Anna ging nog eens naar de les …

Auteur anna b.

Nu ja, les … Wat heet les? Als je daaronder een tot in de puntjes voorbereid en afgerond geheel verstaat, met een duidelijke leerinhoud, een doordachte afwisseling aan werkvormen en uitgeschreven leerdoelen, dan was het dat niet. Initiatie aquarelschilderen stond er in het boekje van de gemeente. Dat leek me wel wat. En dus schreef ik me in.

Net als acht andere dames, op twee na, allemaal zestigers en zeventigers mét vaart die mekaar al jaren kennen. Een jonge mama van twee en ik waren leken in hun vertrouwde KVLV-midden. De les zelf werd gegeven door een zekere D., enige man in en nestor van het gezelschap. Hij had duidelijk last van zijn rug en had daarom, naast een doos Dafalgans, ook een assistente meegebracht die ons voorzag van water en een likeurpraline en hem zijn penselen en Jupilers zonder alcohol aanreikte. Koffie was er niet, maar het parochiezaaltje was meer dan groot genoeg  en voor de gelegenheid zelfs aangenaam warm gestookt.

Op een bankje vooraan lag ons lesonderwerp én het uiteindelijke lesdoel. Een Toscaans landschap in twee verschillende formaten en nog wat foto’s van andere uitvoeringen. Ter voorbereiding waren de man en zijn assistente voor ons, maar vermoedelijk vooral voor zichzelf 😉 , op locatie geweest in Casole d’Elsa, niet zo ver van Siena. Daar hadden ze, te midden van de Toscaanse vroegzomerkleuren en andere aquarelliefhebbers, enkele dagen genietend, goed kijkend en schilderend doorgebracht.

Nadat we enkele steken van jaloezie hadden ontweken en eens ongelovig met de ogen hadden geknipperd, gaven we ons fiat, waarop de man – die uiteraard niet anders verwacht had – trots van wal stak.

Omringd door een halve cirkel vrouwen met vaart én een creatieve drang, toonde hij op een maagdelijk wit blad hoe je nat in nat een zomerlucht schildert. Hij had het daarbij de hele tijd over het blauw van de wolken, maar we begrepen waar hij op doelde. Na de eerste demonstratieronde kreeg elke deelnemer een druppel aquamarijn en kobaltblauw op haar mengbord, die we met veel water aan het wolken moesten brengen. Middenin de stilte stond de man moeizaam recht, hij schuifelde door zijn inspectieronde en bracht hier en daar wat hardere accenten aan. Ge moet durven, dames. Hier is geen goed of slecht. 

Dankbaar om zoveel aanmoediging werkten we in relatieve stilte verder. Zo ging het nadien laag per laag. Kleur per kleur. Eerst groen. Dan grijs. En geel. Dan weer bruin. Details aanbrengen, hield de man voor het laatst. Voor het rode dak van het huisje links bracht de assistentie een ultrafijn penseel rond, waarmee we allemaal eens mochten vegen. Tot slot werden nog enkele cipressen aangebracht en details in de olijfbomen onderaan.

Om kwart over vijf legde ik de penselen neer. Mijn eerste aquarelletje was geboren en bovendien moest er thuis nog worden gekookt voor de echtgenoot die tussen een lange werkdag en een avondvergadering in maar een half uur de tijd had om over huis te komen eten.

Een evaluatieblad kregen we niet, dus zeg ik het hier: dit smaakt naar meer. Het was een aangename en ontspannen kennismaking met verf en penseel en de drie en een half uur waren zo om. Bovendien voelde ik me super comfortabel in het speciaal voor de gelegenheid gekochte schildershemd dat tot over mijn knieën reikte. En ook al zie ik best wat fouten en is de kleurkeuze niet je dat, toch ben ik wel tevreden met het resultaat.

Thuis gaf zoon vijf me nog de goede raad mijn aquarellicht ook elders op te steken. Op YouTube of zo. Bij Bob Ross bijvoorbeeld. Een man die naar het schijnt duizenden en duizenden huisvrouwen over de plas leerde schilderen. Mogelijk met iets meer vaart dan de man van gisteren. 😉

40 gedachtes over “Anna ging nog eens naar de les …”

  17. Jouw eerste aquarel mag er best wezen. Je verhaal over de les heb ik graag en met een glimlach gelezen. Vroeger waagde ik me ook geregeld aan de discipline van het aquareleren. Maar helaas liggen mijn penselen en verfnapjes intussen al een hele tijd ergens in een lade stof te vergaren.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  19. Gezien dit schilderij het resultaat is van een initiatie … absoluut verder doen! En je zoon heeft gelijk, gebruik YouTube voor het aanleren van enkele technieken en ga dan je eigen gang want creativiteit heb jij in je, deze blog is daarvan een sprekend bewijs. En wie weet wie je hiermee ook aanmoedigt!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.