een vaar-wel

Auteur anna b.

Het was hier nog muisstil vanochtend toen ik de krant opensloeg. Misschien kwam het bericht daarom zo akelig hard binnen. Nicht X. is dood. Dat zegt ze zelf in een klein en stil afscheidsberichtje in een overvolle zaterdagse krant. Alsof ze ons nog één keer toespreekt. Of toesprak, want in ons hier en nu is ze niet meer. Een prille zestiger nog maar en ziek bovendien. Het leven is soms hard.

En dan stel je vast dat we mekaar, ook al zijn we familie, helemaal niet ge-kend hebben. Dat het een jaar of veertig geleden moet zijn dat ik haar voor het laatst zag. Ik denk zelfs dat ik haar nooit gesproken heb. Nieuwjaar gewenst, dat wel, maar ook toen was ze stil. Ze viel wat uit de toon. Over haar viel weinig of niets te zeggen. Dat zei men toch. Ze kwam zelden het huis uit. Maakte zich bijna letterlijk onzichtbaar achter de rug van haar moeder als we daar op bezoek gingen en kon urenlang naast haar ongetrouwde, inwonende tante bij het raam zitten zonder iets te zeggen. Ze had iets van een “kwezel”, zei men, en er werd zelfs gedacht dat ze in het klooster zou gaan.

Maar toen kwam plots het bericht dat ze ging trouwen. En zowat aan de andere kant van het land ging wonen. Er werd wat meewarig over gedaan, want zou ze dat wel kunnen, een leven ver van huis, zonder moeder of tante in de buurt?

Ze kon het wel, nicht X. Ze verhuisde, kreeg vier kinderen en was gelukkig. Naar het schijnt, want niemand hoorde dat ooit uit haar mond. Niemand kon het aan haar zien, want ze kwam niet naar begrafenissen of familiefeesten. En na het overlijden van haar tante en haar ouders verwaterde ook het contact met haar broer. Ze zal haar redenen wel gehad hebben, denk ik nu. Het waren haar keuzes.

Net zoals dit bericht haar keuze was. Vermoed ik toch. Kort en stil. Een afscheid in alle intimiteit en liefdevol omringd.  Zonder afscheidsdienst, doodsbrieven of koffietafel.

Liefdevol omringd. Dat laatste hoop ik echt. Voor haar en voor wie achter-blijft.

34 gedachtes over “een vaar-wel”

  6. Hopelijk had ze nog mooie jaren en werd ze met liefde en warmte omringd… waarschijnlijk brak ze met haar verleden omdat het verleden op een of andere manier toch pijnlijk aanvoelde. Dan toch heel jammer dat ze zo vroeg moest heengaan.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  10. Vaar wel
    een goede vaart
    Vertrek
    Weerzien
    Samen varen
    is soms makkelijker
    roeien en sturen
    meer gewicht te dragen
    maar ook meer handen
    aan dek
    Er zijn mensen
    die dobberen
    of gaan met de stroom
    Soms een must
    een redding
    Toch ook
    een zeker einde
    Ontmoeten we elkaar
    uiteindelijk
    in de veilige Haven?

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  11. Elk te jong heengaan is pijnlijk. Ook al ken je de mensen maar van heel erg ver. Ik hoop dat ze liefde mocht kennen van man en kinderen. Onlangs maakten wij eenzelfde verhaal mee. En inderdaad, ondanks alles, kwam het har binnen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.