een haibun tot slot

Auteur anna b.

Elke ochtend opnieuw

stap ik door de tuin met slechts één missie: de kippen voederen en ze uit hun nachtslot haken. Vossen en marters tieren hier welig en na enkele bloederige slachtpartijen onder ons pluimvee hadden we er onze buik van vol. Onherroepelijk. Bij valavond gaat het deurtje daarom dicht tot … ik het de volgende ochtend weer open doe.

En ook al is het pad vertrouwd en loop ik vrijwel blind op automatische piloot, ik kan het lonken niet laten. Eerst rechts, dan links. Soms val ik dan. Soms een euro, dan weer mijn oog. Op het aantal molshopen bijvoorbeeld. (57!) Of het aantal kraaien op het hek (2). Soms tel ik dingen, meestal niet. Dan kijk ik alleen maar. Naar vorm of kleur. Naar vorm in kleur en kleur in vorm. 🙂 Dan bedenk ik dat geen verfmachine ooit kan mengen wat zich hier aanbiedt. In kleurrijke tableautjes op de beukenbomen bijvoorbeeld. Ik had een wandelende en pratende determineertabel – dankjewel, Jaklien – nodig om te weten wat het was. Of waren. Gewoon schildmos, antwoordde ze op mijn vraag. Niet te verwarren met blauwgrijs steenschildmos. Natuurlijk niet. 😉

Gewoon schildmos dus. Honderden microschildjes op een stam. Maar ook luisterende oortjes. En gapende mondjes. En kleuren om te stelen. Ze liggen voor het grijpen. Zomaar, op het pad naar de kippen. Gewoon buiten. Buiten(-)gewoon.

 

mossen korsten en

barsten zomaar open in

 honderden pastels

 

 

 

 

Dag zeven al van de Poëzieweek. Als afsluiter serveer ik een haibun : “een Japanse dichtvorm die proza en poëzie met elkaar vermengt en vaak autobiografisch is. Een haiku vanuit het dagelijkse leven van de auteur is meestal de inspiratiebron.”

Zeven dagen lang postte ik elke dag een gedicht. In vormen waarin ik me graag beweeg. Niet iedereen vond dat fijn en niet alles haalde de/het blog. Want schrijven is w-ik-ken, openleggen en weer toedekken, wissen en opnieuw beginnen. Tot het bijna goed zit. Want

If I waited for perfection I would never write a word.

Margaret Atwood

Ondertussen staat er weer wat proza klaar. Maar eerst een dagje rust. 🙂

30 gedachtes over “een haibun tot slot”

  3. “Niet iedereen vond dat fijn”. Echt? Ik vond het net heel fijn om 7 dagen op rij poëzie te zien verschijnen en keek nog meer dan anders bewonderend naar hoe je met al die verschillende vormen “speelt”. Niet dat ik de rest niet ook graag lees, maar van mij zou je gerust nog langer mogen verder doen 😉

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  4. Heel jammer dat de week van de poëzie voorbij is. Zoals ik al eerder reageerde keek ik steeds naar jouw blog van de volgende dag uit. Heel even dacht ik een dag mee te willen doen maar ik heb me er maar niet aan gewaagd.
    Genieten van jouw creaties was voldoende.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  12. Schoonheid ligt soms voor het grijpen, zoals hier… op deze blog.
    Ik hoed mij voortaan om gewoon schildmos te verwarren met blauwgrijs steenschildmos. Zal ik nooit meer doen !

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.