alleen

Auteur anna b.

zelfs bij ons wuiven

dichters dode baby’s uit

bij gebrek aan volk.

 

Zelfs ouders niet aanwezig op begrafenis baby kopte de krant vanochtend. Mijn koffie met havermelk smaakte plots minder zoet, het bericht zuur en bijna niet te be-happen. Het sneed door merg en been. Want het zijn dus niet alleen dakloze paria’s of wanhopig verslaafden, die onomringd sterven en eenzaam begraven worden. En het gebeurt niet alleen in de krochten van de grootstad, maar ook in een net provinciestadje, op amper tien kilometer van hier.

Een baby van nauwelijks een week oud, naar het schijnt. Niet levensvatbaar. Met ouders uit een ver Europees land die geen geld hadden voor een uitvaart. Ze namen afscheid van hun kindje en verdwenen. De sociale dienst van het ziekenhuis deed de rest. En de begrafenisondernemer deed een beroep op De eenzame uitvaart, “een literair en sociaal project waarbij dichters eenzaam gestorvenen naar hun laatste rustplaats begeleiden.” Zodat er toch een afscheidsritueel kwam met een laatste woord.

De metaforische eerste zin van de afscheidstekst verbloemt niet(s). Eén bladzij omgeslagen en je boek is uit. Ze is ongemeen hard. Net als het verhaal rond de dode baby. Ongemeen, onmenselijk hard.

 

 

 

45 gedachtes over “alleen”

      1. Het is aan alle kanten de eenzaamheid ten top, ook voor die ouders… en dat juist nu. Maar ja: ook op 16 januari of 12 augustus is zoiets afschuwelijk…

        Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.