alsof je de buitenlucht mist

Auteur anna b.

Als ik een dag niet buiten ben geweest, voelt dat de laatste tijd als een gemis. Is het alsof ik niet alleen het wandelen, maar de buitenlucht zelf mis. Maar kun je die wel missen zoals je mensen mist? Als in: het spijtig vinden dat zij (of hij) er niet (meer) is. En erkennen dat dat gemis een effect heeft op jou. Lichamelijk, geestelijk, emotioneel … .

Het kan, denk ik. Want missen is meer dan wat spijt. Het is ook afstaan of ontberen. Falen als in mis-schieten of net niet raak. Missen is ook kwijt zijn en gespeend zijn van. Het is mis-lopen en niet halen. Te laat komen dus. Waardoor je niet ‘thuis’ treft of rateert … . En ont-breekt. Terwijl dat wat je mist tegelijk zo nodig is.

Daarom denk ik dat het eigenlijk ook niet kan. Je kunt haar missen maar anderzijds ook helemaal niet. Het kan dus dat ik soms het gevoel heb dat ik de buitenlucht mis en alles wat daarbij hoort. Op dagen dat het er niet van komt wegens te druk bijvoorbeeld. Of omdat het weer zo je voeten uithangt dat je besluit er niet in mee te gaan, maar er alleen maar naar staat te kijken achter het raam. Dan mis ik een frisse neus. Koelte op mijn wangen en haren in de war. Druppels die landen op je bril. Geluid en beweging onderweg.

Maar het ergst van al mis ik nadien, het gevoel dat je overvalt als je vanuit de fris-te weer naar binnen stapt en de warm-te je in je gezicht slaat. Dat drempel-moment van voldaan-heid dat er zonder ‘het genot der buitenlucht’ nooit zou zijn (geweest). 😉

Als toemaatje … dit onderhoudend stukje uit 1831:

“Om overtuigd te zijn van de groote nuttigheid, welke het genot der buitenlucht aanbrengt, vestige men het oog op al het geschapene, als: planten, dieren en in zonderheid op den mensch.

…

Gebrek aan buitenlucht veroorzaakt eene lastige fijnheid van jeuk, die zelfs nadeelig voor het hersengestel kan worden, en voorts hoofdpijn, flaauwten en zenuwtoevallen. Men ziet dit zeer dikwijls aan jeugdige meisjes, die het genot der buitenlucht missen. “

Bron: Handboek voor het Vrouwelijke Geslacht, bevattende raadgevingen in al de tijdperken des levens , alsmede nopens de opvoeding der kinderen. Auteur: Izaäk de Koning.

34 gedachtes over “alsof je de buitenlucht mist”

  1. Goh zo een oud boekje zou ik wel willen hebben. Ik heb een heel oud boekje: bloemlezing van Vlaamse poezy. Ook iets wat ik koester.
    Buitenlopen is een must inderdaadjes. Leuke vondsten allemaal: als het weet uit je voeten hangt. Je loopt weer behoorlijk buiten de taal te kl*ten.

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  7. Buitenlucht mis je pas als je die niet meer krijgt, bijvoorbeeld als je geïsoleerd in een ziekenhuiskamer ligt. Mijn zus lag maanden in isolatie en miste enorm de buitenlucht. Ze maakte zichzelf constant wijs ‘als ik het echt niet meer kan volhouden, dan vlucht ik gewoon weg. Ik steel een fiets en ik vertrek.’ Gelukkig kan ze nu weer volop van de frisse lucht genieten. En dat doet ze.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Ik heb in wintertijden ook vaak nood aan verse lucht. Letterlijk dan. Vooral nadat er gestofzuigd is. Precies of alle zuurstof is ook opgezogen. Vijf minuten ramen en deuren openzetten is dan de remedie. Ondanks de rare blikken van de buren.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  11. Heel herkenbaar voor mij, dat gevoel iets te missen wanneer je niet in de buitenlucht bent geweest. Al is het desnoods maar een half uurtje. Maak er dan ook zo veel mogelijk gebruik van.
    Tenslotte moet ook het mannelijk geslacht regelmatig gelucht worden 🙂

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  13. Ik kan enorm genieten van de buitenlucht! Zelfs in regen en wind fiets ik met plezier erdoor! Je merkt het verschil in lucht erg goed als je een paar dagen in het ziekenhuis bent geweest. Ik herinner me dat ik na de bevallingen uitkeek naar het moment waarop ik de buitenlucht weer kon opsnuiven. Die was zo krachtig.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  14. Wat beschrijf je het mooi, dat missen van buitenlucht! Bij mij is het sinds ik in Zwitserland woon nog sterker aanwezig; alsof de mogelijkheid om berglucht in te ademen het binnenzitten nog erger maakt…
    En dat boekje, dat ga ik eens opzoeken. Al geeft binnen zitten mij wel hoofdpijn, maar heb ik toch nog nooit “eene lastige fijnheid van jeuk” gekregen daardoor; de omschrijving is gewoon te fantastisch om er niet meer van te willen lezen 🙂

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.