tranches de vie

Auteur anna b.

Verscholen tussen headlines en beelden die ik liever niet wil zien – Trump aan de Klaagmuur, sojavelden aan de Amazone en ons leven in plastic – , zitten gelukkig ook mooie dingen. Pareltjes van vertellen. Beelden om van te snoepen. Denkvoer. Het gewone leven gefileerd en in fijne reepjes gesneden. Verteerbaar en herkenbaar.

Vanmorgen was niet anders. Ik bleef weer hangen bij die levenssneetjes. Want Guinevere had rimpelingen. Iemand had haar vergeleken met een spiegelfolieraam. ‘Jij kunt wel naar buiten kijken, maar omgekeerd zien wij alleen onszelf.” had die iemand gezegd. De vergelijking hield haar bezig. Begrijpelijk. Want met het beeld kwam ook het gevoel dat de opmerking niet echt positief bedoeld was. Kwam ook het besef dat er, in de ogen van die ander, een tekort hing. Rond wie ze is, of was of probeert te zijn. In transparante tijden kan dat wel eens moeilijk liggen. Want niet iedereen voelt de behoefte alle ramen en deuren open te gooien zodat anderen onbelemmerd kunnen binnenkijken. In haar of zijn huis, hoofd en/of ziel. Terwijl we de ander toch willen kennen en doorgronden. Want een mens leeft van zicht-, voel- en hoorbare wederkerigheid en een gebrek daaraan kan relationeel dodelijk zijn. Toch?

Een vergelijkbaar gevoel van tekort overviel Inke Hutse toen ze bij de VDAB ging aankloppen wegens een gestrande loopbaan. “Denk je niet dat je cv te versnipperd is?” vroeg de consulente, waarmee die onmiddellijk aangaf dat zij het antwoord op de vraag eigenlijk al wist. In het echt zei Inke dan maar niets. Ze gaf wel een repliek in eigen hoofd (en column 😉 ) en kwam tot de slotsom dat niet alleen haar cv, maar ook haar hele zelf versnipperd was geraakt. Dat ze na een scheiding, een verbouwing en vele avonden alleen mét maar ook zonder kind een versnipperde ouder werd en dat (voorlopig) ook blijft. Alleenstaand, ex- en werkzoekend.

Versneden verhalen dus. En snippers van dagelijks leven. Ik mag ze graag lezen, de harde en de zachte, en veeg ze voorzichtig bij de mijne.

Foto: Snippers op de avond na een huwelijk. Le Thor, Vaucluse, juli 2017.

 

 

 

 

 

 

 

24 gedachtes over “tranches de vie”

      1. Ik ben bezig aan een stukje over Engelse uitdrukkingen die zich niet laten vertalen naar het NL. Omgekeerd ging ik dan even op zoek naar een EN equivalent voor “scheefpoeper”, maar denk dat ik dat stukje gewoon ga schrappen. Stay tuned. 😉

        Geliked door 1 persoon

  2. Woorden van de ander kunnen je vleugels geven, maar kunnen ook bitterhard binnenkomen, waarbij je vertwijfeld met je eigen versnipperd levensblad wordt geconfronteerd.

    Ik veeg graag mijn snippers bij de jouwe, ook heel voorzichtig.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  3. Is je CV niet versnipperd. Ze knikte en scheurde spontaan de inhoudsloze papieren in stukken. Tot er niets meer van haar overbleef.
    Ik lees zelf ook graag ware verhalen. Altijd gehad. En wat een mens zoal overkomt. Het zijn niet de mooiste. Maar het heeft wel hart. En daar heb ik zelf behoefte aan.
    Gister was op tv dat 2/3 van de samengestelde gezinnen mislukt. Tjonge, dat is veel zeg.
    En het rare is dat we het daar niet overhebben dan. Terwijl dat door ieders snijdt.
    Ik bedoel maar.
    En ik las het stukje weer graag. Nu ga ik maar wat boter op me hoofd doen. Groet,

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  4. “Jij kunt wel naar buiten kijken, maar omgekeerd zien wij alleen onszelf.”
    Hoe mooi gezegd. En hoe hard tegelijk.

    Ik heb eigenlijk weinig te zeggen op dit bericht. Behalve dat het zo mooi geschreven is. Ik hou ervan jouw “snippers” te lezen 🙂

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.