gezichten van oud-strijders die over hun hel vertelden. Over de zinloosheid in de modder. En over de doden om hen heen. Beelden van vernieling en vuur. Tot slot de naam. Passchendaele. In letters die bloedrood kleurden.

Vandaag is het precies honderd jaar geleden dat de Derde Slag om Ieper begon. In het vierde jaar van de Groote Oorlog. Eén van de meest surrealistische bladzijden uit de moderne geschiedenis, maar 100 jaar geleden een bittere realiteit:

450000

doden,

vermisten en gewonden

naamloos of niet

met of zonder graf

Ze kregen gisteren een indrukwekkend en ontroerend eerbetoon. Niemand echter die wees op het een kolossaal falen van de bevelhebbers.

In the Ypres Salient. Near the Menin Gate.

 

Met dank aan Eilish voor de tip. Ook bij Sandra vind je er een stukje over.

 

Foto via Facebook.

26 gedachtes over “ontroerend en magistraal”

  5. Is vast een mooie herdenking geweest. Hebben hem helaas gemist. Gisteravond bij het 23.00 nieuws hoorden wij ervan. Te laat dus. Maar nu heb ik het ook een beetje beleefd door jouw blog. Dank je wel.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  7. Mijn ouders hebben er veel over verteld en daarom draag ik het nog steeds mee. Maar of dat ook zo bij mijn dochter is… Daarom is het heel belangrijk dat we het verhaal blijven vertellen. Nog steeds kippenvel… Ik was al een paar keer bij de Menenpoort. Het doet wat met een mens. Zoveel jonge dode mannen… zoveel zinloosheid…

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. In 2014 gingen we met enkele zonen naar het In Flanders Fields museum en we waren allemaal onder de indruk. En ook op school besteedde ik er aandacht aan via Engelse oorlogsgedichten en -brieven. Over het algemeen raakte het de leerlingen wel.

      Geliked door 2 people

      Beantwoorden

  8. Ik vond het een voorrecht om zaterdag live bij de generale repetitie te zijn. Ieper is voor mij ook de stad van het lief, zijn thuis, zijn streek (is hij bijzonder fier op ook) Ook al trok de oorlog diepe wonden door het landschap, het is een mooie streek met ingetogen herdenken. Het feit dat nog dagelijks honderden mensen The Last Post bijwonen maakt dat al die zinloosheid niet vergeten kan worden. Wij kunnen met ons verstand niet half bevatten hoe erg het niet moet geweest zijn…

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  9. Pingback: de slag… | My life story - a diary

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.