De echtgenoot en zoon vijf zijn vanochtend al vroeg de deur uit.  Ik drink nog een kop koffie en hang wat boven de krant. Van waar ik zit, kijk ik recht de tuin in, het grote grijs tegemoet want de lucht is al even donker en kleurloos als gisteren. Het heeft vannacht hoorbaar geregend en een speelse wind heeft het nat tot onder het afdak geblazen, zodat het hele terras nu donker kleurt. In de beuk voor het raam danst een liaan van een ramblerroos heen en weer. Koppig achtergebleven herfstblaadjes moeten nu toch lossen en dwarrelen zigzaggend tot op het zompige gras.

Ik schrijf wat boodschappenlijstjes terwijl ik nog wat wacht om zoon vier klaar te maken voor  de zorginstelling. Op maandag en dinsdag wordt hij pas om half tien verwacht en dus mag hij langer blijven liggen. Hij maakt sinds kort een spelletje van het opstaan en het ochtendtoilet. Speelt wat met mijn voeten 🙂 , terwijl ik zachtjes aan de zijne trek in de hoop dat hij uiteindelijk toch op zijn poep de trap afkomt.

De poetshulp belt onverwachts toch aan. Gisteren nog belde haar werkgever dat het vliegtuig dat haar uit Kinshasa moest terugbrengen – haar vader was daar overleden en zou er ook begraven worden – vertraging had en dat ze deze week dus niet kon langskomen. Ze landt hier midden in de ochtendrommel en ik leg snel uit waarmee ze al kan beginnen terwijl ik me verder over zoon vier ontferm.

We raken net niet om half tien in het nursing tehuis. Als ik weer thuis ben, wacht de rest van mijn opruimactie en die is nodig want we hebben een halve feestweek voor de boeg. Donderdag is de echtgenoot jarig en zondag houden de jonge ouders hier hun babyborrel voor de grote familie van de echtgenoot. Als het jaar op zijn laatste benen loopt, is het altijd druk met vier verjaardagen, de Sint en de Kerstman.

Ik surf nog eens naar Mypension.be en ben best tevreden met het pensioenbedrag dat ik daar zie staan. Ook al gaan ze er blijkbaar al van uit dat ik niet meer naar de klas terugkeer. Ik had me al verzoend met het minimumpensioen en dus is elke euro daarboven een reden tot juichen.

In mijn mailbox zit een nieuw bericht van CM-Zorgkas. Ik lees het aandachtig door en bewonder de vaagheid. Begin september kregen we van hen een brief met de melding dat zoon vier in aanmerking kwam voor een BOB. (In de gehandicaptenzorg de afkorting voor een basisondersteuningsbudget, een bedrag van 300 euro per maand als extra steun voor gehandicapten die niet opgevangen worden in een zorginstelling). Het alarmlichtje in mijn hoofd begon te knipperen. Want hadden ze op de infovergadering vorig jaar niet gezegd dat een BOB niet verenigbaar was met een PVB (een persoonsvolgend budget waarmee een gehandicapte zorg op maat kan inkopen)? Niet dat we dat laatste al hebben – nee, nee, we zijn nog altijd wachtende en hebben ook nog geen flauw idee hoe groot of klein dat budget zal zijn -, maar het zou ondertussen wel ergens in één of andere overheidspijplijn moeten zitten. Diezelfde dag nog meldde ik mijn scepsis aan CM-Zorgkas en aan de sociale dienst van de zorginstelling. De man van de Zorgkas kwam – u raadt het al – uit de lucht vallen, zei dat hij de naam van zoon vier ook maar had doorgekregen van FOD Sociale Zaken (Federale Overheidsdienst Sociale Zaken die in België de inkomensvervangende en de integratietegemoetkomingen uitbetaalt) en alleen moest zorgen voor de uitbetaling van het BOB, maar hij wilde het geval wel onderzoeken – ook de Zorgkas betaalt niet graag te veel, denk ik. 😉 In de weken die volgden, probeerde de man zijn licht op te steken bij datzelfde FOD, maar daar gaven ze zoals zo vaak niet thuis. Na twee maanden (!) slaagde hij erin een afspraak met een contactpersoon binnen het Vaph (Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap) – volgt u nog? – te verzilveren. Ziehier het resultaat van die afspraak:

Beste mevrouw

CM-Zorgkas had een overleg met betrokken overheidsdiensten. Het probleem is gekend en wordt in de komende maanden aangepakt.

De precieze aanpak wordt later nog bepaald op intern overleg binnen de overheidsdiensten. Ik heb hierover op dit moment helaas nog geen extra informatie.

U zal door de betrokken overheidsdiensten per brief gecontacteerd worden over het persoonsvolgend budget. Hierna zal pas duidelijk worden wat er nadien met het basisondersteuningsbudget zal gebeuren.

Met vriendelijke groeten 

Wijzer wordt een mens daar niet van! Ik heb dus maar een nieuwe mail gestuurd waarin ik de man bedank voor zijn inspanningen en hem nadien beloon met twee nieuwe vragen. Want ondertussen is dat BOB wel al enkele keren uitbetaald en hoogstwaarschijnlijk zullen we dat toch moeten terugbetalen. Benieuwd of ik daarop wel een concreet antwoord zal krijgen. 😉