Bij gebrek aan visus* is zoon vier zeer auditief ingesteld. Zijn oren staan altijd gespitst op geluiden die hij** leuk vindt: motoren, de vuilniskar op straat, liedjes van K3, plopperdeplopperdeplop, blaffende hondjes, de intro van de Lotto-uitslagen op tv, … Hij herkent ze van bij de eerste toon of noot en zoekt dan de snelste weg om dichter bij de geluidsbron te geraken.
Zo ook gisteren. De buren hadden hun grasmaaier nog maar net van stal gehaald of zoon vier stormde als de bliksem naar buiten. Nu ja, stormde. Het is meer een huppelend voorover lopen dat hij doet, maar wel mét haast én vaart. Vaak hou ik dan mijn spreekwoordelijke hart vast, maar hij valt gelukkig zelden of nooit. Enkele breuken en hechtsessies in zijn jongere jaren niet te na gesproken. 😉
Voor zoon vier is het buitenseizoen, met de eerste echte lentedag, dus weer begonnen. Zolang er ergens een maaier draait – en dat is meestal wel enkele uren – , is hij niet uit diens buurt weg te slaan. Dan loopt hij de hele kastanje-afsluiting af, op zoek naar het beste plekje voor geluid en uitzicht. Gisteren moest hij daarvoor nochtans heel wat hindernissen nemen, want de echtgenoot had de voorbije dagen lelijk huisgehouden met boomzaag en snoeischaren, waardoor onze tuin nu bezaaid ligt met ladders, uitlopers van linde en krulwilg, stekelige rozentakken, snoeisel van veld- en gewone esdoorn en vele meters leilinde. Dat allemaal verzagen en wat niet (her)bruikbaar is naar het containerpark brengen, is een klus voor later. En zolang onze grasmaaier elders logeert voor zijn jaarlijkse onderhoudsbeurt, is daar geen haast bij.
Ondertussen baren de knotwilgen ons wel wat zorgen. Want in de buurt van de taxushaag achteraan lijken ze één voor één de geest te geven. Eerst dachten we aan een boomvretende kever of te veel water in hun stamkelder of zo. Maar het zijn inheemse bomen die doorgaans goed gedijen aan de waterkant. En we willen ze ook niet kwijt, want hun silhouetten hebben iets tijdloos en oer-Vlaams. Benieuwd dus of de knoestige knotsen onder het gebeuk van de aprilse zon opnieuw zullen uitlopen. Zo krijgt de echtgenoot misschien weer vers snoeiwerk en ik inspiratie voor een knotwilgelijk elfje. 😉
knoestig
en knokkelig
een knoert van
een knotboom met knikkende
knokkelkoortsknieën?
~
grasmaaiers knippen
de stilte. het jonge gras
biedt amper weerstand
*wegens retinale dystrofie en tunnelzicht
**door een ernstige mentale handicap (een peuterhoofdje in een volwassen lichaam) en autismespectrumstoornis
Mooie teksten over de geneugten, maar ook de zorgen van het leven.
LikeGeliked door 1 persoon
Zolang hij in de tuin kan rondlopen, is er helemaal niets aan de hand. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Gelukkig is het momenteel goed weer 😊 kan ie genieten…
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, echt wel. De deur naar het terras vliegt hier regelmatig open …
LikeGeliked door 1 persoon
Een prachtig schrijven over jullie mannetje.
Vandaag lekker genieten in het gezelschap van Zon!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel, San. Momenteel wil hij kiekeboe spelen. 😉
LikeLike
knappe knipoog knopt
bij knisperend knuffelvers
knots knikkebolt knus
LikeGeliked door 2 people
😄 een knapperig vers als antwoord
LikeGeliked door 1 persoon
Oulike vers en baie mooi vertelling van julle seun.
LikeGeliked door 1 persoon
Baie dankie, Dina. 😃
LikeGeliked door 1 persoon
Zoon geniet van het geluid van de grasmaaier? Dan is dit -en de zomer- het ideale seizoen voor hem.
Wens de knotwilgen beterschap. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel voor de beterschapswensen. Zoon vier geniet daar inderdaad van. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hou van knotwilgen. Ze zijn als het leven zelf knoestig, knokkelig met knikkende knokkelknieën. En precies zoals je je zoon beschrijft. Helemaal echt.
LikeGeliked door 1 persoon
😃Mooi gezegd!
LikeGeliked door 1 persoon
Hopelijk geniet hij
ook zichtbaar voor jullie
Onbekenden pakken die
signalen in uitdrukking
motoriek en taal
welllicht niet op…
Heeft hij ook groene vingers?
Kan hij ook iets
in de tuin betekenen
Natuurlijk
is hij onderdeel
van het geheel
🔆😀👍
LikeGeliked door 2 people
Helpen begrijpt hij niet, nee.
LikeGeliked door 1 persoon
Eigen stukje tuin…
Takken wegdragen?
Ach
Toeschouwers moedigen je aan!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja heerlijk de geur van gemaaid gras en de verse knoppen aan de boom. Genieten!
LikeGeliked door 1 persoon
We gooien ramen en deuren open!
LikeLike
oh ik herken mijn schoonbroer hierin, hij was ongeveer op de zelfde manier in de tuin te vinden…
ze genieten er echt van hé, hemels zo een brommend geluid, hij ging er van lachen en klappen in zijn handen…
aangrijpende maar ook mooie blog!
en het kan zijn dat het water in de waterkant is veranderd van samenstelling, te zuur? te veel mest? de wilgen hebben het graag zoals het altijd is geweest…
als het verder niet goed gaat met de wilgen, misschien kan ik ergens raad vragen…
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel voor je uitvoerige reactie, Esther. Misschien moeten we inderdaad eens een specialist raadplegen voor de knotwilgen.
LikeLike
Zou zonde zijn van de knotwilgen mochten ze het loodje gaan leggen.
LikeGeliked door 1 persoon
Inderdaad maar het ziet er niet zo goed uit …
LikeLike
Zonde,
LikeGeliked door 1 persoon
De meesten van ons hebben een afkeer aan het geluid van grasmaaiers. Fijn als je jongen er plezier aan beleeft. Wel oppassen geblazen met hindernissen! Hoop dat de knotwilgen straks erdoor piepen, dat zou heel jammer zijn… succes!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel Joke.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zag hem zó naar buiten stormen, je zoon!
Echt schattig, hoe hij die grasmaaiers volgt 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Hij is er dol op. Geraakt ze niet beu.
LikeLike
Laat hem genieten van alle geluiden en prikkels die de lente met zich mee brengt.
Ik duim voor de knotwilgen.
Dit gedicht is ronduit subliem !
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel, hoor.
LikeLike
Wat geweldig dat je zoon zo kan genieten van geluiden als een grasmaaier. Ik herken het wel dat je bij gebrek aan het ene zintuig, je meer op het andere richt. Zelf ben ik ook blind (en autistisch) en ik heb duidelijke voorkeuren voor geluiden en voelmateriaal. Grasmaaiers zijn dan niet mijn ding. Bij mij op dagbesteding zit een doofblinde, verstandelijk beperkte vrouw en die maakt soms zelf van die rare geluiden. Kan ze vermoedelijk voelen aan haar lijf.
LikeGeliked door 1 persoon
Hallo Astrid. Dank voor je reactie. Onze zoon houdt van die brommende geluiden en van al wat beweegt.
LikeLike
Wat een mooie gedichtjes! Ik hou van die bomen en fotografeer ze graag en vaak.
LikeGeliked door 1 persoon
Een echt spektakel!
LikeLike