van de geuren en de neus

vallende blaadjes

kennen geen hoog-moed, enkel

hoog-nood en een moet

😉

Nog even en ze ogen en klinken hopeloos achterhaald, de odes aan de herfst en zijn geurende kleuren. Nog even dus. Terwijl hij een laatste spurt trekt, tussen laatzomer en wintersolstitium in.

Dat herfst mensen bezig houdt, valt me dit jaar meer op dan anders. Je merkt het zowat overal. In blogland en in de krant, op Facebook en op Instagram, in het binnen en het buiten. Je ziet het in wat mensen doen en laten, in hun voelen en hun denken. In hun leven met sensoren. Want dat kun je nu volop en voluit. Met al je zintuigen.

Het oog bijvoorbeeld wordt meer dan verwend in deze tijd van het jaar. Van wie wil en/of kan zien, uiteraard. Vooral als de zon een handje helpt. Er staat ook vaak wind die je tactiele prikkels aanblaast. Voor blozende kaken zorgt of verwarde haren en zout op je huid. Voor nat en koud of net aangenaam en verrassend warm. En dan zijn er de geluiden die stilaan wegdeemsteren. Het gakken van de ganzen, opvliegende en klapwiekende reigers boven het water of krassende kraaien op het dak. Nog even en dan zwijgen ze.

En overal doorheen hangen geuren. En neuzen die die opsnuiven. Waar wij wonen, overstemmen landelijke aroma’s nog die van auto’s in de verte. De vochtige aardgeur van een stapel pas gerooide bieten, de aaltgeur over de velden, de ontbindende geur van rottende bladeren op het bospad, … . Buitengeuren, verstrengeld met de landstreek.

Toeval of niet, vandaag schreef één van mijn favoriete stukjes-schrijfsters er een fraai kolommetje over. Hier is het verhaal van de geuren en de neus.

In de herfst betreur ik mijn stadsbestaan het meest, toch net zo erg als in de lente. Dan betreur ik de volstrekte geurloosheid van deze dichte bebouwing. Want een seizoen is een geur. Die ruiken, dat grondt mijn gemoed. Ik ruik graag waar we staan in de cyclus, en waar we heengaan. Zeker de lente kondigt zich zo aan. Zij laat zich ruiken, lang voor ze zich laat zien.

Kom ik terug in mijn geboortedorp aan zee, dan ruik ik wat ik kwijtspeelde. Ik stap uit en ik sta er minutenlang de grasgroene polderlucht te inhaleren. Wat een weelde. Ik ruik tot mijn neus weer zichzelf is. In de steriele tijd van nu hangt de neus er nogal overbodig bij. Natuurlijke aroma’s worden de pas afgesneden. Geuren wekken wantrouwen, tenzij kunstmatige.

In de stad valt zo hoogstens nog iets te rieken, laat staan wat te ruiken. Brandstof, en in het centrum ook parfum, koffie en warme wafels. Voor de rest niets, of de ijle geur van ijzerhoudend fijn stof.

Het komt erop aan de neus op tijd te begraven in de hals van geliefden, dat heerlijkste ruiken. In elk geval de neus er op tijd bij te betrekken, hem te laten voelen dat hij nog een taak heeft. Dit seizoen is dat makkelijk. Gun hem nu, bijvoorbeeld, een dampende douglasspar. Daarmee trekt hij het tot de lente.

Guinevere Claeys in De Standaard, woensdag 22 november 2017

Ik steek, in afwachting van een wandeling vol herfstgeuren, binnen een geurkaars aan en wens iedereen een fijne woensdag. 🙂

 

 

27 gedachtes over “van de geuren en de neus

  1. Ik vind de herfstkleuren prachtig! De geuren daarentegen… Wij wonen in een buitenwijk en dus vrij rustig, maar al onze buren hebben een haard en wij moeten de ventilatieklepjes aan onze ramen sluiten want de branderige geur komt zo binnen…

    Geliked door 1 persoon

  2. Ik denk dat de mensen ook behoefte hebben aan meer ‘zintuiglijke ervaringen’. We leven steeds meer los van ons hoofd, los van de natuur en los van natuurlijke ritmes. Terwijl dat voor ons zo belangrijk is. We maken daar immers deel van uit?
    Mooie woensdag!

    Geliked door 2 people

  3. Ik heb al twee dagen een overactieve neus en een migraine-hoofd in de namiddag. Die twee gaan altijd samen. Helaas zijn de beste geuren (vers gebakken brood bvb.) dan zelfs misselijkmakend.
    Ik wou naar onze bossen gaan deze middag om echte goeie lucht op te snuiven maar kon de energie niet opbrengen.
    Misschien morgen eens gaan schoppen in de bladeren.

    Geliked door 1 persoon

  4. ♥️ ik vind zelf het geluid van harde regen en hagel en harde wind tegen de ruiten geweldig. Daar ga ik van glimlachen. Kan niet zeggen dat ik dan het huis uit wil, maar als ik dan een geurkaarsje aansteek (appel en kaneel) en een kopje thee zet, dan geniet ik volop!

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.