als in een kinderboek

Auteur anna b.

Poets en strijk waren eindelijk aan de kant en de novemberzon scheen volop. Ik trok mijn jas en zevenmijlslaarzen aan en besloot het pad in de andere richting af te stappen. Weg van het dorp, in de richting van het bos. Sinds kort zijn er langs het pad namelijk paaltjes met loopafstanden aangebracht en ik wilde wel eens weten hoe ver het stappen was van aan ons tuinhek tot aan het bos van Margijs.

De middagzon was hartverwarmend gul en net als enkele weken geleden was ik in deze richting zowat de enige wandelaar onderweg. Eén keer moest ik aan de kant springen voor een gehaaste fietser zonder bel. Ik zakte met één laars in het moerasje naast het pad en vloekte. Het bruine leer was nat en vies en schreeuwde om poetshulp. Maar ik had een missie te volbrengen … .

Buiten het geritsel van vallende bladeren, het gefladder van een eend in de beek en wat scharrelende kippen aan de andere kant van het water was er niets, maar dan ook niets te horen. En dus gaf ik mijn ogen maar de kost. Ik keek links, dan rechts, en weer links en werd meer dan 20 jaar teruggeflitst in de tijd. Naar de voorleesmomentjes voor het slapengaan. Onze jongens hielden ervan, wij hielden er zo veel mogelijk aan en bij de derde zoon hadden we al een vrij uitgebreide collectie kijk- en voorleesboeken. Met fantasie en avontuur voorop. Opa Pettson en Findus, de Bolles, Jip en Janneke, Wij gaan op berenjacht. Dat soort dingen.

Sommige titels waren echte kinderthrillers. Bibber- en zoekboeken. Zoals Het Reuzenbos van Jeanne Willis en Ruth Brown. Een verhaal over grote zus Anne die met kleine broer David en hondje Flip het bos intrekt, op zoek naar sporen van een reus die daar al eeuwenlang ligt te slapen. Als je goed keek, zag je in elke prent wel een stuk van zijn reusachtige lichaam: een been in een omgevallen eik, een voet in een rij stenen, een oor tussen het kreupelhout of een oog in een open plek tussen de bomen. Hoe dieper in het bos, hoe banger ze worden en als ze dan ook nog akelige geluiden beginnen te horen, rennen ze voor hun leven, terug naar huis.

Heel even liep ik zelf in zo’n verhaal. Want op mijn pad zag ik ook stukken van rare bosbewoners. Het uiteinde van de slurf van een toeterende olifant bijvoorbeeld. En verderop een mannetje met twee armen en een punthoofd. En ook nog de kop van een wild zwijn op een boomstam. Aan het einde van het pad wachtte zelfs een zwembad mét wipplank.

Dat kind raakt haar fantasie moeilijk kwijt, zei de meester in de lagere school ooit. Hij moest eens weten … 😉

30 gedachtes over “als in een kinderboek”

  1. Zo mooi daar bij jullie in de buurt! Moet zalig wandelen zijn! En met een vleugje kinderfantasie maak je alles nog geweldiger.

    ……..
    Want een kind leeft een heel eigen leven
    steeds door wond’ren omgeven
    die het zelf maar verzint
    ……
    (stond- ook zoveel jaar geleden– op het geboortekaartje van onze oudste, en ik blijf dat prachtige woorden vinden)

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  7. Mooie omgeving
    fijn ook dat het zo nabij is
    Een bos of zee mis ik toch

    verstop plekjes
    nog steeds herkennen
    of missen
    dan wel ontdekke
    Omdat het bos ook leeft

    In de straat
    kan ik hinkelen
    op wat cijfers op straat
    of opletten of ik
    koppies van van vriendjes
    of vriendinnetjes zie
    achter een muur
    Zij woonden hier niet
    Groot geworden
    blijf ik toch
    dat jochie

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.