kindjes krijgen

Auteur anna b.

Nu de eerste Schone Dochter bijna moet bevallen, hoeft het niet te verbazen dat de gesprekken hier al eens over baby’s durven te gaan. En dat is soms best grappig. Want de status en interesses van een deel van onze kroost wisselden het voorbije jaar wel erg snel. 😉

Het is heel binnenkort aan zoon één om zelf te vader-en. Zoon twee gaat peter-en en de anderen zullen vooral nonkel-en. Voor ons wordt het naast het verder vader-en en moeder-en nu ook grootouder-en. Omdat ik ervan uitga dat de kleine prins – zo noem ik hem in afwachting van een eigen naam en een eigen gezichtje – bij ons ook op bezoek zal komen, nam ik al wat praktische voorzorgen. Ik kocht een luierkussen en enkele slabbetjes. Met de pampers wacht ik nog tot ik zijn maten ken. 😉

Ik heb iets met heel pril leven. Als ik hoor dat mensen een kindje krijgen, krijg ik een instant geluksinjectie. Het maakt niet uit uit welke hoek het goede nieuws komt. Van bij de zoon en zijn geliefde, van bij het nichtje vorig jaar of van bij de grote neef en zijn vrouw, van bij de dochters van vriendinnen, vanuit het Britse hof, … . Het nieuws en het vooruitzicht van nieuw leven maken me altijd blij. Misschien is dat een afwijking. 🙂 Maar ik had dat als klein kind eigenlijk al. Als er een geboortekaartje van familie of vrienden in de bus viel, wilde ik zo snel mogelijk naar het ziekenhuis om naar het baby’tje te gaan kijken. Ik kon toen niet begrijpen dat mijn ouders zo lauw reageerden en niet eens blij leken met het heuglijke nieuws.

De intensiteit van dat gevoel nam nog toe toen we zelf aan kinderen begonnen. Ik herinner me nog levendig hoe blij de echtgenoot en ik waren telkens we zwanger bleken te zijn. En als je het nieuws dan deelt, hoop je ook in je omgeving iets van die vreugde te herkennen en meestal was dat wel zo. Uit empathie of respect. Soms misschien gewoon uit beleefdheid, om geen domper te zijn. En als er toch iemand het voorhoofd fronste, vonden we dat allesbehalve fijn.

Toen zoon vier onderweg was bijvoorbeeld en onze omgeving doorhad dat we gingen voor een groot gezin. Iemand vond het toen nodig ons met ‘konijnen’ te vergelijken en wij kregen dat via via te horen. Het was een schok. Een mes in de rug dat diep sneed. Tot in het hart. Want in dat ene woord voelden we zo’n gebrek aan respect voor onze kinderwens dat het nooit meer goed kwam. Ik heb het ook nooit begrepen. Hoe je een keuze van je kinderen zo kunt schofferen. Sinds ik over narcisme ben beginnen lezen, kan ik het een beetje plaatsen. Vergeten niet.

Maar ik dwaal af. Terug dus naar wat ik wilde zeggen over kindjes krijgen en de blije verwachting die er telkens aan voorafging. De zwangerschappen vond ik, ondanks enkele kleine ongemakjes, zalige periodes. Zo nabij is je kind je nadien nooit meer. Je ziet het groeien, voelt het bewegen en dat te zien en te voelen vond ik onbeschrijflijk en wonderbaarlijk mooi. (De lange uren van arbeid en bevalling laat ik even buiten beschouwing …) En dan het moment dat je dat baby’tje in je armen houdt en het net is of het er altijd al was. Of je nooit anders hebt gekend … . Het ontroert me vandaag nog als ik daaraan terugdenk.

Om maar te zeggen dat ik heel hard uitkijk naar het moment waarop ik dat kleine prinsje tegen me aan ga mogen houden. De baby mag ruiken en wiegen. Hem mag strelen en, wie weet, ook sussen. Verschonen en later misschien zelfs een keertje voeden. …

Het komt nu heel dichtbij, maar deze oma gaat dat graag doen, dat grootmoeder-en. 🙂

Foto via de Facebookpagina van fotografe Stephanie De Becker

 

35 gedachtes over “kindjes krijgen”

  5. Zo ben ik ook. Met iedere geboorte en zwangerschap maakt mijn hart een vreugdesprongetje. Grote gezinnen vind ik prachtig en ik vond het heel jammer dat ik door omstandigheden maar 1 keer moeder werd. Mijn eigen moeder was ook bezeten van baby’s en zwanger zijn. Zodoende kom ik ook uit een groot gezin waarin ieder kind een bewuste keuze was. De warmte van mijn moeder voor kleine kinderen is er nog steeds. Het gaat nooit over. Wie weinig respectvol over grote gezinnen praat, weet niet waarover ze het hebben. Een groot gezin met liefdevolle ouders is zoveel beter voor een kind om in op te groeien. Rekening houden met anderen, samenleven, delen en zorgen, leer je er automatisch… En ik kan het weten als zevende van negen en moeder van één. Mijn dochter moest ik écht leren wat voor mij als kind vanzelfsprekend was geweest… precies omdat ik uit een groot gezin kwam.

    Hoopvol kijk ook ik uit naar jullie kleine prins!

    Mijn antwoord werd wel heel lang… je bracht me op een idee voor een blogbericht… want achterkleinkind nummer 22 werd vorige maand in onze familie geboren en ik heb een prachtige foto van mijn moeder met dit kleine prinsje op haar schoot… Wordt vervolgd.

    Geliked door 3 people

    Beantwoorden

  6. Het wordt wel spannend, nu.

    Gisteren hier ook een babydag. Mijn nichtje kwam op bezoek en bij haar is het ook bijna zover.

    Commentaren? Altijd. Na en fout gegane zwangerschap kreeg ik de vraag of k modern ging doen en me aan één kind houden. Daar was ik ook even niet op voorbereid.

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  8. Mijn kind dat een kind krijgt, ik zou uit mijn vel barsten denk ik van de stress. Dat zal ook wel te zien hebben met het feit dat ik dochters heb.
    Hopelijk voor de ouders in spé en voor jou moet je niet te lang meer wachten!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  10. ik beleef even terug de tijd van 5 jaar gelden, mijn ouders deden net het zelfde. ook ik ben elke keer blij dat er babytjes komen, en zwangere vrouwen zijn zo mooi hé…
    ja ik ben ook fan van nieuw leven !

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  11. Bij een kind zie je dromen herleven
    die je had opgegeven als vergaan in de wind
    want een kind leeft een heel eigen leven
    steeds door wond’ren omgeven
    die het zelf maar verzint.
    Je gaat de mooiste tijd van je leven tegemoet!! En ik kan het weten 🙂

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  13. Mensen kunnen soms zo lomp reageren hé op iemand anders z’n kinderwens. 6j heb ik moeten wachten voor ik zwanger was van de 1ste. Euforie toen ik zwanger bleek, kan je wel denken. En mijn moeders reactie dat kinderen niet altijd rozengeur en maneschijn zijn toen we haar op de hoogte brachten kwam dan ook als een koude douche over me heen.
    Elk nieuw leven verdient een oprecht warm welkom 💐

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  14. Spannend uitkijken naar de geboorte. Zaaaaalig!

    Mensen kunnen inderdaad heel erg bot zijn. Toen ik zwanger was van de jongste, kreeg ik voortdurend de vraag of het een ongelukske was. Er zit namelijk bijna elf jaar tussen de beide zonen.

    Of mijn eigen moeder, die zei, nadat ik haar blij het nieuws vertelde, : Daar moet ge ook goed zot voor zijn om nu terug te beginnen.

    Je schreef, nu je leest over narcisme, dat je het beter kan begrijpen. Hoe bedoel je juist?

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  15. Vreselijk, hoe anderen soms kunnen reageren. Na twee zwangerschappen die voortijdig eindigden verbaas (en erger) ik me soms nog over hoe mensen het soms als vanzelfsprekend beschouwen dat je een gezond kind op de wereld zet. Ik blijf dat een wondertje vinden hoor! Hoop dat je snel kennis kunt maken met jullie nieuwe wondertje!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.