De Afwijzing

Auteur anna b.

“Het ging in een tv-debat over datgene waarover tv nu te debatteren heeft, het ging over excessieve ego’s. Hun oorzaak, hun gevolgen. Onderweg viel het cruciale concept van De Afwijzing. Dat de grensoverschrijder het daar lastig mee heeft, en dat dit zacht uitgedrukt is. Maar, zei iemand, wie heeft het daar niet lastig mee? Haalt een afwijzing niet altijd het donkerste in ons naar boven?

In mijn zetel zat ik te knikken. De afwijzing is de oerangst. …”

Guinevere Claeys in de Standaard, woensdag 15 november

Zo begint vandaag het wisselstukje in de Standaard. Een interessante insteek. Want niemand wordt graag afgewezen, denk ik samen met Guinevere en de mensen aan de debattafel waarover sprake. En dan hebben we het niet zozeer over het afwijzen van een idee, een mening of een kapsel, maar over een afwijzing van wie je in essentie bent. In je wezen, in je bundeltje kerntalenten of persoonlijkheidskenmerken, zo je wil. Of dat nu door een (mogelijke) geliefde is of door collega’s en/of oversten op het werk. Door je ouders vroeger of je kinderen nu. Door je vrienden, je lezerspubliek. Door … .

Dat jij daar, aan de overkant van de afwijzer, niet goed van bent, is menselijk en heel normaal. En de manieren om te reageren zijn legio. Gelukkig trekt niet iedere afgewezene gelijk een fysiek wapen. Een revolver tegen het hoofd, een mes in de rug, een klap in het gezicht, enzovoort. Er zijn ook andere middelen. Steekspelen met woorden bijvoorbeeld. Een snijdende pen, gevloek en getier, slingerende verwijten of publieke vernederingen, een diarree van sms’jes, gehakketak via advocaten en woordvoerders, vingeracrobatie via moderne mediakanalen, … , of zelfs volledige stilte.

Afwijzingen horen bij het leven en het is de kunst daarmee te leren omgaan. Ook al lijd je eronder en heb je pijn. Het gebeurde al eerder en het gebeurt nog. Door grote ego’s en andere. Als een afwijzing mijn richting uit komt, word ik stom en stil. Ontgoocheld, gekwetst en triest trek ik naar binnen en ik kom lange tijd mijn huisje niet meer uit.

Een niet erg efficiënte manier om ermee om te gaan, maar geen kat die daarom maalt, denk ik.

29 gedachtes over “De Afwijzing”

  4. Afgewezen worden
    je mag toch nee zeggen
    Anders dring je je zelf op
    Ik hield het hoofd koel
    “Ze weten niet,
    waar ze nee
    tegen hebben gezegd!”
    “Ze zullen me ooit
    gaan missen.”

    Blauwtjes heb ik nooit gelopen
    Hoe erg dat is weet ik niet,
    maar lijkt me toch
    nog erger…

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  5. sterke blog Annaberg !

    het hoort bij het leven, en toch blijft ‘de afwijzing’ in ieders zijn gedachten zitten als ‘gekwetstheid’ terwijl het heel dikwijls gewoon een reactie is van de mede communicator die misschien wel eens – jaloers is – zichzelf minder dat u voelt – en een groot masker draagt – . het ego dat mensen het meeste afwijst is dikwijls de manipulator van dienst… – in mijn hoofd de theorie dat – aan de top – de meeste manipulators staan…

    ( die hebben een naam psychopaten )

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

    2. dju kan je je antwoorden niet bijwerken hier?

      ik wil me even verduidelijken. tijdens een intense training heb ik geleerd war de ‘inborst’ is van iemand die andere afwijst.

      een triest masker en een gedeukt ego is meestal een aanleiding om een sterk alter ego te ontwikkelen.

      sinds ik dat besef – en ik ben heel dikwijls afgewezen – is het dragelijker te weten dat hij/zij er evenzeer last van heeft, want hij die geen vrienden heeft die is vrij éénzaam, niet?

      ooit krijgen deze ego’s een gespiegeld gedrag voor zich waar ze zich enorm aan stoten… – verstoten –

      je hoeft je niet meer in een hoekje te verbergen en je huisje niet meer uit komen Anna. het is aan de die doe u afwijst om de les te leren, niet aan u Anna !

      Geliked door 2 people

      Beantwoorden

  6. Afgewezen worden is gigantisch pijnlijk… het is zo kwetsend. Ik ben ook het type dat dan maar liever een tijd onderduikt, in stilte lijdt en totaal niets meer van zich laat horen… tot de ergste pijn over is. Wat moet een mens anders?

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Jouw reactie lijkt me nog de beste, eigenlijk.
    Je terugtrekken en afleiding zoeken en wachten tot het overgaat.

    Het is echt een heel rot gevoel; ik herinner me afwijzingen uit mijn jeugd die soms nog komen bovendrijven. En dan de fantasie dat ze het zich op een dag wel zullen beklagen, en dan het besef dat dat onzin is, want dat die mensen gewoon nooit om je gegeven hebben en dat ook nooit zullen doen. Heel confronterend.

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  10. Lieve Anna ik houd meer van mensen zoals jij dan die met hun scherpe tong, jammer dat ze je raken zij zijn de nare mensen jij bent een warm mens en zou niemand zo willen kwetsen . Jij bent sterk zij zij zwak zo zie ik het en natuurlijk mag je thuis je gevoel in sterkte verwerken als ze je op het hart getrapt hebben, heel begrijpelijk aansterken en door. Geen extra aandacht schenken aan gedachten hierover die houden je in de put. Wat je voedt groeit, dus ook gedachten. Dit is niet belerend bedoelt hopelijk komt het niet zo over. heel veel liefs ❤

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.