Voor ik van wal steek met ons verhaal van gisteren, doe ik even een woordcheck. Op de woorden “open” en “rondleiding“. Controleren of ik toch niet iets over het hoofd heb gezien. Want dan heb ik hier geen recht van spreken natuurlijk.
De check bevestigt wat ik dacht. Daarom … Het was gisteren Open Monumentendag. En ook onze gemeente zou gretig meedoen. Publiekelijk tonen wat er is. Hoe lang al en waarom. Een eeuwenoude kapel, een mooie watermolen, een historisch bos, een al even historische villa met karakter en ook een kasteel. Hét kasteel achter de blauwe poort waar ik enkele maanden geleden hier al over schreef. (Bij nader inzien zou je dat stukje eerst moeten lezen om het gevoel achter dit stukje helemaal te begrijpen. 😉 )
Het voormalige Kasteel Vandervorst zou dus eindelijk zijn deuren openzetten voor het publiek. De hele dag door, om het uur, waren er rondleidingen mét gids gepland. De scouts zouden ons hartelijk welkom heten.
Na een blik op de zondagse agenda, besloten we te gaan voor de rondleiding van 11.00 u. Ruim op tijd – het was 10.42 u – kwamen we met zoon vier in de rolstoel bij de open poort aan. Links stond een tent met daarin een terughoudende scoutsjongen. Verder een informatiebord, een nadarafsluiting en enkele mensen uit het dorp. Naar binnen kon je alleen onder begeleiding van een gids. Mondjesmaat zwol het groepje belangstellenden aan tot een kleine 50 man. De scoutsjongen, druk bezig met zijn gsm, verroerde voor het overige amper. Ik fronste mijn ogen al in de richting van de echtgenoot. Hoe gaan ze dat hier oplossen? Dat kan hier wel eens een probleem worden.
Want op het bord stond dat er maximaal 20 personen per rondleiding meekonden en de eerstvolgende startte pas om 13.00 u. We kregen geen nummertje en zoals dat dan meestal gaat bij on-Britse wachtenden, sluipen sommigen min of meer onopvallend toch de top twintig binnen. Even een praatje komen slaan met bekenden vooraan in de rij en dan doen alsof je daar al eeuwen staat.
Uit de flarden van gesprekken die ik opving, bleek dat ook anderen nieuwsgierig waren om het mysterieuze kasteel nu eens van dichterbij en binnenin te bekijken. Dat men zich afvroeg wat er ‘open’ zou zijn en wat niet. Om maar te zeggen, dat ik niet alleen was met mijn verwachting. Bovendien waren de huidige heren van het kasteel – een man, een vrouw, drie kleine kinderen en twee honden – het plebs buiten komen groeten. Ze wensten ons een fijn bezoek, waarna ze vertrokken naar een onbekende bestemming. Om plaats te maken voor de vele bezoekers, dacht ik nog in al mijn naïviteit.
Toen sloeg de klok van de open kapel elf uur. En het werd vijf over elf. Tien over elf. En nog altijd geen gids. Op al die tijd dat we voor de poort stonden te wachten, was er van de vorige rondleiding ook nog niemand naar buiten gekomen. Meer dan een uur rondleiding! Dat voorspelde ofwel heel veel ofwel niet veel goeds. Een jong koppel met twee kleine kindjes besloot forfait te geven. Ze waren er al eens om 10.05 u en mochten toen niet meer ‘binnen’ wegens te laat. En nu werd het te laat voor het slaperige kind op de rug.
Zo werd het kwart over elf. En zestien over. Eindelijk hoorden we stemmen. Een groep van nauwelijks tien kwam glimlachend door de poort gestapt. Dat zag er veelbelovend uit. De gids monsterde de omvang van de nieuwe groep wachtenden en besloot daarop plots dat iedereen mee naar binnen kon. Dat had een alarmsignaal moeten zijn, denk ik achteraf. Maar ik was er zo op gebrand om eindelijk meer te zien dat ik als één van de eersten door de plassen onder de poort van het kasteel door stapte, ondertussen de nadar opzij trekkend om de echtgenoot en zoon vier in de rolstoel door te laten …
Nauwelijks enkele meters verder, aan de andere kant van de poort, aan de rand van een mooi grasperk met zicht op het kasteel, botsten we opnieuw op nadar en we werden naar links afgeleid. Daar vertelde de gids ons onomwonden dat dit het enige was wat hij ons vandaag kon laten zien. … Een blik op de schuur en één op het kasteel in de verte, en verder gras en wat bomen waar we niet eens op of tussen mochten wandelen.
Maar we waren uiteraard zeer welkom. Als een middeleeuwse minstreel gebood de man daarop iedereen rondom hem te verzamelen. Met de rug naar het kasteel als je hem wilde zien. Hij had zelfs aan enkele stoelen voor de oudere bezoekers gedacht. En hij zou ons meer dan een uur lang dan wel het boeiende verhaal van het kasteel en zijn bewoners vertellen … .
Wij keken naar mekaar en besloten zonder veel woorden dat we daarvoor niet gekomen waren. Ik nam een handvol foto’s vanaf de “open” meters waar we ons wel mochten begeven en daarna dropen we af. Slijkschoenen, een bemodderde rolstoel en een desillusie rijker.
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Al met al, nogal chaotisch en teleurstellend dus, jammer.
LikeGeliked door 1 persoon
Nogal, ja. 😊
LikeLike
Ik heb al meerdere keren bij de Open Monumentedag willen kijken, maar elk jaar komt het er weer niet van. Heel erg jammer.
LikeGeliked door 1 persoon
Er waren waarschijnlijk heel wat monumenten wel de moeite waard.
LikeGeliked door 1 persoon
Vreselijk wat een afgang ik zou er in jou geval nog een brief aan wagen. De drukte en dat ik dit soort dingen al vaker heb gehoord zorgt er voor dat ik nooit ergens geen ga met deze dag.
LikeGeliked door 1 persoon
Het was bij ons ook jaren geleden dat we nog eens gingen. Ik ga er verder toch geen energie meer in stoppen, denk ik.
LikeLike
Erg jammer. Daar zullen jullie waarschijnlijk nooit meer komen. De blebs zijn niet welkom.
LikeGeliked door 1 persoon
Ze hadden misschien duidelijker communiceren dat het niet de bedoeling was veel te laten zien. Dan wist je vooraf wat te verwachten en wat niet.
LikeLike
Aaargh. Tenenkrullend. Open Monumentendag is trouwens (samen met zijn broer Open Bedrijvendag) altijd zoiets dat compleet aan mij voorbijgaat tot ik op maandag er iets over lees en denk “oooh, dat hadden we gisteren met de kindjes kunnen doen”. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Wij wisten het dit jaar goed op voorhand dankzij een folder van de gemeente.
LikeLike
Balen!
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is het. In 1 woord. 😊
LikeLike
Wat een tegenvaller zeg! Wij zijn gisteren ook voor het eerst naar open monumentendag geweest, maar dat viel gelukkig heel wat beter mee (naar Cine National in Antwerpen, al honderden keren in mijn leven langs gewandeld of gefietst zonder ooit te weten dat daar iets was …).
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn. Dat is toch ook de bedoeling van zo’n dag he?
LikeGeliked door 1 persoon
Wat jammer! Was jij daar inderdaad rondgeleid dan hadden we vandaag ook meer gezien van dat mysterieuze kasteel achter die poort.
LikeGeliked door 1 persoon
Zeker weten. 😊
LikeLike
Ach wat jammer, want het kan zo leuk zijn. Ik ging met een boot mee en de schipper liet ons alles zien, ook zijn privévertrekken.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat klinkt heel leuk.
LikeLike
Jammer hé. Hier ook een totaal oninteressante Open Monumentendag-ervaring gisteren. Wat aangekondigd was als “de blikvanger van Open Monumentendag” bleek een complete flop te zijn. In de “legendarische drukkerij die voor een laatste keer de deur opengooide” bleek niets anders te zien dan een magazijn met lege rekken en een vergadertafel. Omdat ik zelf in de sector werk, was ik geïnteresseerd in “de vele drukmachines die nog in de voormalige drukkerij opgesteld staan”. Niet één machine heb ik gezien. Misschien was de rondleiding met de ex-Grote Baas wel interessant, maar daar konden slechts 50 mensen aan deelnemen en ik was te laat om me in te schrijven.
LikeGeliked door 1 persoon
Met die omschrijvingen scheppen ze valse verwachtingen. Zo jammer voor al die geïnteresseerden.
LikeLike
Het was dus wel Monumentendag… maar niet echt Open… Dat vind ik schandalig. Dan doen ze beter niet mee.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik was echt ontgoocheld. De poort was ‘open’ en je kon het kasteel in zijn geheel zien in plaats van een stuk ervan door het kijkgaatje.
LikeLike
Wat flauw… 😕
LikeGeliked door 1 persoon
Zelf kom ik er niet meer toe, ik haat de bijhorende drukte. Maar in het verleden wel mooie zaken gezien (met schuifelende voeten…)
In de info had moeten staan dat je enkel van verre een open blikje kon gooien…
Jammer van de moeite en de ontgoocheling…..
En voor ons, de bloglezers, een gemiste kans. Hoewel je ‘verre’ foto’s wel heel mooi ogen!
LikeGeliked door 1 persoon
Zo hadden ze het kunnen verwoorden, ja. De drukte bij dat soort dagen heb ik ook niet graag, hoor, maar dit leek een unieke kans zo kort bij huis.
LikeLike
Jij maakte van de ontgoocheling toch een leuk geschreven – zelfs spannend – logje van!
LikeGeliked door 1 persoon
😀 fijn dat je dat vindt.
LikeLike
wat een wonderlijke – blik op – in de verte een kasteel, blog.
of hoe gespeelde openheid de poort toch dicht kan houden…
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi gezegd. 😊
LikeLike
Gut zeg, niet echt een open monument dus… Wij zijn een paar jaar altijd, puur toevallig eigenlijk, op het weekend vd open monumenten in Frankrijk. Op zo’n weekend zijn daar alle musea vrij toegankelijk, zijn er monumenten open die anders niet of nauwelijks toegankelijk zijn open maar dan ook echt open. Zo konden we 3 jaar geleden een concert bijwonen in een gedeelte van een kasteel dat anders niiet toegankelijk is voor publiek… superervaring.
LikeGeliked door 1 persoon
Geweldig. ☺
LikeLike